به گزارش همشهری‌آنلاین به نقل از خبرآنلاین، تاریخ مملو از کاندیدهایی است که وعده‌های انتخاباتی آن‌ها هیچوقت محقق نشد و در میان آن‌ها بودند افرادی که نام آن‌ها به سبب وعده‌های انتخاباتی عجیب و غریبشان جاودانه شده است.
وعده‌های انتخاباتی تاریخچه‌ای به درازای برگزاری انتخابات در جهان دارند. هر چند اکثر کاندیداهای ریاست جمهوری به وعده‌های انتخاباتی آزمایش شده و واقعی نظیر کاهش دامنه دخالت دولت، ایجاد اشتغال، کاهش بدهی مالی و غیره پایبند هستند اما برخی نیز وعده‌هایی خارج از عرف داده‌اند.
در برخی مواقع نامزدها از این قانون نانوشته سرپیچی می‌کنند و وعده‌های عجیب انتخاباتی آن‌ها در تاریخ جاودانه می‌شود؛ مانند دونالد ترامپ که در سال ۲۰۱۶ وعده ساخت دیوار مرزی بین مکزیک و آمریکا را داد.
در سال ۱۹۶۰ گابریل گرین با وعده‌های عجیب کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا شد؛ گرین ادعا می‌کرده است که می‌تواند به واسطه ارتباطتش با فضاییان منجر به ایجاد آرمان شهری در آمریکا شود.
گرین وعده داد بود که پول را از دست و بال مردم جمع خواهد و به جای آن همه مردم باید از کارت اعتباری استفاده کنند وی همچنین وعده بیمه رایگان و مالیات صفر در اکثر شغل‌های خدماتی خصوصا پزشکی و دندان پزشکی را داده بود.
با این حال گرین چند ماه قبل از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا کاندیداتوری خود را لغو کرد و به نفع جان اف کندی از انتخابات کناره گیری کرد، وی بعدها عنوان کرد که «آمریکایی‌ها هنوز به اندازه کافی بشقاب پرنده ندیده‌اند و نتوانسته‌اند که با مردم فضا صحبت کنند تا به او رای دهند».
لرد ساچ جیغ جیغو (نام قانونی وی است) برای اولین بار در سال ۱۹۶۳ و در سن ۲۲ سالگی نامزد انتخاباتی شد که در آن شکست خورد اما این پایان کار او نبود و وی پس از کاندیدا شدن‌های پیاپی در سال‌های بعد توانست رکورد گینس را بشکند؛ چراکه بیش از بقیه برای یک کرسی در پارلمان انگلیس نامزد شده بود.
وعده‌های عجیب و غریب وی بیشمار هستند اما از میان آن‌ها می‌توان به وعده‌ای عجیب و توهین‌آمیز اشاره کرد؛ وعده بازگرداندن احمق‌های روستایی به روستاهایشان اشاره کرد، وی همچنین وعده داد بود که باید با ایجاد موقعیت‌های مناسب از دوچرخه سواران برای تولید برق استفاده کرد.
در سال ۱۹۶۹ رادنی فرتل (همسر سابق روت فرتل، بنیانگذار روت کریس استیک هاوس) برای شهرداری نیواورلئان نامزد شد؛ وی وعده داد که در صورت انتخاب «یک گوریل به باغ وحش اهدا خواهد کرد» این تنها هدف او بود که آن را سکوی پرتاب اولیه نامید.
فرتل در انتخابات شکست خورد؛ او فقط ۳۰۸ رأی آورد. اما با اهدای یک جفت گوریل آفریقای غربی در سال بعد به باغ وحش آدوبون نیواورلئان، با هزینه شخصی، به قول خود عمل کرد.
ورمین سوپرم شخص دیگری است که از اواخر دهه ۱۹۸۰ آمریکا در انتخابات متعددی شرکت کرده است و در همه آن‌ها شعار وی همواره ثابت بوده است «همه سیاستمداران موذی هستند و بنابراین در جایگاه یک مقام عالی رتبه، ورمین، بدون شک واجد شرایط‌ترین نامزد است.»
از میان وعده‌های عجیب وی می‌توان به وعده دادن بلیت اتوبوس رایگان به مقصد کانادا به بیماران حاد، تهیه خمیر دندان‌های حاوی مواد اعتیادآور اما بی‌ضرر و صادرات آن‌ها، قانونی کردن گوشت انسانی و دادن برگه‌های تسویه حساب رایگان به آمریکایی‌ها اشاره کرد.
در ایران نیز برخی از از ثبت نام کنندگان در انتخابات ریاست جمهوری با وعده‌های عجیبشان، وعده‌هایی که از حیطه کاری آن‌ها خارج است، توانستند توجه‌های زیادی را در چند سال اخیر به خود جلب کنند.
از میان آن‌ها می‌توان به فردی اشاره کرد که وعده صدور مجوز ساخت و ساز در حریم رودخانه‌ها را داده بود و همچنین کس یکه مدعی بود در صورت انتخاب شدن، قیمت نفت را بالا خواهد برد و کاندیدای دیگری نیز وعده داده بود که اگر رای بیاورد کارخانه برندهای معروف ایتالیا و آلمان مثل B. M. W را به منطقه خواهد آورد و تمام جوانان تحصیل کرده منطقه را در نهادهای اطلاعاتی استخدام می‌کند.
یکی دیگر از کاندیداهای انتخابات در ایران وعده داده بود که اگر تایید صلاحیت شود تعطیلات رسمی طول هفته را به سه روز افزایش خواهد داد. در دوره‌های پیشین نیز کسی وعده داد اگر انتخاب شود بین تهران و تورنتو، مترو خواهد کشید.