به گزارش همشهری آنلاین، مهر به نقل از ساینس دیلی، محققان دانشگاه کالیفرنیا دریافتند که واکنش ایمنی فرد به کروناویروس ممکن است توسط مجموعه‌ای از ژن‌های متغیر موسوم به MHC که پروتئین‌های سطح سلول را برای سیستم ایمنی تطبیقی کد می‌کنند، محدود شود. این یافته می‌تواند توضیح دهد که چرا ایمنی کووید۱۹ در هر فرد متفاوت است.
آنتی بادی‌های خنثی کننده ظرف دو هفته پس از عفونت کووید۱۹ ایجاد می‌شوند، اما دوام و شدت آنها می‌تواند براساس هر فرد متفاوت باشد که همین موضوع نگرانی‌هایی را در مورد احتمال ایمنی طولانی مدت و اثربخشی واکسن‌های کووید۱۹ را به وجود می‌آورد.
محققان در این مطالعه به بررسی نحوه تعامل MHC با دو نوع لنفوسیت یا سلول ایمنی موسوم به T و B پرداختند.
ژنتیک در ابتلا به ویروس کرونا نقش دارد؟
«ماریزیو زانتی»، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می‌گوید: «سیستم ایمنی بدن با تولید آنتی بادی‌هایی با هدف رهگیری و خنثی سازی پاتوژن، به عوامل بیماری‌زای مهاجم پاسخ می‌دهد. تولید آنتی بادی علیه پروتئین‌ها نیاز به همکاری مفید بین لنفوسیت T و لنفوسیت B دارد که هر دو باید توالی‌های آنتی ژنی مجاور را که توسط MHC روی سلول‌های B آغاز شده است تشخیص دهند. MHC به عنوان رابط بین لنفوسیت‌های T و B در این فرایند عمل می‌کند.»
بر اساس این استدلال، محققان با محاسبه تمام قطعات احتمالی پروتئین سنبله RBM، که محرکی هم برای واکنش ایمنی انسان و هم فعالیت واکسن در ارتباط با بیش از ۵۰۰۰ مولکول مختلف MHC در جمعیت جهانی انسان‌ها است، به بررسی آنها پرداختند.
محققان دریافتند که میانگین تمایل MHC به نمایش پپتیدهای مشتق شده از RBD کم است. از آنجا که پیوند MHC یک اندازه گیری غیرمستقیم از احتمال فعال شدن سلول T و تحریک لنفوسیت B در تولید آنتی بادی علیه RBM است، محققان به این نتیجه رسیدند که تولید آنتی‌بادی‌های خاص RBM می‌تواند به دلیل عدم هماهنگی این بخش ویروس به MHC متوقف شود.
به گفته محققان، این روند می تواند منجر به واکنش‌های ضعیف‌تر آنتی بادی خنثی کننده شود.