به گزارش همشهری آنلاین، ایسنا به نقل از نیوز، یکی از عوارض عجیب‌وغریب ابتلا به ویروس کرونا از دست دادن ناگهانی حس چشایی و بویایی است، البته این علامت مطمئنا به‌اندازه برخی از علائم تنفسی تهدیدکننده زندگی نیست، اما بسیاری از بیمارانی به مدت طولانی نمی‌توانند طعم و بوی غذاهای مورد علاقه خود را درک کنند و این مورد موجب مشکلات عاطفی زیادی خواهد شد.
جالب اینجاست که نحوه بروز از دست دادن حس چشایی و بویایی از یک بیمار به بیمار دیگر کمی متفاوت است؛ در برخی موارد، بیماران به یک اندازه تغییر حس چشایی و بویایی را تجربه می‌کنند، اما برخی دیگر از دست دادن طعم و بو را تجربه نمی‌کنند. به‌عنوان‌مثال، برخی از بیماران مبتلا به کرونا گزارش کردند که طعم گوشت مانند گازوئیل و بنزین است و غذاهای دیگر گاهی اوقات طعم چمن دارند.
به‌طورکلی، بیشتر بیماران مبتلابه کووید-۱۹ که توانایی چشایی خود را از دست دادند، به این مورد اشاره کردند که غذای آشنا ناگهان طعم کاغذ یا مقوا دارد. هرچند هیچ جایگزینی واقعی برای آزمایش ویروس کرونا وجود ندارد اما اگر فردی احساس کرد غذای مصرفی وی به‌طور ناگهانی طعم کاغذ یا مقوا دارد، می‌تواند آن را یک شاخص قوی برای تشخیص آزمایش مثبت کرونا تلقی کند.
در مورد حس بویایی نیز نتایج تحقیقات نشان داده است که عدم توانایی در بوییدن نعناع یا روغن نارگیل می‌تواند نشانه‌ای قوی در شناسایی ابتلا به عفونت ویروس کرونا باشد.
علت ناتوانی افراد در بویایی و چشایی بر اساس نتایج یکی از تحقیقات انجام‌شده چنین بیان‌شده است: شواهدی وجود دارد که ویروس می‌تواند از طریق بینی، پیازهای بویایی و همچنین از طریق راه‌های دیگر بدون حمله به نورون‌های حسی به سیستم عصبی مرکزی منتقل شوند. بااین‌حال، الگوی بیان پروتئین ACE۲ و TMPRSS۲ (آسیب‌پذیرترین سلول‌های انسان در برابر ویروس کرونا) و شروع ناگهانی بیماری و بهبودی نسبتا سریع نشان می‌دهد که از بین رفتن حس بویایی با بیماری کووید-۱۹ به دلیل آسیب به سیستم عصبی مرکزی نیست، بلکه به دلیل از دست دادن اطلاعات بویایی قبل از ورود به مغز است.
اگر تحقیقات در مورد علائم به‌طور متمرکز هدایت شوند، انتظار می‌رود روند کندتر و بهبودی طیف پیچیده‌تری از علائم، ازجمله پاروسمی (بویایی پریشی) و فانتوسمیا (بوی‌های مخدوش یا توهم بویایی) که گزارش نشده است را نیز توضیح دهد.
التهاب در اپیتلیوم حسی می‌تواند جریان هوا را به شکاف بویایی نسبتا کوچک در بالای بینی، بدون ایجاد احساس گرفتگی بینی یا قطع تنفس محدود کند. آسیب به سلول‌های حفره چشم در SE می‌تواند از بسیاری جهات بر عملکرد سلول‌های عصبی حسی (متابولیک، ساختاری، التهابی) تاثیر داشته باشد، به‌طوری‌که حتی اگر بوها به سلول‌های عصبی برسند، ممکن است قادر به انتقال سیگنال نباشند.
در این مرحله هنوز مشخص نیست که آیا افرادی که توانایی چشایی و بویایی خود را از دست می‌دهند می‌توانند دوباره به آن دست یابند.