همشهری‌آنلاین - بهروز رسایلی: نتیجه بازی امروز برابر بحرین تأثیر خیلی زیادی روی سرنوشت تیم کشورمان خواهد داشت. این مطلب، تصویر کلی تیم ملی با توجه به نمایش روز اول را مرور می‌کند. امیدواریم آنچه از بازی دوم به جا می‌ماند بسیار مثبت‌تر از این باشد.
وقتی کمی ناامید شدیم
صد البته هنوز برای حرف زدن در مورد ناامیدی خیلی خیلی زود است، اما اگر قرار باشد صرفا در مورد مسابقه اول سخن بگوییم، ۳ نفر در ترکیب اصلی خیلی از بیننده‌ها را مایوس کردند. هیچ عذر و بهانه‌ای پذیرفتنی نیست برای اینکه علیرضا بیرانوند روی تنها توپ شلیک‌شده به‌سمت دروازه‌اش که آنچنان هم غیرقابل مهار نبود تسلیم شود. علیرضا باید خیلی بهتر از اینها باشد. او در دور رفت هم برابر بحرین و عراق نمایش قابل انتقادی داشت و این فصل نیز در حوزه باشگاهی در آنتورپ عملکرد پرنوسانی ارائه کرد. عجیب‌تر اینکه مهاجم هنگ‌کنگی این توپ ساده را به آسانی روی سر شجاع خلیل‌زاده به گل تبدیل کرد. قطعا شجاع این همه سال برای بازگشت به تیم ملی منتظر نمانده که مرتکب چنین اشتباهاتی شود. چه بیرو و چه شجاع با تکرار چنین سهل‌انگاری‌هایی در مسابقات بعدی، ممکن است هزینه‌ای سنگین به تیم ملی تحمیل کنند. سومین بازیکنی هم که کمتر از حد انتظار ظاهر شد، علیرضا جهانبخش بود. درحالی‌که نیمکت‌نشینی احسان حاج‌صفی و کریم انصاری‌فر باعث شده بود بازوبند کاپیتانی به‌دست علیرضا بسته شود، نمایش او چنگی به دل نزد. وقتی رقبای آماده‌ای مثل مهدی ترابی و علی قلی‌زاده داری، خیلی باید بهتر از اینها باشی. حالا که اسکوچیچ گرام پاتر نیست، تو هم یک علیرضای دیگر باش آقای جهانبخش!
سؤال کلیدی
حضور وحید امیری در پست دفاع چپ سؤال‌برانگیز بود. امیری در پرسپولیس به اجبار در این منطقه به بازی گرفته شد و بعد از بهبودی سعید آقایی خیلی‌ها بر این باورند که این منطقه باید در اختیار او قرار بگیرد. با این حال اسکوچیچ درحالی‌که آقایی را اصلا دعوت نکرده و در اردو هم بازیکنانی مثل میلاد محمدی و حاج‌صفی را در اختیار داشت، به امیری در سمت چپ خط دفاعی بازی داد. شاید به‌خاطر آسان بودن بازی، مربی کروات قصد داشت ترکیب تیم ملی را بیش از حد تهاجمی کند، اما به هر حال عقب بازی کردن امیری در دیدارهای دشوارتر می‌تواند ریسک زیادی داشته باشد. به اضافه اینکه او جلوی زمین کارایی بیشتری دارد؛ مثل همین بازی که وقتی بعد از حضور میلاد محمدی پستش عوض شد، گلزنی هم کرد.
توجیهی که فعلا قبول است
مهدی طارمی و سردار آزمون به‌عنوان ۲ ستاره بین‌المللی و شاید بهترین نفرات تیم فعلی، برابر هنگ‌کنگ خیلی مؤثر نبودند. البته طارمی یک پاس گل داد، اما انتظارات از این دو بسیار بالاتر است. فعلا می‌شود این عملکرد کم‌رمق را به دفاع فشرده هنگ‌کنگ نسبت داد و اینکه خیلی هم توپ خوب به سردار و مهدی نرسید، اما ما در ادامه این تورنمنت به این دو بازیکن در سطحی بالاتر نیاز داریم.
نکته نگران‌کننده
خیلی مواقع ایرادهایی که از زمین مسابقه گرفته می‌شود، خیلی منطقی نیست و جنبه بهانه‌جویی دارد، اما چمن ورزشگاه المحرق بحرین که میزبانی از بازی ایران و هنگ‌کنگ را برعهده داشت به معنی واقعی کلمه «افتضاح» بود. این زمین با این شرایط قطعا می‌تواند روی معادلات فنی در هر مسابقه‌ای اثرگذار باشد. بازی با هنگ‌کنگ را که بردیم و تمام شد، اما نگرانی بابت کیفیت این زمین در دیدار با عراق پابرجاست. آن مسابقه در روز آخر می‌تواند برای تیم کشورمان جنبه مرگ و زندگی باشد. ابتدا گفته می‌شد این بازی در ورزشگاه دیگری به نام خلیفه برگزار می‌شود، اما گویا میزبان آن مسابقه هم زمین المحرق خواهد بود و این یعنی کار ایران دشوار می‌شود. به این ترتیب در بازی با عراق نه‌تنها باید از پس این حریف سرسخت بر بیاییم، بلکه لازم است مراقب زمینی باشیم که از حیث پستی و بلندی به سطح کره ماه شباهت دارد! خدا به خیر کند.