همشهری‌آنلاین - لیلی خرسند
پریسا جهانفکریان؛ این اسم برای همیشه در تاریخ ورزش ایران ثبت می‌شود. پریسا نخستین زنی است که در وزنه‌برداری برای ایران سهمیه المپیک گرفته است. در کنار این افتخار، شاید ورزش ایران هیچ وقت داستان المپیکی شدن پریسا و جفایی را که در حق او شد، از یاد نبرد. دیروز بعد از خبر خوش قطعی شدن سهمیه المپیک او، خبر دیگری ورزش ایران را شوکه کرد؛ شاید جهانفکریان نتواند به بازی‌های المپیک توکیو برود. در وزن +۸۷ کیلوگرم به ۱۴ زن سهمیه المپیک داده می‌شود. جهانفکریان نفر پانزدهم این وزن بود، اما با انصراف هوآنتیا مانوما کوئینینی، وزنه‌بردار ساموا، یک رده بالاتر آمد و المپیکی شد، ولی وزنه‌بردار ایران یکی از ۴ تاندون سرشانه‌اش را جراحی کرده است و شاید فعلا نتواند وزنه بزند.
چندی پیش جهانفکریان معترض شد که چرا فدراسیون او را به مسابقات آسیایی ازبکستان که انتخابی المپیک بود، اعزام نکرد. ادعای پریسا این بود که اگر در ازبکستان وزنه می‌زد می‌توانست سهمیه بگیرد. فدراسیون به رسانه‌ها جواب داد که او به بهانه مصدومیت، اردوهای تیم را ترک کرده و به همین دلیل از تیم حذف شده است. حرف‌های تند جهانفکریان بهانه‌ای بود تا کمیته انضباطی تشکیل شود و مسئولان فدراسیون او را به محرومیت تهدید کنند. در همان جلسه به پریسا گفته شد که شانسی برای حضور در المپیک ندارد، اما درست همان روزها شایعه شده بود وزنه‌بردار ساموا قصد کناره‌گیری از المپیک را دارد. در این شرایط بود که پریسا تصمیم گرفت سرشانه‌اش را درمان کند. امروز جلسه پزشکی تشکیل می‌شود تا مشخص شود جهانفکریان می‌تواند به المپیک اعزام شود یا نه. اما مسئله دیگری هم مطرح است. همه وزنه‌برداران قبل از آغاز المپیک باید تست دوپینگ بدهند. جهانفکریان تست نداده است ولی علی مرادی، رئیس فدراسیون دیروز به ایرنا گفت که مشکلی از این نظر وجود ندارد: «اگر پزشک معالج او تأیید کند که مشکلی برای وزنه زدن ندارد، ما همه تلاشمان را برای اعزام او انجام می‌دهیم.»
جهانفکریان از امیدواری‌هایش به وزنه‌زدن در المپیک به همشهری می‌گوید:
*صبح خبر خوب رسید که سهمیه المپیک گرفته‌اید ولی بعدش مشخص شد که سرشانه‌تان را جراحی کرده‌اید و نمی‌توانید به بازی‌ها بروید.
نه. هنوز چیزی قطعی نیست. با پزشکی که کتفم را جراحی کرد، جلسه داریم. تلاش من این است که حتما در بازی‌ها شرکت کنم.
*خطرناک نیست؟
تقریبا ۶ روز است که کتفم را جراحی کرده‌ام. سنگین‌وزن هستم و مسابقه من هفته دوم برگزار می‌شود. وضعیت عمومی‌ام خوب است. جای زخم‌هایم دارد خوب می‌شود و درد ندارم.
*اینها که گفتید خیلی خوب است، اما شرایط‌تان باید در حدی باشد که بتوانید وزنه بزنید.
خودم فکر می‌کنم که می‌توانم وزنه بزنم. قبل از اینکه جراحی کنم خیلی خوب تمرین کرده بودم و بدنم آماده بود. الان هم فکر نمی‌کنم مشکلی داشته باشم.
*این بی‌تدبیری فدراسیون است که احتمال نداده شما بتوانید سهمیه بگیرید. خودتان هم احتمال نمی‌دادید که سهمیه بگیرید؟
من خودم مدام جدول را بررسی می‌کردم. اگر به مسابقات آسیایی ازبکستان می‌رفتم سهمیه‌ام قطعی بود، اما اسم من را خط زدند و اجازه ندادند به مسابقات اعزام شوم. به این موضوع معترض شدم و هفته پیش، یک روز قبل از اینکه دستم را جراحی کنم، کمیته انضباطی تشکیل شد. در جلسه گفتند شانس رفتنت به المپیک صفر است. گفتم حالا که نمی‌توانم به المپیک بروم، حداقل دستم را درمان کنم تا آسیب‌دیدگی‌اش بدتر نشود. در جلسه با قاطعیت گفتند محرومت می‌کنیم، گفتم محرومم و سهمیه هم بگیرم نمی‌توانم به المپیک بروم. فردای آن روز با دکتر خودم تماس گرفتم. او هم اورژانسی وقت جراحی گذاشت و همان روز جراحی کردم.
*بعد از قطعی‌شدن سهمیه از طرف فدراسیون با شما تماس گرفتند و صحبت کردند، رفتارشان با شما تغییر کرده بود؟
بله. تماس گرفتند و پیگیر هستند تا با پزشکم جلسه بگذارند. آنها هم دنبال راهی هستند که من بتوانم به المپیک بروم. رفتارشان هم مصداق این مثل است؛ گهی پشت به زین و گهی زین به پشت.
*اگر جراحی نمی‌کردی و با شرایط بهتری به المپیک می‌رفتی، می‌توانستی خوب وزنه بزنی؟
رکورد من جزو رکوردهای خوب دنیاست؛ اگر نبود سهمیه المپیک به من نمی‌دادند. در وزن من ۱۴ نفر سهمیه می‌گیرند و من یکی از آن ۱۴ نفرم. حتما شایستگی‌اش را دارم که ورودی گرفته‌ام. تمریناتم خیلی خوب بود و اگر سلامتی کامل داشتم، حتما وزنه‌های خوبی می‌زدم. اگر می‌دانستم سهمیه می‌گیرم، با فیزیوتراپی تمریناتم را ادامه می‌دادم و بعد از المپیک جراحی می‌کردم.
*در ناامیدی کامل خبر رسید به المپیک می‌روید، چه حسی را تجربه کردید؟
من از صفر به صد رسیدم. خیلی خوشحال شدم ولی کاش جراحی نکرده بودم و با خیال راحت می‌رفتم.
*اگر پزشک بگوید اجازه ندارید یک کیلو هم وزنه بلند کنید، قبول می‌کنید؟
برنامه من این است که حتما به المپیک بروم و حتی اگر شده خیلی سبک وزنه بزنم. دلم می‌خواهم بروم و المپیک را تجربه کنم. این برنامه من است و می‌خواهم حتما این کار را انجام بدهم. ورزشکارم، بدنم قوی است بعید می‌دانم پزشکم اجازه ندهد، اما سلامتی‌ام هم مهم است. اگر پزشک بگوید هیچ راهی نیست و نباید وزنه بزنی قبول می‌کنم. نمی‌خواهم عمر ورزشی‌ام کوتاه باشد. ۴ سال دیگر هم المپیک هست و می‌توانم بروم.