به گزارش همشهری‌آنلاین به نقل از سی‌ان‌ان، ترامپ، رئیس جمهوری سابق آمریکا، درحالی رقیب پیروز خود را «خوابالو» خطاب می‌کند که بایدن ۷۸ ساله در ۷۰ روزی که بر صندلی ریاست جمهوری تکیه زده، دستاوردهای جالب توجهی داشته است.
چه موافقان و چه مخالفان دیدگاه بایدن، نمی‌توانند لیست بلندبالای اقدامات متنوع او را در دو ماه گذشته نادیده بگیرند؛ رئیس جمهور جو بایدن ممکن است آرام به نظر برسد اما مردی پرشتاب است و پشت آن لبخند به ظاهر آرام، با سرعت دیوانه‌واری حرکت می‌کند.
وی علاوه بر تصویب انبوهی از اقدامات اجرایی از جمله پیوستن مجدد به توافقنامه اقلیمی پاریس، طرح ۱.۹ تریلیون دلاری نجات آمریکا را امضا کرد، اقداماتی پیش‌رونده برای کنترل همه‌گیری انجام داد، آمریکایی‌های شورشگر را آرام کرد و از دولت‌های محلی و گسترش دسترسی به خدمات بهداشتی نیز حمایت کرد. او همچنین با سرعتب غیرمتداول پیش رفت و گروه متنوعی از قضات فدرال را به عنوان اعضای هیئت رئیسه معرفی کرد.
این در حالی است که بایدن، کسی که ترامپ مرتبا او را «خوابالو» می‌خواند، تازه شروع به کار کرده است. پیشنهاد زیرساختی ۲ تریلیون دلاری وی، آخرین اقدام بلند پروازانه است که یک رئیس جمهوری در طول دهه‌های گذشته مطرح کرده است و همه اینها با سرعتی گیج‌کننده اتفاق می‌افتد.
اما چرا بایدن اینقدر پرشتاب عمل می‌کند؟
بخشی از آن به تقویم سیاسی آمریکا مربوط است. رئیس جمهوری دستاوردهای قانونی بهتری تا قبل از انتخابات میان‌دوره‌ای خواهد داشت. باراک اوباما و دونالد ترامپ، هر دو پس از موفقیت حزب مخالف در انتخابات میان‌دوره‌ای ۲۰۱۰ و ۲۰۱۸ دچار تزلزل شدند. بایدن نیز در سال ۲۰۲۲ به همین سرنوشت دچار خواهد شد چراکه دموکرات‌ها هم‌اکنون نیز بر هر دو مجلس کنگره، نمایندگان و سنا، تسلط کافی دارند.
اما علل دیگری نیز وجود دارد؛ بایدن با نزدیک شدن به ۸۰ سالگی، مسن‌ترین رئیس جمهوری تاریخ آمریکا است؛ همچنین احتمالا یکی از متفکرترین آنها هم است. یکی از تغییراتی که با افزایش سن برای افراد رخ می‌دهد این است که از محدودیت زمان درک جدیدی پیدا می‌کنند؛ و این فقط یک ملاحظه سیاسی نیست بلکه یک تغییر روحی و درونی است. بنابراین طبیعی است که بایدن دیدگاهی متفاوت از سیاستمداران جوانی که بیشتر تمرکزشان روی پیروزی‌های کوتاه‌مدت است، داشته باشد.
بازتاب این دیدگاه را می‌توان به روشنی در برنامه‌ها و اشارات او دید؛ بایدن فقط درباره تأثیر روزمره اقدامات دولتش فکر نمی‌کند بلکه دهه‌های پیش رو را در نظر دارد و به دنبال کسب سودهای ماندگار است.