خدایا! کاری کن که تشکر من، حرف‌های من و ستایش‌های من جلو بیفتد.
خدایا! می‌دانم که نعمت‌های تو از همه قطره‌های باران و از همه دانه‌های شن در همه بیابان‌های جهان بیش‌تر است. پس کاری کن که به اندازه خودت تشکر کنم. کمک کن بتوانم به اندازه همه آدم‌هایی که آفریده‌ای و همه آدم‌هایی که بعدها خواهی‌آفرید، از تو تشکر کنم.
خدایا! کمک کن بتوانم به اندازه همه نعمت‌هایی که به آدم‌های قبل از من داده‌ای و همه نعمت‌هایی که به آدم‌های بعد از من می‌دهی، از تو تشکر کنم.
خدایا! کمک کن بتوانم به اندازه هر نعمتی که به یکی از بنده‌هایت داده‌ای، متناسب با بزرگی خودت و آن‌طور که شایسته خدایی چون توست، از تو تشکر کنم.
خدایا! می‌خواهم از تو تشکر کنم؛ تشکری که اصلاً اندازه ندارد؛ پایانی ندارد؛ اول و آخر و طول و عرضش هیچ معلوم نیست.
خدایا! از تو تشکر می‌کنم؛ تشکری که باعث شود به کارهایی که تو گفته‌ای عمل کنیم و باعث شود بخشیده شویم.
خدایا! از تو تشکر می‌کنم؛ از آن تشکرهایی که تو را راضی و خشنود کند و پنجره‌های مهربانی‌ات را به سمت ما باز کند.
خدایا! از تو تشکر می‌کنیم؛ تشکری که باعث شود در پایان راه ما را به بهشت برساند؛ تشکری که باعث شود از خشم تو پناه بگیریم و همیشه در دست‌های امن تو باشیم.
خدایا! از تو تشکر می‌کنیم؛ از آن تشکرهایی که هم حق تو باشد و هم انجام وظیفه من.
خدایا! می‌خواهم از دوستان تو باشم و همسایه کسانی بشوم که به خاطر تو شهید شده‌اند.
خدایا! همه تشکرها و سپاس‌ها و ستایش‌ها، توی همه دنیاها و از زبان همه آدم‌ها و آفریده‌ها، فقط و فقط مال توست که تنها تو شایسته سپاس و ستایشی که «حمید» یکی از نام‌های توست.
---------
* برگردان آزاد و ساده شده بخشی از دعاهای اول صحیفه سجادیه.