7 فینالیست دیگر اما می‌دانستند که برای شکست دادن او تنها باید به یک حادثه امیدوار باشند، حتی آسافا پاول که پیش از بولت رکورددار این ماده بود.اما حادثه‌ای در کار نبود.
بولت تا یک ماه پیش از المپیک، اطمینانی به شرکت در 100 متر نداشت. هرچند دونده 21 ساله جاماییکایی در نیویورک توانسته بود با 27/9 ثانیه رکورد تازه‌ای در این ماده ثبت کند، ولی مربی‌اش معتقد بود که اولویت همچنان با 200 متر، ماده تخصصی اوست و تنها در هفته‌های پایانی بود که خبرداد بولت در 100 متر هم شرکت می‌کند.
بدین ترتیب همه چیز برای نمایش بزرگ آماده بود؛ رقابت بولت، پاول و تایسون گای، سریعترین دوندگان تاریخ، اما رقابت این 3 نفر که هرگز در کنار یکدیگر مسابقه نداده‌اند، در فینال المپیک هم شکل نگرفت. گای آمریکایی که دو ماه قبل از المپیک مصدوم شده بود، در نیمه‌نهایی حذف شد تا همه نگاه‌ها در فینال به دو جاماییکایی باشد. حتی پیش از فینال هم همه چیز حکایت از برتری بولت داشت. او مراحل مقدماتی را بدون اینکه فشار زیادی بیاورد زیر 10 ثانیه دوید، در حالی که پاول برای رسیدن به فینال، اقتدار همیشگی‌اش را نداشت. علاوه بر این، پیش‌بینی می‌شد که اضطراب بار دیگر به سراغ آسافا پاول بیاید، همانطور که سال گذشته اجازه نداد مدال طلای جام‌جهانی اوزاکا را به دست آورد.
ساعت 22:30 شنبه‌شب به وقت پکن، میلیون‌ها نفر در سراسر جهان منتظر شروع فینال دوی 100 متر، جذاب‌ترین رقابت المپیک بودند. بولت در خط 4 ایستاده بود و پاول، 3 خط آنطرف‌تر با بی‌قراری راه می‌رفت. بین آنها ریچارد تامپسون از ترینیدادوتوباگو و والتر دیکس، یکی از دو بازمانده آمریکا در فینال قرار داشتند و تردیدی نبود که مدال‌ها بین این گروه تقسیم می‌شود.
پس از سکوت مرگبار 91 هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه آشیانه پرنده، سریعترین رقابت تاریخ با صدای تپانچه شروع شد. در استارت، هر 8 فینالیست تقریباً وضعیت مشابهی داشتند. این بار خبری از استارت‌های انفجاری بن‌جانسون نبود که بوی دوپینگ می‌داد. بولت اما پس از آن خودش را از دیگران جدا کرد، مانند آنچه در مراحل مقدماتی انجام داده بود. پس از 60 متر، دیگر همه می‌دانستند که چه کسی برنده می‌شود. بولت حتی در مترهای پایانی دیگر فشار نیاورد. با این حال زمان او باورنکردنی بود؛ 96/9 ثانیه. او نه تنها طلای دوی 100 متر را برای اولین بار به جاماییکای 5/2 میلیون نفری هدیه کرد، بلکه توانست زیر 7/9 ثانیه بدود و رکورد جدیدی را ثبت کند. پس از او تامپسون و دیکس دوم و سوم شدند و آسافا پاول به رتبه ناامید کننده پنجم رسید.
بولت در پاسخ به اینکه چرا در آخر مسابقه با تمام سرعت ندوید، گفت: «به رکورد فکر نمی‌کردم. وقتی از پیروزی مطمئن شدم، خوشحال بودم و جشن گرفتم. من برای قهرمانی آمده بودم و تنها به این فکر می‌کردم.»او درباره رکوردشکنی گفت: «در مراحل مقدماتی متوجه شدم که احتمال رکوردشکنی زیاد است، چون پیست جدید و سریع است.»
بولت حالا امیدوار است که پس از کارل لوئیس افسانه‌ای، دومین برنده مدال طلای همزمان
100 و 200 متر باشد و با توجه به حضور 3 جاماییکایی در فینال، طلای 100×4 متر امدادی هم دور از دسترس نیست. حرف‌‌های مایکل جانسون، قهرمان سابق 400 متر المپیک که از نزدیک شاهد رکوردشکنی بولت بود نیز جالب است. او می‌گوید: «پیش از این هرگز چنین چیزی ندیده بودیم.»
از میان برندگان دوی 100 متر در 4 دوره قبل المپیک، لینفورد کریستی و جاستین گاتلین دوپینگی بودند و طبیعی است که پس از نمایش خیره‌کننده بولت تردید‌هایی در مورد او به وجود آید. ولی آزمایشات زیادی که در روزهای گذشته از او و سایر دوندگان گرفته شده، احتمال هرگونه تقلبی را به حداقل می‌رساند. علاوه بر این، کسانی که او را می‌شناسند با اطمینان می‌گویند که بولت پاک است. پاول، ناکام بزرگ این فینال اما هنوز نمی‌داند چه اتفاقی افتاده است: «وقت زیادی را از دست دادم. پاهایم توان نداشت.
مطمئن نیستم که چه اتفاقی افتاد. من واقعاً طلا را می‌خواستم، ولی واضح بود که برای این مسابقه آماده نبودم. تنها می‌توانم بگویم برای یوساین خوشحالم. او فوق‌العاده بود.»