به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا، این جوان در گفت‌وگویی درباره سختی‌های دوران کودکی و ترک تحصیل به خاطر فقر و در ادامه نحوه آشنایی‌اش با این هنر و صنایع دستی توضیحاتی را ارائه کرد.
عز الدین الحسنی، هنرمندی ۳۵ ساله و اهل شهر سلا در نزدیکی رباط پایتخت مراکش است. او بدون اینکه به موسسه ای آموزشی رفته باشد، با بهره گیری از خلاقیتش، وسایل کوچک و مینیاتوری ساخت.
عز الدین الحسنی به الجزیره می‌گوید که در دوران کودکی مجبور شده ترک تحصیل و کار کند. او در آن زمان شن و آجر را در ازای دریافت مبلغی ناچیز جا به جا می‌کرده و قبل از روی آورن به صنعت لباس، کارش همین بوده است.
او ادامه می دهد، «کودکان را می‌دیدم که چگونه بازی و شادی می‌کنند اما من مجبور بودم کودکی را رها کرده و مانند بزرگسالان کار کنم؛ انگار که کودکی‌ام را به تعویق می‌انداختم تا در زمانی مناسب تر به آن بپردازم!»
این هنرمند مراکشی به گفته خودش در کودکی در سطل‌های زباله دنبال اسباب بازی می‌گشته تا با ترکیب تکه‌های اسباب بازی‌های دورریخته شده، اسباب بازی جدید برای خود بسازد؛ وقتی هم اتفاقی اسباب بازی سالمی پیدا می‌کرده، به خوبی حفظش می‌کرده است.
عز الدین در کودکی یک دوربین اسباب بازی پیدا کرد و روی زمین دراز کشید تا با دوربینش از ماشین اسباب بازی که آن را هم پیدا کرده بود، عکاسی کند؛ حالا اما او با یک دوربین واقعی از آثار هنری خود عکس می گیرد.
وقتی توانست یک گوشی موبایل بخرد، شروع به عکاسی از اطرافش از زوایای مختلف کرد و مدتی بعد که یک دوربین عکاسی خرید جزییات عکس‌هایش را با استفاده از وسایل کوچک شبیه سازی کرد.
او می‌گوید ناتوانی در تهیه مواد اولیه برای تولید آثار هنری، باعث شد تا به ساخت آثاری در قالب بسیار کوچک روی بیاورد. او همچنین اضافه می کند که در ابتدا هیچ آشنایی با این هنر نداشته و از طریق اینترنت با آن آشنا شده است. عز الدین حسنی اینترنت را بعد از زندگی، دومین معلم خود می‌داند.
او اَشکالی کوچک و بسیار شبیه به واقعیت می‌سازد. همه چیز در کارگاه او قابل استفاده است؛ رنگ‌های خوراکی، خورده چوب‌های نجاری، اسفنج‌های رنگی، آلمینیوم و هر چیز دیگری می‌تواند در آثار او استفاده شود؛ حتی یک رنده کوچک سیر در آشپرخانه می‌تواند برای رنده کردن پلاستیک در کارگاه او مورد استفاده قرار گیرد.
این جوان مراکشی از طریق اینستاگرام با طرفدارهای آثارش ارتباط دارد و عکس کارهایش را در آنجا به اشتراک می‌گذارد.
ساخت وسایل مینیاتوری، یک هنر دستی با جزییات فراوان است. این تبحر که نیاز به دقت بسیار دارد، واقعیت یا ترکیبی از واقعیت و خیال را در ابعادی بسیار کوچک به طوری که در کف دست جای می‌گیرد، شبیه سازی می‌کند. نوعی از این هنر در معماری و در ساخت ماکت‌های ساختمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.