به گزارش همشهری آنلاین، ایسنا به نقل از اسپیس، زباله‌های فضایی کوچک با تلسکوپ‌های زمینی قابل تشخیص نیستند اما اگر به یک فضاپیما برخورد کنند می‌توانند اثرات مخربی به جا بگذارند.
در صورتی که بودجه‌ی این تلسکوپ در شورای کشورهای عضو آژانس فضایی اروپا در سال ۲۰۲۲ تایید شود، آژانس فضایی اروپا امیدوار است این ماهواره که در نوع خود اولین است در سال ۲۰۲۵ به فضا برود.
تیم فلورر، رئیس دفتر زباله‌های فضایی در آژانس فضایی اروپا می‌گوید: این فضاپیما یک تلسکوپ نوری به عرض ۲۰ سانتی‌متر را به مداری در ارتفاع ۶۰۰ تا ۷۰۰ کیلومتری از سطح زمین خواهد برد. مدل‌های به دست آمده از رایانه‌های آژانس فضایی اروپا و ناسا نشان می‌دهد که تراکم زباله‌های کوچک فضایی در این مدار بالاست.
تلسکوپ فضایی که می‌تواند نشانه‌های حیات فرازمینی را در کمتر از ۶۰ ساعت شناسایی کند
او افزود: این تلسکوپ نور خورشید منعکس شده از زباله‌های فضایی را دریافت می‌کند، ما باید به این اجرام نزدیک شویم. نمی‌توان همه‌ی اجرام موجود را مشاهده کرد اما می‌توانیم با این تلسکوپ مدل‌های موجود را ارزیابی و تایید کنیم. ناسا و آژانس فضایی اروپا هر کدام رویکردهای متفاوتی برای مدل‌سازی زباله‌های فضایی دارند. مدل‌های به دست آمده بر روی قطعات بزرگ‌تر که توسط تلسکوپ‌های زمینی قابل مشاهده است توافق دارند اما در مورد قطعات کوچک‌تر پیش‌بینی‌ها متفاوت است.
در سال ۲۰۱۶ یک قطعه‌ی چندمیلی‌متری به صفحه‌ی خورشیدی ماهواره‌ی رصد کننده‌ی زمین آژانس فضایی اروپا به نام "Copernicus Sentinel-۱A" برخورد کرد و باعث کاهش ناگهانی تولید انرژی در آن شد. این ماهواره توانست ماموریت خود را ادامه دهد اما به گفته‌ی مقامات آژانس فضایی اروپا اگر این گلوله‌ی فضایی که با سرعت ۲۸ هزار کیلومتر بر ساعت در حرکت بود به بدنه‌ی فضاپیما برخورد می‌کرد می‌توانست اثرات مخرب‌تری بر جای بگذارد.
آژانس فضایی تخمین می‌زند که در حدود ۳۴ هزار قطعه زباله‌ی فضایی با اندازه‌ی بزرگ‌تر از ۱۰ سانتی‌متر در مدار زمین قرار دارند و تعداد قطعاتی که اندازه‌ی آن‌ها بین یک تا ۱۰ سانتی‌متر است حدود ۹۰۰ هزار عدد است و علاوه بر آن امکان وجود ۱۲۸ میلیون قطعه با اندازه‌ی بین یک میلی‌متر تا یک سانتی‌متر نیز وجود دارد.