دستگاه، وحشتناک ویروسی شده بود و بخش انفورماتیک معتقد بود بیشترش یا همه‌اش زیر سر این حافظه‌های فلش است.
این حافظه‌ها که با وصل شدن به درایوهای «یواس‌بی» اطلاعات را به دستگاه منتقل یا از دستگاه اطلاعات را کپی می‌کنند و می‌شود آنها را به دستگاه‌های دیگر در مکان‌های مختلف منتقل کرد، در دنیای فناوری به« درایو کوچولو» یا «درایوهای انگشتی»، نیز معروفند، چون کوچکند.
حافظه‌ای با شکل خوراکی‌های خوشمزه
این درایوهای انگشتی مثل خیلی از امکانات دیگر در حوزه فناوری، در عین حال که کار انتقال اطلاعات را بسیار آسان کرده‌اند، ضررهایی هم دارند.
از آنجایی که سارق ها و مزاحم های کامپیوتری مدام به دنبال راه نفوذ به کامپیوترها و فایل‌های افراد هستند، بالاخره راهی را پیدا می‌کنند و هر زمان هم یک راه و نقطه ضعف جدید گیرشان می‌آید.
الان هم براساس پژوهش‌های انجام شده و اتفاق‌هایی که دوروبرمان می‌بینیم، این درایوهای انگشتی می‌تواند نقطه ضعف دستگاه‌ها و راه نفوذ به اطلاعات‌مان باشد.
درایوهای انگشتی می‌توانند یک عالمه متن، موسیقی، تصویر ویدیویی و... با حجم‌های
گیگا بایتی را روی قطعه‌ای به اندازه یک بسته کوچک آدامس جابه‌جا کنند و به همین خاطر راه خوبی برای انتقال اطلاعات از کامپیوتری به کامپیوتر دیگر هستند. آنها به کامپیوتر آدم وصل می‌شوند و مثل یک درایو سخت (هارددرایو) عمل می‌کنند.
نمایی از درون حافظه فلش
محبوبیت روزافزون آنها، ظرفیت ذخیره بالا و توانایی بارگذاری فایل‌های ضروری برای سیستم کامپیوتر، باعث شده تا این قطعه‌ها هدف جذاب و وسوسه‌انگیزی برای سارق ها و مزاحم های کامپیوتری باشند.
برخی از سایت‌هایی که میزان و نوع افزارهای مشکل‌دار، مثل ویروس و... را کنترل و بررسی می‌کنند ، دریافته‌اند 3/10 درصد از ردیابی این افزارها به برنامه‌هایی مربوط می‌شود که هدفشان نفوذ از راه درایوهای انگشتی و دیگر رسانه‌های متحرک و با قابلیت جداسازی از دستگاه بوده است.
البته سارقان کامپیوتری تنها خطر این قطعه‌ها نیستند. یکی از بزرگ ترین مشکل‌های آنها- در عین حال که یک مزیت هم هست- اندازه کوچک این نوع حافظه‌هاست. این مسئله باعث می‌شود تا راحت‌تر گم و جا گذاشته شوند و...
مدل خودکاری این حافظه
براساس پژوهشی جدید، 66 درصد مصرف‌کنندگان این قطعه در کشورهای اروپایی و آمریکا حافظه‌های فلششان را گم کرده‌اند و 60 درصد از این حافظه‌ها پر بوده از اطلاعات ضروری و مهم.
البته برای پوشاندن نقطه ضعف‌ها و کاهش ریسک استفاده از درایوهای انگشتی راه‌هایی نیز وجود دارد. مثلاً:
- استفاده از گزینه‌های بارگذاری نکردن خودکار؛ تا به محض این که درایو را به دستگاه وصل کردیم اطلاعاتش قبل از چک شدن و اطمینان از ویروسی نبودن، روی دستگاه نصب و اجرا نشوند.
- استفاده از نرم‌افزارهای امنیتی با قابلیت مخصوص کنترل این درایو؛ تا حسابی «یواس‌بی»های دستگاه کنترل شوند.
- کدگذاری فایل‌ها و اطلاعات مهم؛ تا در صورت گم‌شدن درایو، نیاز به نرم‌افزار «کلید» برای رمزگشایی اطلاعات و داده‌های روی درایو انگشتی باعث شود که این اطلاعات برای دیگران قابل استفاده نباشد و...
این «یو اس بی» به مدل گوشواره‌ای معروف است