اما در کشور ما داستان به گونه دیگری است و هنوز یک ماه از سفر دسته جمعی و میلیونی نیمه خرداد نگذشته هزاران نفر به محض بسته شدن درهای مدارس کوله بارشان را بستهاند.
اما جادههای پر ازدحام و گره خورده و راههای بسته ویک طرفه تنها قسمتی از داستان تکراری و ملال آور سفرهای فصلی ومناسبتی در ایران است. به عبارت دیگر رسیدن به مقصد تنها بخشی از فرآیند پیچیده ایرانگردی به شمارمی رود وبعد از آن مسافران خسته وکلافه از ساعتها راه بندان باید جهت یافتن محل مناسبی برای اقامت همت کنند. این جستوجوهمه اماکن اقامتی از منازل شخصی تا مهمان پذیرهای غیر رسمی را شامل میشود. دست آخر هم وقتی تمام تلاشها به در بسته خورد چادرهای رنگا رنگ در گوشه خیابانها برپا میشوند و ازدحام آنها در نهایت کمپینگهای موقت را شکل میدهد.
خسرو ایران پور، دبیر کل جامعه هتلداران ایران علت این بینظمی را علاقه گردشگران داخلی به سفرهای موسمی و مناسبتی میداند و به همشهری میگوید:در تعطیلات نیمه خرداد میلیونها نفر عازم سفر شدند، در حالی که ظرفیت پذیرش هتلهای کشور به 150 هزار تخت خواب هم نمیرسد.
ایران پور میافزاید:در روزهای محدودی از سال هزاران نفر پا در رکاب سفر میگذارند اما در ماههای باقی از سال حتی نیمی از ظرفیت هتلها هم مورد استفاده قرار نمیگیرد.
او میگوید:باید تدابیری اتخاذ شود تا مردم به سفردر روزهای عادی سال ترغیب شوند ودر نهایت بار جا به جایی در تعطیلات مناسبتی کاهش یابد.
به گفته دبیر کل جامعه هتلداران ایران اعضای این صنف به منظور تحقق این هدف پیشتر وارد عمل شده و در روزهای عادی سال تسهیلات وتخفیفات ویژهای به مشتریان خود اختصاص میدهند.
او به دولت هم پیشنهاد میکند انگیزه مسافرتهای خارج از فصل را با برگزاری نمایشگاهها، جشنوارهها و مراسم آیینی افزایش دهد یا تعطیلات متمرکز را در کل سال تقسیم کند.ایران پور تاکید میکند:در شرایط فعلی سود اندک هتلداری، انگیزههای سرمایه گذاری در این صنعت را جبران نمیکند و درنتیجه توازن میان امکانات و تقاضا در ایام تعطیلات به هیچ عنوان برقرار نمیشود.
او میگوید:اگر بتوانیم رویه مسافرت را تغییر دهیم به سرعت شاهد اشتغال زایی رشد سرمایه گذاری در بخش هتلداری خواهیم بود.
دبیر کل جامعه هتلداران در خصوص نحوه قیمت گذاری خدمات اعضای خود میافزاید:قیمت گذاری بهصورت استانی و بر اساس میزان هزینه تمام شده سبد کالایی در هر منطقه انجام میگیرد.
به گفته او 135 قلم کالا درسبد هر یک از هتلها جای میگیرد، به این ترتیب و با توجه به ارزش متفاوت این اقلام در مناطق مختلف کشور قیمت تمام شده خدمات اقامتی در هر استانی متفاوت است.
ایران پور تاکید میکند:اعضای انجمن هتلداران در روزهای گرم تابستان تلاش می کنند بهعنوان عضوی از ناوگان اقامتی کشور رضایت مسافران را فراهم آورند. اما با وجود اعلام نظر انجمن هتلداران که از تعیین نرخ خدمات اقامتی بهصورت استانی خبر میدهد ظاهرا داستان قیمت گذاری خدمات هتلها خود حکایت مفصلی است چون مصرفکنندگان خدمات هتلداری بر این باورند که صاحبان هتلها 25 درصد افزایش قیمت نوروزی را کماکان اعمال میکنند.
داستان طولانی قیمتها هم از زمانی آغاز شد که هتلهای کشور درنیمه دوم سال گذشته منتظر نرخهای جدید بودند اما با آییننامههای حذف نرخ ارزی و یکسانسازی قیمت مواجه شدندکه عملا افزایش قیمت هتل ها را منتفی میکرد وبه گفته هتلداران در تصویب این آیین نامه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری از نظر کارشناسی بخش هتلداری نکرده است، در نتیجه اعضای این صنف به نحوه این تصمیم معترض هستند.
در ادامه، اسفندیار رحیممشایی، رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری هم در روزهای پایانی سال گذشته از افزایش نرخ هتلها تا پایان تعطیلات نوروزی خبر داده و گفته بود باید به این قیمت جدید 25 درصد اضافه شود تا توجیه اقتصادی داشته باشد.
در آن زمان، رحیممشایی معتقد بود: هتلها سرجمع افزایش قیمت ندارند و قیمتها بهصورت قابل ملاحظهای افزایش نمییابند. بنابراین انتظار میرفت، پس از تعطیلات نوروزی شرایط قیمتها متعادلتر شود؛ امابعضی از گزارشها حاکی از آن است که هتلها نیز از قافله گرانی و تورم سال 87 جا نماندهاند.
هر چند با احتساب نرخ خدمات، افزایش دستمزدها و اقلام خوراکی، نمیتوان از هتلداران هم انتظار داشت بدون هیچ تغییری در قیمت، راه خود را در گردشگری ادامه دهند، چون در این صورت سرمایهگذاری در زیرساخت مهمی چون صنعت هتلداری، توجیه خود را از دست میدهد؛ اما درهر حال بدون توجه به وضعیت گردشگران دنیا و مسافران ایرانی نیز نمیتوان افزایش قیمتهای خود خواسته را نیز اعمال کرد، چون به گفته مسئولان سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در اصل، سیاست حذف نرخ ارزی و یکسانسازی قیمت در هتلها برای تسهیل سفر صورت گرفته است هر چند که هتلها هنوز کالایی لوکس برای خانوادههای ایرانی محسوب میشوند وبه همین دلیل هم در تعطیلات نوروزی و اواسط خردادماه، مدارس، کمپها و چادرهای سفر، سرپناه این قشر گسترده جامعه بودند.