همشهری‌آنلاین - رسول بهروش
اصلا انگار همین ۵۵ دقیقه نمایش مهدی در ورزشگاه تورین، چکیده‌ای از تمام فوتبال او بود. مهاجم ایرانی یک‌بار توپ را به تیر دروازه کوبید، با مهارت همیشگی‌اش یک پنالتی گرفت و بعد در شرایطی که می‌رفت تا اسمش را برای همیشه به‌عنوان قاتل بانوی پیر جاودانه کند، تراژدی نیمه‌دوم را رقم زد؛ ۲کارت زرد در ۳ دقیقه. او بعد از تصمیم داور، توپ را شوت کرد و بهانه گرفت که در ورزشگاه خالی صدای سوت را نشنیده. بعد هم به قصد تمسخر برای قاضی میدان دست زد؛ آن هم داوری که اگر حب و بغض داشت، پنالتی نیم‌بند نیمه اول را روی خود طارمی به نفع پورتو اعلام نمی‌کرد.
هیچ آدمی عاری از خطا و اشتباه نیست و مسلما این مسئله در مورد طارمی هم صدق می‌کند. مسئله کلیدی اما عادت ترک‌نشده او به دردسر درست‌کردن است؛ رفتارهای آماتوری که گاه تاوان سنگین به‌دنبال دارد. داستان مهدی در پرسپولیس هم همین بود. خودش می‌ساخت، خودش می‌سوزاند و خودش هم می‌سوخت. در بازی گروهی لیگ قهرمانان، پنالتی‌اش به الریان را چیپ زد و خراب کرد. پرسپولیس در آستانه حذف از مرحله گروهی قرار گرفت و طارمی تازه طلبکارانه «هیس» نشان می‌داد. تیم برانکو آن سال مدیون بازی جوانمردانه الهلال در روز آخر شد، از گروهش بالا آمد و تا نیمه‌نهایی آسیا هم پیش رفت. همه اینها را طارمی داشت دود می‌کرد اما عذرخواهی هم نکرد. در داربی تهران به‌خاطر اینکه پنالتی را دادند یک نفر دیگر بزند، دعوا راه انداخت و قهر کرد. با خواهش و تمنا او را پشت توپ آوردند و ضربه را از دست داد. همه اینها و یک دو جین مثال دیگر را باید فراموش کنیم، وقتی پای آن بی‌مسئولیتی حیرت‌انگیز در رفت و برگشت به ترکیه و عقد قرارداد مرگبار با ریزه‌اسپور وسط می‌آید. پیشرفت این سال‌های طارمی در زمین بازی، حیرت‌انگیز و خارق‌العاده بوده است. انصاف باید داد که او بیرون از میدان هم بسیاری از حواشی قبلی را کنار گذاشته و در حال تکامل است؛ خیلی هم عالی. با این حال اشتباهش را باید گوشزد کرد و امیدوار به اصلاحش بود. حماسه‌ساختن از اشک‌های بعد از بازی طارمی یا ملقب کردن او به عناوین فانتزی بی‌خاصیت مثل «پادشاه ایرانی» کمکی به طارمی نخواهد کرد. ما این پسر را در پخته‌ترین حالت ممکن برای تیم ملی لازم داریم؛ تیمی که در این سال‌ها به اندازه کافی بابت رفتارهای آماتور بازیکنانش تقاص داده و فقط یک کارت قرمز دیگر شبیه این، می‌تواند رؤیای جام‌جهانی قطر را به گورستان آرزوها ببرد. وقتش شده طارمی ۲۸ ساله، با سابقه درخشش در لیگ قهرمانان، از نظر شخصیتی هم به‌اندازه دستاوردهای فنی‌اش قد بکشد. پس لااقل برای اشتباهات او هورا نکشیم.