واشنگتن همصدا با دیگر کشورها در چارچوب قطعنامه شورای امنیت، انتخابات اخیر و خشونت‌های همزمان با آن را به شدت محکوم کرده‌است. کنگره هم با تصویب قطعنامه‌هایی با مردم زیمبابوه در مقابل دولت موگابه اعلام همدردی کرده‌است.
همه این اقدامات در حالی صورت می‌گیرد که نه دولت جمهوریخواه آمریکا و نه کنگره تحت کنترل دمکرات‌ها نه تنها درباره وضعیت حقوق بشر و انتخابات غیردمکراتیک دیگر حکومت‌های دیکتاتوری آفریقا سخنی نمی‌گویند بلکه از این کشورها حمایت و پشتیبانی هم به عمل می‌آورند.
یکی از بدترین این حکومت‌های آفریقایی رژیم تئودور اوبیانگ نوما باسوگو در گینه است. اوبیانگ حتی بیشتر از موگابه در قدرت بوده‌است.
اما روزنامه انگلیسی ایندیپندنت که مدام موگابه را مورد هجوم قرار می‌دهد، از رژیم گینه به‌عنوان حکومتی باثبات یاد می‌کند. اوبیانگ ابتدا در سال 1979 و در یک کودتا با قتل عمویش به قدرت رسید.
او در سال‌های اول به خاطر اینکه کمک خارجی دریافت کند به احزاب مخالف اجازه فعالیت می‌داد. اما در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2002 همه نامزدها به خاطر نبودن فضای رقابتی از صحنه رقابت کناره‌گیری کردند. در آن انتخابات اوبیانگ رسما بیش از 97 درصد آرا را به دست آورد.
در آن زمان وزارت خارجه آمریکا اذعان کرد که این انتخابات با تقلب بسیار همراه بوده اما کنگره و دولت آمریکا هیچ کدام از آن بیانیه‌های آتشینی را که در محکومیت چنین انتخابات‌هایی صادر می‌کنند، برای گینه منتشر نکردند.
یکی از دلایل این تفاوت رفتار مسئله نفت است. یافت شدن ذخائر عظیم نفتی در یک دهه گذشته در گینه این کشور را ثروتمند کرده‌است. اما تقریبا همه ثروت نفتی این کشور به جیب اوبیانگ و خانواده او رفته‌است.
خود این دیکتاتور ثروتی معادل یک میلیارد دلار دارد و از این جهت ثروتمندترین رهبر آفریقاست. این دیکتاتور ثروتمند آفریقایی فقط در واشنگتن چندین ملک دارد.
در سال 2002 او حتی با جورج بوش هم دیدار کرده‌بود و در نیویورک درباره مسائل امنیتی و نظامی گفت‌وگو کرده‌بودند.
گینه در چارچوب برنامه بین‌المللی آموزش و تمرین نظامی، از دولت آمریکا هم بودجه و هم امکانات آموزشی دریافت می‌کند. از سوی دیگر به‌دلیل اطمینان نداشتن دیکتاتور گینه به مردم خودش، سربازان مراکشی کار حفاظت از او و دیگر مقامات ارشد دولتی را به‌عهده دارند و بابت این کار پول هنگفتی هم دریافت می‌کنند.
گزارش اخیر صندوق بین‌المللی پول نشان می‌دهد که شرکت‌های بزرگ نفتی آمریکا بیشترین سود نفتی را در آفریقا و به ویژه در دیکتاتوری‌هایی مانند گینه دریافت کرده‌اند.
آنچه تا اینجای مطلب گفته شد به این معنا نیست که آمریکا نباید در کنار دیگر اعضای جامعه جهانی وقایع زیمبابوه را محکوم نکند. اما رفتار دوگانه واشنگتن در قبال کشورهای آفریقا اعتبار این کشور را زیر سؤال می‌برد و کسی دیگر فریادهای آن را در محکوم کردن نقض حقوق بشر در جهان جدی نمی‌گیرد.
آنتی وار- 2 جولای
کمک به دیکتاتوری‌ها
آمریکا همین اواخر کمک اقتصادی و حتی امنیتی در اختیار بعضی از کشورهای دیکتاتوری مانند سوازیلند، کنگو، کامرون، توگو، چاد، ساحل عاج، رواندا، گابن، مصر و تونس قرار داده‌است.
هیچ‌کدام از این کشورها نه انتخابات آزاد برگزار می‌کنند و نه به دمکراسی احترام می‌گذارند. از سوی دیگر حاکمان این کشورها مخالفان سیاسی را هم مورد سرکوب قرار می‌دهند.