می‌دانم کدام کشورها از انرژی هسته‌ای در خدمات پزشکی و درمانی استفاده می‌کنند. رازهای زندگی بوعلی‌سینا را می‌دانم و سخنان بسیاری از بزرگان علم و ادب را خوانده‌ام! از هرعلمی که بخواهم چیزی بدانم، در اینترنت جست‌وجو و پیدا می‌کنم و دلیلی برای خریدن کتاب ندارم!
علم چیست؟
علم، تلاشی است برای فهم یا تفسیر جهان. در واقع هیچ تمایزی میان علم و فناوری وجود ندارد. علم می‌تواند کشف درمان بیماری‌ها،ساخت راه‌ها و پل‌ها، سفرهای فضایی و بمب‌های هسته‌ای باشد. علم، رفاه و آسایشی به‌ارمغان آورده و از سوی دیگر ممکن است همین دانش، ویرانگری پدید آورد.
باور نکنید!
متخصصان علوم گوناگون، اطلاعاتی را که به‌طور گسترده در فضای مجازی منتشر می‌شود، منبع درستی برای دریافت اطلاعات نمی‌دانند. «محمد عامری»، کارشناس گیاهان دارویی می‌گوید: «این‌که مصرف دمنوش یا جوشانده‌های گوناگون رایج شده، اتفاق خوبی است. اما بعضی دمنوش‌ها را همیشه نمی‌توان مصرف کرد یا برای بعضی افراد مناسب نیست. افراد باید بدانند داروهای گیاهی و دمنوش‌ها، چای نیستند و اغلب خاصیت دارویی دارند؛ انگار شما بی‌دلیل، دارویی را بخورید.»
دکتر «نیما فیروز»، پزشک عمومی می‌گوید: «گاهی بسیاری از اطرافیان خودم را می بینم که دنبال نشانه‌های بیماری در فضای مجازی می‌گردند و از این راه، درمان‌های دارویی پیدا می‌کنند؛ در حالی که نشانه‌های بسیاری از بیماری‌ها، شبیه هم هستند. این کار ممکن است شما را به اشتباه بیندازد. گاهی پزشکان هم برای تشخیص یک بیماری از انواع آزمایش‌ها، تصویربرداری‌ها و اسکن‌ها استفاده می‌کنند.
این‌روزها برای استفاده از داروهایی که بدن را در برابر ویروس کرونا مقاوم می‌کند بحث زیاد است، توصیه‌هایی می‌شود که برخی از آن‌ها مشکلی ایجاد نمی‌کنند و برخی هم چرا... در ضمن ویتامین‌ها بهتر است از منابع طبیعی جذب بدن شوند.»
فریب اول
اولین فریبی که مردم به‌طور جمعی از یک رسانه خوردند، مربوط به نمایش‌نامه‌ای رادیویی است که ۸۲سال قبل اجرا شد. این نمایش‌نامه‌ی رادیویی در غروب یکی از روزهای پاییز به روی آنتن رفت.
«اورسن ولز»، که به‌عنوان کارگردان فیلم‌های «مکبث»، «اُتِللو» و «همشهری کین» شناخته می‌شود، آن‌روزها جوانی ۲۳ساله بود. او و گروهش رمان معروف «جنگ دنیاها» اثر «اچ. جی. ولز» را به «هاوارد کُخ»، نمایش‌نامه‌نویس معروف آمریکایی دادند و خواستند رمان را به‌صورت مجموعه‌ای از گزارش‌های خبری بازنویسی کند. در این نمایش‌نامه با گزارش‌هایی دروغین و قطع برنامه‌های گوناگون از مردم می‌خواستند خانه‌های خود را ترک کنند. این نمایش‌نامه طوری اجرا شد که ترس و اضطراب شدید نیویورک را فرا گرفت و درنهایت مردم به خیابان‌ها ریختند. وقتی اعلام شد این فقط نمایش‌نامه‌ای رادیویی است، بسیاری از مردم بیرون از خانه بودند.
حالا رسانه‌ها به‌شکلی دیگر در حال کنترل افکار و نحوه‌ی زندگی ما هستند. تولید محتوای دروغین و جعلی، آسان‌تر از قبل است و هرصفحه‌ی مجازی که دنبال‌کننده‌های زیادی داشته باشد، می‌تواند تبدیل به پایگاهی خبری شود و هرخوراکی را به دنبال‌کننده‌هایش بدهد.
مرغ‌فروشی «بیل گیتس»!
بعضی‌ها فضای مجازی را جایگزین کتاب کردند. بعضی‌ها گفتند هرعلمی با جست‌وجویی ساده در اینترنت به‌دست می‌آید. بعضی‌ها مطالعه‌ی متن‌های کوتاه اینترنتی را، بخشی از سرانه‌ی مطالعه می‌دانند. اما از جایی به بعد، بعضی‌ها اعتمادشان را به فضای مجازی از دست دادند و هرچه را خواندند، باور نکردند.
امیرحسین، ۱۴ساله است و زمان زیادی از وقت روزانه‌اش در فضای مجازی می‌گذرد. او می‌گوید: «به اطلاعاتی که از کتاب‌ها می‌گیرم، ۹۸درصد اطمینان دارم و به اطلاعاتی که در فضای مجازی می‌بینم، اعتماد کمی دارم. در ضمن اطلاعاتی را که ممکن است روی زندگی‌ام تأثیرگذار باشد از فضای مجازی نمی‌گیرم.»
او می‌گوید: «مثلاً در یک صفحه‌ی مجازی دیدم شخصی برای تبلیغ مرغ‌فروشی نوشته بود: «بیل گیتس در صفحه‌ی خود گفت، اگر از مردم فقیر جهان بودم، مرغ پرورش می‌دادم، چون کم‌خرج است و تخم‌مرغ تولید می‌کند و...» از این جمله‌ها زیاد است. برای همین بیش‌تر جملات بزرگان را باور نمی‌کنم و کلاً چیزهایی را که حاشیه‌ساز است دوست ندارم.»