روزهای خوب من وقتی می‌آد که همه افراد خانواده کوچک و خانواده بزرگم شاد باشن. منظورم از خانواده کوچک، خانواده خودمه و منظورم از خانواده بزرگ، جامعه است.
شاید الآن شرایط دنیا مساعد نباشه و ویروس کرونا بازی‌ای رو شروع کرده که میل به اتمام اون نداره، ولی تو همین روزهای سخت کسانی حال دلشون خوبه که تونستن شرایط رو درک کنن و سعی کردن با شرایط کنار بیان و هِی غُر نزنن.
به نظر من روزهای خوب رو ما می‌سازیم، با طرز فکر و تلاش و کوششمون، در کنار هم و با کمک هم، با برداشتن عینک بدبینی و زدن عینک رنگارنگ خوش‌بینی.
قبول دارم کار سختیه، ولی شدنیه. یاد اون بیت معروف از نظامی افتادم:
در نومیدی بسی امید است
پایان شب سیه سپید است
در بَطن ناامیدی امید وجود داره. برای پیدا کردن اون باید عینکمون رو عوض کنیم. پس عینکت رو عوض کن رفیق!
امیرحسین عباس‌تقی
۱۶ ساله از تهران