همشهری- آرش نهاوندی: به اعتقاد برخی از منتقدان این فیلم می‌تواند در کن ۲۰۲۱ با کسب جایزه «دوربین طلایی» شگفتی‌ساز شود. به گزارش فیلم میکر، فیلم «جاده خاکی» از تمام ویژگی‌ها و مشخصه‌ها و نشانه‌های فیلم‌های ایرانی در ۳۰ سال اخیر برخوردار است؛ ویژگی‌هایی از به تصویر کشیدن یک خودرو و سرنشینانش در مسیر یک جاده، شکاف و فاصله خانوادگی و ارجاعاتی به وضعیت فرهنگی و اجتماعی کشور در طول سال‌های اخیر.
امین سیمیار در این فیلم در نقش مرد جوانی ظاهر شده که در حال راندن خودروی حامل برادر نوجوان عصبی خود (رایان سرلک)، مادر پریشان‌حال خویش (پانته‌آ پناهی‌ها) و پدر معلولش (حسن معجونی) و سگ به‌شدت بیمارشان «جسی»، از میان مزارع و زمین‌های مفروش به درخت‌های پسته به سمت مرز ایران با ترکیه است.
دلایل این سفر برای بیننده مبهم نگه داشته شده؛ این استراتژی است که در روایت داستان، با توجه به این که برادر جوان‌تر نمی‌تواند جلوی زبانش را بگیرد و امکان دارد مقصد سفر خانواده را فاش کند، به‌خوبی توجیه شده است.
پایان‌بندی فیلم «جاده خاکی» نیز به‌طور کامل متفاوت از پایان‌بندی‌های مرسوم در فیلم‌های ایرانی است. پناه پناهی همچنین از به‌کارگیری عناصر سورئالیستی در فیلم ابایی ندارد؛ ازجمله این عناصر می‌توان به پیانوی نقاشی شده روی قالب گچ پای پدر خانواده اشاره کرد که فرزند کوچک‌تر با آن موسیقی فرامتنی (موسیقی برون‌داستانی یا غیرحکایت‌گر) فیلم را می‌نوازد.
در سکانس پایانی فیلم نیز به ناگاه تپه‌ای به‌طور کامل پوشیده شده از چمن بدل به کهکشانی پرستاره و بی‌انتها می‌شود. این صحنه به‌طور استادانه‌ای با فیلمبرداری از بالا و زوم روی صحرا به تصویر کشیده شده و به نوعی صحنه پایانی فیلم «اودیسه فضایی ۲۰۰۱» را در ذهن تداعی می‌کند.
فیلم‌های بخش رقابتی روز
«روز پرچم» از فیلم‌هایی بود که دیروز در کن به نمایش درآمد. این ششمین فیلم ساخت شان پن، کارگردان و بازیگر آمریکایی در۳ دهه اخیر است. شان پن که همواره در فیلم‌هایش تلاش دارد ارزش‌های دهه ۱۹۷۰ را به تصویر بکشد، در این فیلم حس و حالات و زندگی دختری را به تصویر کشیده که درحالی‌که هنوز پدرش را به‌درستی نشناخته باید با شخصیت هزار چهره وی کنار بیاید.
به اعتبار منتقدان، این یکی از بهترین فیلم‌های شان پن است. «روز پرچم» فیلمی آمریکایی به کارگردانی و بازیگری شان پن (در نقش جان ووگل) است. در این فیلم دیلان پن (در نقش جنیفر ووگل) دختر شان پن نیز در کنار بازیگرانی نظیر جاش برولین و نوربرت لئو باتز نقش‌آفرینی می‌کند.
داستان این فیلم درباره پدری دارای زندگی دوگانه است که برای فراهم کردن وضعیتی بهتر برای دخترش در گذشته دست به هر کاری ازجمله جعل آثار هنری و دزدی زده است و اکنون دختر وی تلاش دارد با گذشته پدرش کنار بیاید. این فیلم براساس کتاب خاطرات جنیفر ووگل با نام مرد فریبکار: داستان واقعی زندگی دوگانه و جعلی پدرم، ساخته شده است.
در «کوپه شماره ۶»، فیلم دوم جوهو کاسمانن احساسات عاطفی پیچیده افراد با حساسیت غیرمعمول و خاصی به تصویر کشیده شده است. جوهو کاسمانن پیش‌تر با فیلم «شادترین روز زندگی اولی ماکی» جایزه برتر بخش «نوعی نگاه» جشنواره کن را از آن خود کرده بود. «کوپه شماره ۶»، فیلمی فنلاندی به کارگردانی جوهو کاسمانن است.
آندریس فلدمانیس، لیویا اولمن و جوهو کاسمانن نگارش فیلمنامه «کوپه شماره ۶» را عهده‌دار بودند. سیدی هاریا، یوری بوریسف و دینارا دروکارووا، بازیگران این فیلم هستند. داستان این فیلم درباره قطاری است که در مسیر دایره آرکتیک در قطب شمال در حال حرکت است، در این قطار ۲ غریبه با یکدیگر همسفر هستند. در این سفر، اتفاقاتی رخ می‌دهد که نگاه این دو را به زندگی تغییر می‌دهد.
هاماگوچی ریوسوکه در «راننده خودروی من باش» در سکوت پس‌پرده گفت‌وگوها و پچ‌پچ‌های روزانه اسرار واقعی را می‌کاود.
برخلاف سایر فیلم‌های این کارگردان ژاپنی که مملو از گفت‌وگوهای پیچیده‌ای است که داستان فیلم از خلال آنها پیش می‌رود، در فیلم«راننده خودروی من باش»، سکوت بسیاری از اسرار را بر ملا می‌کند. «راننده خودروی من باش» فیلمی ژاپنی به کارگردانی ریوسوکه هاماگوچی است. او همچنین در نگارش فیلمنامه «راننده خودروی من باش» مشارکت کرده است.
«راننده خودروی من باش» با اقتباس از داستانی به همین نام اثر هاروکی موراکامی است. در این فیلم هیدتوشی نیشجیما، توکو میورا و ماساکی اوکادا نقش‌آفرینی کرده‌اند.
داستان این فیلم درباره بازیگر مرد ژاپنی است که ۲ سال پس از مرگ ناگهانی همسر فیلمنامه‌نویسش از او خواسته شده نمایشنامه «عمو وانجا» را در جشنواره تئاتر هیروشیما کارگردانی کند. برای رساندن او به هیروشیما، یک راننده زن کم‌حرف درنظر گرفته شده است. در طول این سفر اسراری از گذشته فاش می‌شود.
«سه طبقه» فیلمی است به کارگردانی نانی مورتی، فیلمساز مشهور ایتالیایی. فیلمنامه این فیلم را نانی مورتی، والیا سانتلا و فدریکا پونترمولی نگاشته‌اند. در این فیلم داستان زندگی ۳ خانواده که در ۳ آپارتمان مجزا و در ۳ طبقه از یک ساختمان زندگی می‌کنند، روایت می‌شود.
«جزیره برگمن» فیلمی درباره یک زوج فیلمساز آمریکایی است که به جزیره‌ای که الهام‌بخش اینگمار برگمن برای ساخت فیلم‌هایش بوده سفر کرده و هر یک شروع به نگارش فیلمنامه‌ای برای فیلم‌هایشان می‌کنند. بکر بودن جزیره بر کار این دو تأثیر می‌گذارد و به‌تدریج مرز بین واقعیت و داستان در فیلمنامه‌هایشان محو می‌شود.
میا هانسن لاو فیلمنامه «جزیره برگمن» را نگاشته و آن را کارگردانی کرده است. ویکی کریپز، تیم روت، میا واسکاوسکا و آندرس دانیلسن لی در این فیلم نقش‌آفرینی کرده‌اند. کشورهای فرانسه، مکزیک، برزیل و آلمان در ساخت این فیلم انگلیسی‌زبان مشارکت داشته‌‍‌اند.