به گزارش همشهری آنلاین، دیوید جان گیلمور زاده ۶ مارس ۱۹۴۶ ترانه‌سرا ، خواننده و گیتاریست چیره‌دست بریتانیایی است.او لید گیتار و خواننده‌ی گروه پرآوازه پینک فلوید می‌باشد. تا سال ۲۰۱۹ برآورد می‌شود که این گروه موسیقی بیش از ۳۸۰ میلیون نسخه از آثار خود را در سراسر جهان به فروش رسانده باشد که در میان ۱۰۰ هنرمند پرفروش تاریخ در جایگاه چهارم قرار دارند.
دیوید گیلمور یکی از مهم ترین و تاثیرگذارترین اشخاص در دنیای موسیقی می باشد. در سال ۲۰۰۵، گیلمور به دلیل خدماتش به موسیقی، نشان شوالیه عالی‌ترین رتبهٔ امپراتوری بریتانیا را دریافت کرد. در سال ۲۰۱۱، مجله معتبر رولینگ استون، درمیان ۱۰۰ گیتاریست برتر تاریخ او را در رتبهٔ ۱۴ قرار داد. او با مهارت‌های خلاقانه اش در نواختن گیتار چندین رکورد در کتاب گینس را از آن خود کرده است. علاوه بر حضورش در پینک فلوید، به صورت تک‌نفره نیز کارنامه موفقی از آثارش به جای گذاشته‌است. او همچنین یکی از خیرترین هنرمندان جهان است. ثروت او بیش از ۲۰۰ میلیون دلار برآورد شده است که تا به امروز بیش از ۳۰ میلیون دلار آن را صرف امور خیریه کرده است.
سبک موسیقایی
گیلمور به عنوان یک لید گیتاریست شناخته می‌شود. سبک کلی سولوهای گیتار او از بلوز الهام گرفته و شامل نت‌های پرشور و رسا می‌شود. تکنیک وی در نواختن گیتار الکتریک همواره الهام بخش نوازندگان مطرح معاصر بوده است. در سال ۲۰۱۱، گیلمور به عنوان چهاردهمین گیتاریست برتر تاریخ از سوی مجله رولینگ استون برگزیده شد. در ژانویه ۲۰۰۷، خوانندگان گیتار ورلد سولوهای گیتار گیلمور در «بی‌حس و راحت»، «پول» و «زمان» را برای فهرست ۱۰۰ تک‌نوازی گیتار برتر تاریخ برگزیدند. («بی‌حس و راحت» رتبه ۴، «زمان» رتبه ۲۱ و «پول» رتبه ۶۲ را در این فهرست به خود اختصاص دادند).
در زمانی همکاریش با پینک فلوید، گیلمور از فندر استرتوکسترهای بسیاری استفاده نمود. او تک‌نوازی گیتارش در آجری دیگر در دیوار (بخش ۲) را در یک برداشت و بدون هیچ‌گونه ویرایش یا میکس بعدی، با استفاده از یک گیبسون لس پال و یک پیک‌آپ پی-۹۰ به ضبط رساند. در ۱۹۹۶، گیلمور به عنوان عضوی از پینک فلوید به تالار مشاهیر راک اند رول راه یافت. تک‌نوازی گیتار او در «بی‌حس و راحت» همواره و توسط نظرسنجی‌ها و نقدهای بسیاری به عنوان یکی از برترین‌ها در نوع خود شناخته شده‌است.
با این وجود که گیلمور به دلیل نواختن گیتار به شهرت رسید، اما یک نوازنده چندسازه چیره‌دست نیز هست. او در ترانه‌های پینک فلوید گاهی گیتار بیس، کیبورد، سینث‌سایزر، بانجو، لپ استیل، ماندولین، ساز دهنی نیز نواخته و در ترانهٔ «دومینوها» از پروژه شخصی سید برت به عنوان نوازنده درامز ظاهر شده‌است. او همچنین ساکسوفون نیز می‌نوازد.
منتقدان بسیاری گیملور و سبک گیتارنوازی وی را تحسین نموده‌اند، منتقد موسیقی، آلن دی‌پرنا، گیلمور را، به عنوان بخش مهمی از موسیقی پینک فلوید، ستایش نمود. رولینگ استون گیلمور را در رتبه ۱۴ فهرست «۱۰۰ گیتارسیت برتر تمام دوران‌ها» ی خود قرار داد و دی‌پرنا وی را «حلقهٔ گمشده بین جیمی هدریکس و ون‌هیلن» و مهم‌ترین گیتاریست دههٔ ۷۰ لقب داد. مصاحبه‌ای در سال ۲۰۰۶ با او ترتیب داده شد که گیلمور در این مصاحبه پیرامون سبک گیتارنوازی‌اش گفت: «انگشت‌های [من] صدای مشخصی تولید می‌کنند… خیلی سریع نیستند، اما فکر می‌کنم که به سرعت تشخیص می‌دهم… نوعی که ملودیها را می‌نوازم با چیزهایی مثل هنک ماروین و شدووز در ارتباط است».
در سال ۲۰۰۶، نویسندهٔ گیتار وورلد، جیمی براون، تکنیک گیتارنوازی گیلمور را «ساده ساخته شده، با ریف‌های عظیم، شجاعانه، به همراه سولوهایی با گام مناسب و پشتیبانی امبینت غنی» توصیف کرد. او در ادامه تک‌نوازی‌های گیلمور در «پول»، «زمان» و «خلسه دلپذیر» را مانند اشعهٔ لیزر در توده‌ای از مه دانست. او همچنین تک‌نوازی‌های گیلمور در «زمان» را این‌گونه توصیف کرد: «گیلمور به آرامی پیش می‌رود و ایدهٔ اولیه خود را قدم به قدم به سمت گام بالاتر پیش می‌راند.». گیلمور در مورد اینکه چگونه صدای منحصر به فرد گیتارش را ایجاد می‌کند می‌گوید: «من اغلب از یک فوز باکس، یک پدال دیلی و یک برایت ای‌کیو استفاده می‌کنم…نواختن را تقویت کنم… شما نیاز دارید تا بلند بنوازید-یا کمی بالاتر از آستانه شنوایی. برای من راحت‌تر است که… نت‌ها را به سوی شما خم کنم تا مانند یک تیغه برنده در شما فرورود.»
در سال ۲۰۰۹ میلادی، گیلمورمدرک دکترای افتخاری خودرا از دانشگاه آنگیلا راسکین دریافت کرد.