ادامه راه غلط گذشته

هدف این هیأت آشکارا فروش سلاح و مهمات بیشتر به کشورهای حاشیه جنوبی خلیج‌فارس است. چند روز پیش در جریان آخرین سفر وزیر امور خارجه آمریکا به منطقه وزیران هشت کشور عرب (شش کشور عضو شورای همکاری خلیج‌فارس و کشورهای اردن و مصر) با همتای آمریکایی خود درباره ایجاد یک ائتلاف جدید برای مقابله با ایران، حماس، سوریه و حزب‌الله لبنان تشکیل جلسه دادند. آمریکا رسما اعلام کرده است که پس از شکست اسرائیل در لبنان، باید حمایت از دولت‌های میانه‌روی عرب در دستور کار قرار گیرد. کشورهای میانه‌روی عرب همان کشورهایی هستند که جملگی روابط دولتی استراتژیک با آمریکا دارند اما پس از واقعه یازده سپتامبر آمریکا درصدد برآمد با طرح خاورمیانه بزرگ و شعارهایی مثل دمکراسی‌سازی، دولت‌سازی و ملت‌سازی سیاست «تغییر رژیم» را در آن کشورها اجرا کند. نکته دیگر آنکه دولت‌های میانه‌روی عرب، در کشورهایی حکومت می‌کنند که آمریکا در نزد افکار عمومی مردم این کشورها، دولتی منفور، بی‌اعتبار و منزوی است و نفرت مردم این کشورها از سیاست‌های واشنگتن به معضلی در وزارت امور خارجه آمریکا تبدیل شده است.
آمریکا از چندی پیش برای خلاصی از این وضعیت،  جنگ سرد جدیدی را در خاورمیانه تدارک می‌بیند. مدل این جنگ سرد،  روابط اروپای شرقی با شوروی در دهه هفتاد و هشتاد میلادی است. در این مدل، ایران در جایگاه شوروی و دولت‌های به اصطلاح میانه‌روی عرب در جایگاه کشورهای اروپای شرقی قرار می‌گیرند که لاجرم آمریکا باید از آنها حمایت کند.
در این مدل به‌جای دیوار برلین، که دیواری محسوس و فیزیکی بود نیز دیواری از ترس و بی‌اعتمادی میان ایران و کشورهای عرب کشیده می‌شود. برای ایجاد فضای جنگ سرد میان کشورهای عربی، روی شیعه بودن ایران، روی توانایی هسته‌ای ایران،  روی قدرت اقتصادی و سیاسی ایران و خلاصه برای ترساندن کشورهای منطقه از ایران بسیار تلاش می‌شود.
شیطنت‌هایی مثل اقدام نشریه آمریکایی نشنال جئوگرافیک در تغییر نام خلیج‌فارس فقط برای ایجاد بدبینی میان ملت‌های منطقه بود.
گرچه سیاست تفرقه بینداز و حکومت کن، سیاستی کهن و نام آشناست، اما کارایی آن ما را وادار می‌کند که همواره آن‌را مورد توجه قرار دهیم. ایجاد تفرقه میان کشورهای منطقه بی‌شک در دستور کار قرار دارد.
از جنبه نظامی نیز آمریکا نوعی سازمان ناتوی خاورمیانه‌ای را به‌کار گرفته است.
ناتو در کشورهای خاورمیانه خوشنام نیست. لذا ذکری از آن به میان نمی‌آید اما کارکرد آن مورد توجه و اجراست. آمریکا در حال حاضر با همه کشورهای عربی خاورمیانه به‌جز سوریه رابطه نظامی و امنیتی عمیق دارد و پس از حمله عراق به کویت در سال 1991 با کشورهای عربی حاشیه خلیج‌فارس، پیمان امنیتی و نظامی امضا کرده است. حضور دریایی، هوایی و زمینی  آمریکا در منطقه قابل توجه است، اما بخش نظامی، استراتژی ایجاد جنگ سرد میان ایران و کشورهای عرب ایجاب کرده است. هیأت نظامی آمریکایی، سیاهه‌ای از سلاح‌های مختلف را برای فروش به منطقه ارائه کند. سیاست فروش سلاح و مهمات آمریکایی در نیم قرن اخیر در منطقه وجود داشته است. این سیاست غلط هیچگاه نتوانسته است منافع استراتژیک آمریکا را تأمین کند، شاید منافع شرکت‌های آمریکایی را تأمین کرده باشد، اما خود باعث انزجار بیشتر مردم منطقه از سیاست آمریکا شده است.