به گزارش همشهری‌آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران، اردوگاه سازمان منافقین در آلبانی، محل نمایش سه روزه آنلاین این فرقه مخرب، در منطقه‌ای دور افتاده میان شهر تیرانا پایتخت و شهر ساحلی دورس Durrës قرار دارد. در سال ۱۳۹۵ تمامی اعضای این سازمان از عراق به آلبانی منتقل شدند و مریم رجوی نیز بعد از اخراج از فرانسه و اتحادیه اروپا در این مکان مستقر شد. این سازمان از طرف عربستان سعودی تأمین مالی و از جانب اسرائیل پشتیبانی تبلیغاتی می‌شود و دنباله روی سیاست های آمریکاست.
این نمایش اینترنتی که در روزهای ۱۹ تا ۲۱ تیر ۱۴۰۰ برگزار شد همچون سنوات قبل حتی یک سخنران ایرانی به غیر از مریم رجوی نداشت و نزدیک‌ترین متحدان ایرانی فرقه رجوی هم اجازه اظهار نظر در آن را نیافتند. سخنرانان این نمایش طبق روش جاری این سالیان، از میان منفورترین و افراطی تری سیاست مداران سابق و غیر مؤثر آمریکایی و غربی انتخاب شده بودند که با دریافت دستمزدهای کلان برای سخنرانی چند دقیقه‌ای آنلاین دعوت شده بودند.
اردوگاه فرقه رجوی در آلبانی که به شدت حفاظت می‌شود شرایطی فوق سری دارد و ورود حتی خبرنگاران رسانه‌های بین المللی هم به آن ممنوع است. یگان سایبری مجاهدین خلق مستقر در این مکان شامل ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ نفر اعضای این سازمان با متوسط سنی بالای ۵۰ سال است که در شرایط طاقت فرسا زندگی می‌کنند. آنان شبانه روز به تولید شایعات و اخبار جعلی علیه ایران مشغول هستند و در راستای اهداف دشمنان ایران و ایرانی امنیت روانی جامعه را هدف قرار داده اند.
ناظران سیاسی آگاه و متخصصین بین المللی معتقدند که هدف از برگزاری این گونه نمایش‌ها حفظ نیروهای فعلی و ممانعت از ریزش بیشتر نیروهاست. فرقه تروریستی رجوی به این ترتیب تلاش می‌کند تا در برابر نیروهای سرخورده و مأیوس و روحیه باخته خود ابراز وجود کرده و به آنان امیدواری بدهد. همچنین تلاش می‌کند تا با برگزاری این گونه نمایشات تبلیغی به حامیان بین المللی و منطقه‌ای خود نشان دهد که سرمایه شان خیلی به هدر نرفته و این سازمان هنوز می‌تواند اسباب مزاحمت را برای جمهوری اسلامی ایران فراهم نماید.
سازمان منافقین در حال حاضر یک معضل امنیتی یا حتی سیاسی یا اجتماعی برای ایران نیست، بلکه حقیقتا یک مقوله حقوق بشری است. نزدیک به ۲هزار نفر در اسارت ذهنی و فیزیکی این سازمان در آلبانی در شرایط برده داری نوین از کم ترین حقوق انسانی محروم هستند و خانواده‌های آنان در ایران از عدم اطلاع از وضعیت آنان و عدم امکان ارتباط با آنان رنج می‌برند. کشورهای غربی و سازمان‌های بین المللی و حقوق بشری نسبت به این موضوع به دلایل سیاسی بی تفاوت بوده و به فرقه مخرب رجوی دست باز در نقض حقوق اعضای خود را داده اند.