مثلاَ همین تازگی ها، زمانی که همه اروپاییان فکر می‌کردند ایرلندی‌ها قانون مقدماتی اتحادیه اروپا، یعنی پیمان لیسبون را قبول می‌کنند، آنها این قانون را نپذیرفتند.
ایرلند در غربی‌ترین نقطه اروپا قرار دارد. این جزیره 84 هزار کیلومتر مربع مساحت و6 میلیون نفر جمعیت دارد . از دوران باستان پادشاهان انگلیس سعی می‌کردند سه کشور کوچک را به کشور خود ضمیمه کنند؛ ولز، اسکاتلند و ایرلند. اسکاتلند و ولز الان جزء انگلیس هستند. به همین دلیل هم به کشور انگلیس گاهی وقت ها «پادشاهی متحد» (UK) می‌گویند. قسمتی از شمال ایرلند هم به انگلیس وابسته است، نام این قسمت ایرلند شمالی و مرکز آن شهر« بلفاست» است.
ولی بیشتر مساحت ایرلند به عنوان یک کشور مستقل محسوب می‌شود که پایتختی به نام «دوبلین» دارد. مردم ایرلند به زبان انگلیسی با لهجه ایرلندی صحبت می‌کنند و شباهت‌های فراوانی هم با انگلیسی‌ها دارند، ولی اغلب خودشان را ملتی مستقل می‌دانند.
تا سال 1916 ، تمام جزیره ایرلند جزء انگلیس بود. در این سال مردم دوبلین شورش کردند تا انگلیسی‌ها را بیرون کنند. با سرکوب ارتش انگلیس، شورش شکست خورد، ولی مبارزه ایرلندی‌ها ادامه پیدا کرد تا سال 1922 که جمهوری ایرلند به پایتختی دوبلین تاسیس شد. ایرلندی‌ها از مبارزه های خود برای بیرون کردن انگلیسی‌ها با افتخار زیادی یاد می‌کنند. البته انگلیسی‌ها کاملاَ از جزیره ایرلند بیرون نرفتند و چند استان شمالی ناحیه « آلستر» در دست آنها باقی ماند که الان به نام ایرلند شمالی شناخته می‌شود. انگلیسی‌ها در ایرلند شمالی نفوذ بسیار زیادی دارند. با وجود این که حکومت ایرلند شمالی هم توسط خود مردم ایرلند اداره می‌شود، بیشتر آنها طرفدار اتحاد با انگلیس هستند.
گروهی از مردم مسیحی ایرلند، پروتستان و گروهی از آنها کاتولیک هستند. در این کشور اختلاف هایی بین پروتستان ها و کاتولیک‌ها وجود دارد که به جنگ‌های تاریخی مربوط می‌شود. سال 1701 میلادی «یاکوب»، پادشاه کاتولیک انگلیس، که از کشور خود به ایرلند فرار کرده بود، با «ویلهلم» جانشین پروتستانش ،که او را تعقیب می‌کرد، جنگید ولی شکست خورد. از آن موقع پروتستان‌های شمال ایرلند که بیشتر طرفدار اتحاد با انگلیس هستند، سالگرد این پیروزی را جشن می‌گیرند. به خاطر این که این جشن شامل راهپیمایی در محله‌های کاتولیک نشین است گاهی وقت ها درگیری‌هایی اتفاق می‌افتد و پلیس همیشه مراقب آنهاست. ایرلندی‌ها می‌گویند پلیس، که از افسران انگلیسی تشکیل شده است، با خشونت بسیار زیادی با آنها برخورد می‌کند.
این ساختمان «لیبرتی هال»است که با 59 متر ارتفاع بلندترین ساختمان جمهوری ایرلند بود .
بلندترین ساختمان دوبلین الان هفتمین ساختمان بلند ایرلند است و از نظر تاریخی در این کشور ساختمانی معروف و مهم
گروه «شین‌فین» قسمتی از ارتش جمهوری خواه ایرلند است که با سلطه انگلیس مبارزه می‌کند. تا حدود ده سال قبل این گروه شاخه نظامی داشت که عملیات‌هایی مانند بمب‌گذاری انجام می‌داد، ولی بعد از مذاکره هایی که با انگلیس و ایرلند شمالی انجام داد، این شاخه منحل شد. شین‌فین که یک گروه کاتولیک محسوب می‌شود، در حال حاضر مانند یک حزب سیاسی است و در مجلس ایرلند نمایندگانی دارد.
زمانی که مردم ایرلند به پیمان لیسبون رأی منفی دادند، این نتیجه به دست آمد که ایرلندی‌ها نمی‌خواهند با این شرایط عضو اتحادیه اروپا باشند. همانطور که نمی‌خواستند جزء انگلستان با شند. سه سال قبل کشورهای عضو اتحادیه اروپا برای این اتحادیه یک قانون اساسی نوشتند ، ولی همه کشورها بر سر این قانون به توافق نرسیدند. بعد از آن و در پاییز سال قبل پیمان لیسبون در پرتغال نوشته شد و بیشتر کشورهای اروپایی آن را تایید کردند تا در سال 2009 اجرا شود، اما زمانی که در ایرلند برای این قانون رای‌گیری کردند، معلوم شد که مردم ایرلند مخالف هستند.
به نظر می‌آید سیاستمداران این کشور می‌خواهند که جزیی از اتحادیه اروپا باشند، البته نخست وزیر ایرلند« برایان کوئن »گفته است: «من شخصاَ از نتیجه همه پرسی متاسفم، اما به خاطر تصمیم ملت ایرلند عذرخواهی نمی‌کنم. ایرلندی‌ها پای صندوق‌های رأی تصمیم‌شان را گرفتند. این باید مورد احترام باشد.» مردم این جزیره کوچک به سرسختی معروف هستند.