به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا، حسین زندی، دبیر این همایش با اعلام این خبر گفت: تعدادی از نویسندگان درخواست تمدید مهلت ارسال مقاله به این همایش را داشتند تا زمان بیشتری برای نوشتن مقاله داشته باشند. از سوی دیگر به دلیل شیوع گسترده کرونا امکان برگزاری همایش حضوری وجود ندارد و به منظور پربارشدن کتاب مقالات این همایش، ارسال مقاله برای آن تا ۳۰ بهمن سال جاری تمدید شد. تاکنون استقبال خوبی از این همایش شده و مقالات خوبی برای ما ارسال شده است.
او با اشاره به محورهای مقاله‌ها گفت: محورهای مقاله‌ها عبارت‌اند از: زندگی شاعر، نقاشی‌های هوشنگ ایرانی، شعر هوشنگ ایرانی، تاثیرپذیری شاعر از پیشینیان، تاثیرگذاری ایرانی بر ادبیات پس از خود، مخالفان و موافقان هوشنگ ایرانی، عرفان در آثار هوشنگ ایرانی، فعالیت‌های فرهنگی و مجله خروس جنگی.
زندی افزود: از حضور محمدرضا اصلانی، فیلمساز و شاعر به عنوان داور در این همایش استفاده خواهد شد. همچنین علاقه‌مندان می‌توانند آثار خود را به نشانی hosein.zandi۵۷@gmail.com ارسال کنند.
همایش «هوشنگ ایرانی؛ شاعر جیغ بنفش» با بهترشدن شرایط کرونا در همدان، زادگاه شاعر با حضور نویسندگان و علاقه‌مندان به این شخصیت برگزار خواهد شد.
در معرفی این شاعر آمده است: هوشنگ ایرانی (هوشنگ خان ایرانی) در تاریخ ٢٩ بهمن ١٣٠۴ شمسی در همدان متولد شد. پدرش آقا محمدمهدی ایرانی و مادرش درخشنده نام داشت.
تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران به پایان برد و در خرداد ١٣٢۴ از دانشگاه تهران در رشته ریاضی فارغ‌التحصیل شد. او در سال ۱۳۲۵ وارد نیروی دریایی و برای دوره کارآموزی به انگلستان اعزام شد، اما زندگی سخت نظامی با روحیه او سازگار نبود و پس از چند ماه انگلستان را ترک کرد و به فرانسه رفت. بعد از یک سال اقامت در فرانسه و متاثر از فضای هنری آن کشور به ایران بازگشت.
هوشنگ ایرانی پس از آموختن زبان اسپانیایی برای ادامه تحصیل به اسپانیا رفت و در رشته ریاضیات به تحصیل پرداخت. او در ۱۸ آبان ۱۳۲۹ پس از اخذ مدرک دکترا به ایران بازگشت. تز دکتری او «فضا و زمان در تفکر هندی» بود.
جدی‌ترین فعالیت هنری ایرانی با همکاری با دوره دوم انتشار نشریه خروس جنگی آغاز شد. با انتشار مانیفست جنجالی «سلاخ بلبل» در معرفی نگاه نو به هنر که به امضای غلامحسین غریب، حسن شیروانی و هوشنگ ایرانی بود، غوغایی در محافل هنری آن زمان به راه انداخت.
این شاعر از سال ١٣٣٠ تا ١٣٣۵ چند مجموعه شعر به نام‌های بنفش تند بر خاکستری، خاکستری، شعله‌ای پرده را برگرفت و ابلیس درون آمد و اکنون به تو می‌اندیشم به توها را منتشر کرد.
کتاب «بنفش تند بر خاکستری» کتاب مهمی در تاریخ شعر معاصر فارسی دانسته شده؛ چراکه آغازگر گفتمان جدیدی در شعر است. پس از این کتاب، ترکیب «جیغ بنفش» به اصطلاحی برای نامیدن هر شعر متفاوت و غیرمتعارف و — فراتر از این طبقه‌بندی — هر امر درک‌نشده بدل می‌شود.
علاوه بر شعر، هوشنگ ایرانی یکی از پیشروهای نقاشی مدرن در ایران نیز به‌شمار می‌رود. او از مرموزترین هنرمندان نقاشی مدرن در ایران است.
مجموعه اشعار او به همراه «چند دِسَن» و «شناخت هنر: در راه یک جهان‌بینی هنری» به کوشش شهرام اناری و با مقدمه منوچهر آتشی در یک کتاب جمع‌آوری و چاپ شده است.
هوشنگ ایرانی پیوسته از اجتماع روی می‌پوشید و همیشه تنها و مجرد زندگی می‌کرد. پیش از آن‌که به متون عرفانی فارسی رو بیاورد، عرفان هند را آموخت. به جای مطالعه در هنرمندان گذشته ایرانی و نگاه به آثار نقاشی ایران، به دنبال دریافت معنی در هنر مدرن رفت و به‌طور کلی به نقاشی سنتی پشت‌پا زد.
ایرانی ۴۸ سال بیشتر زندگی نکرد، تا سی‌سالگی بیشتر شعر نگفت، تعدادی طرح کشید و بعدتر به ترجمه و تألیف در قالب مقاله رو آورد.
او همان‌گونه که نسبت به مناسبات زمان خود بی‌اعتنا بود و به آهنگ زمانش گوش نمی‌سپرد به شناخت دیگران از خودش هم وقعی نمی‌گذاشت و می‌گفت گرچه هنرشناسان هنرمند را از لغزش‌هایش آگاه می‌کنند، اما گاهی هم او را به خاموشی و سرگردانی می‌کشانند که یا از ناتوانی یا از بخل و ریای آن‌هاست.
دو سال پیش از مرگ، در فرانسه پزشکان تشخیص دادند سرطان دارد و می‌تواند عمل کند. اما به دنبال مرگی خودخواهانه و خودخواسته، مداوایی نکرد. شاعر خروس جنگی در ۱۳۵۲ تقریباً شاعر فراموش‌شده‌ای بود. او پس از ۱۳۳۴ که آخرین مجموعه اشعارش را چاپ کرد و همچون پیش‌تر، مورد تهاجم و تمسخر همه‌جانبه شاعران کلاسیک، نوپرداز و مدرن قرار گرفت، به‌طور کامل از عرصه شعر عقب‌نشینی کرد و با کششی که به عرفان داشت، با تمام وجود در آن غرق شد. دیگر هیچ شعری منتشر نکرد و تقریباً از ۱۳۳۵ به بعد دیگر اثری از او منتشر نشد تا نهایتا در سال ۱۳۵۲ به علت سرطان حنجره در فرانسه درگذشت.