به گزارش همشهری آنلاین، ایسنا به نقل از آی‌ای، براساس یک گزارش اولیه از خبرگزاری فرانسه، یک تالاب در منطقه "پاتاگونیا" در جنوب کشور آرژانتین بر اثر آلودگی که فعالان محلی و کارشناسان آن را به یک ماده شیمیایی مورد استفاده برای حفظ سلامت میگو برای صادرات مربوط می‌دانند، به رنگ صورتی روشن درآمده است و بوی بسیار بدی دارد.
مردم محلی می‌گویند که این رنگ ناشی از "سدیم سولفیت" است که یک محصول ضد باکتری استفاده شده در کارخانه‌های تولید ماهی است که موجب ایجاد پسماند و ریختن آب آلوده در رودخانه "چوبوت" می‌شود که به این تالاب می‌ریزد. این پسماند، منابع آبی دیگر را نیز در این منطقه آلوده می‌کند.
ساکنان محلی از بوی بد و سایر مشکلات مربوط به اکوسیستم اطراف این تالاب و رودخانه شکایت دارند. "پابلو لادا" یک فعال محیط زیست به خبرگزاری فرانسه گفت: کسانی که باید این موضوع را کنترل کنند، همان کسانی هستند که اجازه مسمومیت مردم را می‌دهند. وی اعلام کرد که دولت مقصر این آلودگی است.
وجود ۲۷ نقطه میکروبی در دریای خزر
این تالاب هفته گذشته رنگ صورتی به خود گرفت و از روز یکشنبه این رنگ غیر عادی را حفظ کرده است.
"فدریکو رسترپو" از ساکنان محلی این منطقه گفت که این تغییر رنگ ناشی از سولفیت سدیم موجود در ضایعات ماهی و میگو است که طبق قوانین محلی باید قبل از دور ریختن، تصفیه شود.
اکنون مردم محلی خودشان دست به کار شده‌اند و جاده‌هایی را که کامیون‌ها برای انتقال زباله‌های ماهی به این منطقه استفاده می‌کنند، مسدود کرده‌اند.
"لادا" می‌گوید: ما روزانه مانع از دهها کامیون می‌شویم، چرا که مردم از آنها خسته شده‌اند.
در مقابل، "خوان میشلود" رئیس کنترل محیط زیست استان "چوبوت" به خبرگزاری فرانسه گفت: این رنگ مایل به قرمز خسارتی ایجاد نمی‌کند و ظرف چند روز ناپدید می‌شود.
اما وزیر برنامه‌ریزی شهری آرژانین با "میشلود" مخالف است و می‌گوید: نمی‌توان چیزی به این مهمی را دست کم گرفت. البته در عین، کارخانه‌هایی که ماهی و میگو تولید می‌کنند، هزاران شغل در استان "چوبوت" فراهم کرده‌اند.
"لادا" گفت: درست است که تولید و فرآوری ماهی و میگو در این منطقه کار ایجاد می‌کند، اما این شرکت‌ها با سودهای چند میلیون دلاری نمی‌خواهند کرایه حمل و نقل پسماندها را به یک تصفیه‌خانه در فاصله ۳۵ مایلی بپردازند.
وی افزود: تغییر رنگ تالاب آرژانتین یک تهدید جدی برای اکوسیستم محلی است و تأکید بر این است که طبیعت باید اولویت باشد، نه شرکت‌هایی که در آن کار می‌کنند.