به گزارش همشهری آنلاین، ایسنا به نقل از نیوز، دانشمندان شواهد زیادی ارائه کرده‌اند که نشان می‌دهد مریخ زمانی بسیار بسیار مرطوب بوده است. در حقیقت، مریخ زمانی کاملا با آب پوشانده شده بود و امروز که آب موجود در مریخ مشاهده نمی شود باید اتفاقی افتاده باشد.
بر اساس نتایج تحقیقات جدید ناسا، این نظریه حاکم که بیان می‌کند، میدان مغناطیسی ضعیف مریخ اجازه می‌دهد باد خورشیدی، جو و آب مریخ را به‌آرامی ازبین ببرد ممکن است دقیق نباشد. در حقیقت، بر اساس داده‌های جمع‌آوری شده در مدت زمان طولانی و جمع‌آوری اطلاعات «سیستم داده‌های سیاره‌ای» (PDS) ناسا به‌نظر می‌رسد که اکثر آب‌های مریخ هرگز به‌هیچ‌وجه در این سیاره باقی نمانده‌اند.
یک گروه تحقیقاتی از چندین موسسه، ناسا و آزمایشگاه پیشرانه جت از داده‌های موجود برای محاسبه از دست دادن آب مریخ استفاده کردند. آنچه دریافتند این بود که این تصور که آب مریخ به‌راحتی از بین رفته است، با داده‌های جمع‌آوری شده مطابقت ندارد و باید علت دیگری در مورد این‌که چرا سطح مریخ مانند گذشته با آب پوشیده نشده است، وجود داشته باشد.
دکتر اوا شلر، محقق اصلی این تحقیق اظهار کرد: «فرار به جو به طور کامل داده‌هایی موجود در مورد آب مریخ را توضیح نمی‌دهد.» پس آب کجا رفته است؟ خوب، اگر نتایج تحقیقات محققان صحیح باشد، آب در واقع جایی نرفته بلکه به‌سادگی تغییر کرده است.
یکی از موارد ارائه شده در این مورد، وجود دوتریم، نسخه‌ای از هیدروژن (همان هیدروژن سنگین) است که علاوه بر پروتون دارای نوترون نیز هست. نسبت هیدروژن منظم دوتریم می‌تواند سرنخی از میزان هیدروژن موجود در اتمسفر و از بین‌رفتن آن ارائه دهد. دوتریم سنگین‌تر از نوع معمول هیدروژن است و به همین دلیل در برابر هیدروژن معمولی که در فضا از بین می‌رود مقدار بیشتری از آن باقی خواهد ماند.
ناسا: مقدار آب روی کره ماه بیشتر از حدی است که تصور می‌شد
اما بر اساس سطح هیدروژن در مریخ، به نظر نمی‌رسد چنین موردی رخ دهد، به این معنی که هیدروژن (و آبی که هیدروژن زیادی را در خود نگه داشته است) تحت تاثیر نیروی دیگری قرار گرفته است. محققان می‌گویند: احتمالا درصد زیادی از هیدروژن در مواد معدنی محبوس شده است که اکنون پوسته سیاره را تشکیل داده‌اند و از آنجا که مریخ مانند زمین پوسته خود را بازیافت نمی‌کند، بنابراین هیدروژن هیچ وسیله طبیعی برای فرار ندارد.
ناسا توضیح می‌دهد: وقتی آب با سنگ با یکدیگر فعل و انفعال داشته باشند، فرسایش شیمیایی، رس و سایر مواد معدنی آبدار که حاوی آب به‌عنوان بخشی از ساختار معدنی خود هستند را شکل می‌دهد. این روند در زمین و مریخ اتفاق می‌افتد اما در زمین، پوسته قدیمی به طور مداوم در گوشته ذوب می‌شود و در مرز صفحات پوسته جدیدی ایجاد می‌کند و آب و سایر مولکول‌ها از طریق آتشفشان به جو باز می‌گردند. بااین‌وجود، مریخ هیچ صفحه تکتونیکی ندارد، بنابراین خشک شدن سطح آن دائمی است. به همین دلیل مریخ ممکن است هنوز اکثر هیدروژن موجود در آب را در خود پنهان کرده باشد، اما این آب به‌تدریج کاملا به چیز دیگری تبدیل شده است.