همشهری آنلاین - اشکان جهان‌آرای: روز معلم هر سال بهانه‌ای برای یادآوری تلاش‌ها و زحمات آموزگارانی است که برای اندیشه‌سازی و پرورش نسل‌ها بخش مهمی از عمر خود را صرف می‌کنند و متعهدانه پای عشق و علاقه خود به این شغل می‌ایستند. تعداد آموزگارانی که در مسیر آموزگاری خود کارهای شاخص و مهمی برای کمک به دانش‌آموزان‌شان یا افزایش کیفیت آموزش انجام می‌دهند کم نیست. هر سال تعدادی از این چهره‌ها به کمک رسانه‌ها در سراسر کشور شناسایی و معرفی می‌شوند و فرصتی برای تقدیر از بعضی از آن‌ها نیز فراهم می‌شود.
هرچند که تدریس در دوران کرونا با توجه به مجازی شدن آموزش و همیشه در دسترس بودن آموزگاران کاری دشوار و پرزحمت برای آموزگاران است و همه آموزگاران در حال گذراندن دوران کاری سختی هستند، اما در این بین برخی از آموزگاران به شکل برجسته‌تری تعهد خود را اثبات می‌کنند.
صدیقه فلاح یکی از همین آموزگاران است که با وجود ابتلا به کرونا و شرایط دشوارش در نفس کشیدن دست از تدریس نکشید و حاضر نشد که در شرایط دشوار بیماری حتی یک روز از کلاس مجازی خود فاصله بگیرد. فلاح اواخر دهه ۷۰ به عنوان آموزگار فعالیت خود را در آموزش و پرورش مازندران آغاز کرد و اکنون با ۲۳ سال سابقه یکی از آموزگاران باتجربه پایه اول ابتدایی است که مسئولیت آموزگاری دانش‌آموزان کلاس اول دبستان پسرانه جهان تربیت آمل را برعهده دارد. او از حدود سه هفته پبیش به بیماری کووید۱۹ مبتلا شد و بیماری‌اش روز به روز شدت گرفت. اما در تمام دوره بیماری کلاس مجازی خود را برپا نگه داشت.
آموزگار ۵۰ ساله آملی که اخیرا از بیمارستان ترخیص شده و همچنان به دلیل عوارض کووید۱۹ به سختی توان حرف زدن دارد، درباره آغاز دوره بیماری خود می‌گوید: از ابتدای شیوع کرونا با توجه به بیماری ریوی که از قبل داشتم حسیاست زیادی برای مراقبت از خودم به خرج دادم. حدود یک سال هیچ جا نرفتم و رفت‌وآمد به خانه‌مان را هم تقریبا قطع کردیم. تا همین سه هفته پیش هم مشکلی نداشتم. اما متأسفانه از مدتی پیش درگیر ویروس شدم و به مرور بیماری‌ام تشدید شد. با این حال تصمیم گرفتم کلاس را تعطیل نکنم.
فلاح می‌افزاید: حدود یک هفته پس از این که متوجه شدم به کرونا مبتلا هستم با مشورت پزشک و رعایت برخی دستورالعمل‌ها در خانه ماندم. اطرافیان و همکارانم گفتند مسئولیت کلاس را به همکار دیگری بسپرم تا وضعیت جسمی‌ام بهتر شود. اما نتوانستم بپذیرم. مسئولیت تحصیل و آینده ۴۰ دانش‌آموز با من است. نمی‌شود به همین سادگی این مسئولیت را نادیده گرفت. ضمن این که من با این شغل احساس آرامش می‌کنم.
او در یک هفته ابتدای بیماری به روال قبل کلاس‌های خود را برگزار می‌کرد. اما حدود یک هفته پس از ماندن در خانه و رعایت دستورالعمل‌های مراقبتی، با توجه به پیشینه بیماری ریوی شرایط بهتری پبدا نکرد و ناچار شد به بیمارستان مراجعه کند که با تشخیص کادر درمان در بیمارستان امام رضا(ع) آمل بستری شد.
آموزگار پایه اول ابتدایی دبستان پسرانه جهان تربیت آمل می‌گوید: زمانی که در بیمارستان بستری شدم شرایط جسمی مساعدی نداشتم. حدود ۴۰ درصد از ریه‌ام درگیر شده بود و دیگر نمی‌توانستم حرف بزنم. اما امکان این که در کلاس مجازی بنویسم وجود داشت. درخواست کردم که گوشی را به من بدهند تا با دانش‌آموزانم در کلاس مجازی ارتباط داشته باشم و اختلالی در روند آموزش ایجاد نشود.
مشارکت دانش‌آموزان در مدیریت کلاس
فلاح برای مدیریت و پیشبرد کلاس در این شرایط خاص از توان مشارکتی خود دانش‌آموزان کلاس اولی‌اش هم استفاده کرد. او در این باره می‌گوید: من معمولا دانش‌آموزانم را طوری پرورش می‌دهم که در مدیریت کلاس مشارکت داشته باشند. همین موضوع به من کمک کرد که در دو روز ابتدای بستری که توان حرف زدن نداشتم، فقط با نظارت بر روند برگزاری کلاس بتوانم کلاس را با کمک خود بچه‌ها مدیریت کنم. نکات درسی و پاسخ به پرسش‌های بچه‌ها را در گروه می‌نوشتم و خود بچه‌ها بخشی از مدیریت تکالیف را با نظارت من بر عهده گرفتند. اما از روز سوم به کمک اکسیژن و با توجه به تثبیت وضعیتم توانستم دوباره به صورت صوتی در کلاس حضور داشته باشم.
این آموزگار اهل آمل حساسیت بالای آموزش در پایه اول ابتدایی و علاقه‌اش به دانش‌آموزان و شغلش را دلیل تأکیدش بر جدا نشدن از کلاس درس تا زمان بهبودی کامل بیان می‌کند و می‌افزاید: تدریس در پایه اول ابتدایی حساسیت زیادی دارد. البته همکاران خوبی دارم که برای تدریس در این پایه بسیار کارآمد هستند. اما معمولا بین دانش‌آموزان این پایه و معلم ثابت‌شان ارتباط صمیمانه و نزدیکی برقرار می‌شود که به کیفیت تدریس هم کمک می‌کند.
وی می‌افزاید: تغییر معلم در میانه سال تا زمانی که معلم با حال و هوای همه دانش‌آموزانش آشنا شود و دانش‌آموزان هم روش‌ها و ویژگی‌های معلم جدید یا موقت را درک کنند می‌تواند وقفه‌ای در جریان آموزش بیندازد. نمی‌خواستم دانش‌آموزانم در چند هفته پایانی سال تحصیلی به دلیل تغییر آموزگار دچار وقفه در یادگیری و آموزش شوند.
فلاح اکنون حدود چهار روز است که از بیمارستان به خانه منتقل شده و تحت مراقبت و با اکسیژن دوران نقاهت کووید۱۹ را پشت‌سر می‌گذارد و همچنان به تدریس مشغول است. او به تلاش و زحمات همه همکاران خود اشاره می‌کند و می‌گوید: کاری که من کردم از نظر خودم یک وظیفه در شغل معلمی بود. آموزگاران بدون این که نامی از آن‌ها جایی مطرح شود مشغول خدمتگزاری به بچه‌های این کشور هستند. شغلم را دوست دارم و به آن افتخار می‌کنم. بزرگترین افتخارم این است که معلم هستم. من به معلمی عشق می ورزم و هیچ چیزی نمی تواند این عشق را تعطیل کند.