همشهری‌آنلاین - بهروز رسایلی
پرسپولیس با پیروزی ۲ بر صفر برابر پیکان، عنوان قهرمانی لیگ بیستم را به دست آورد تا برتری ۲ بر یک سپاهان برابر استقلال، فایده‌ای به حال تیم اصفهانی نداشته باشد. به این ترتیب سرخپوشان پایتخت پنجمین قهرمانی پیاپی خود را به‌دست آوردند تا در تاریخ فوتبال ایران دست‌نیافتنی‌تر شوند. تا پیش از این سپاهان با ۳ دوره قهرمانی پیاپی رکورددار بود، اما حالا نسل طلایی پرسپولیس این حد نصاب را به ۵ عنوان افزایش داده و شاید حتی جلوتر از این هم برود. در نتیجه از حالا به بعد رقابت با پرسپولیس تنها به قصد پایین کشیدن این تیم نیست، بلکه همزمان با هدف مصون نگه داشتن تاریخ از خلق اعداد عجیب‌تر خواهد بود. پنجمین قهرمانی پرسپولیس اما ۵ واقعیت را روشن کرد.
پرسپولیس هنوز عطش دارد
نکته جالب توجه در مورد قهرمانی‌های پرسپولیس، عطش سیری‌ناپذیر بازیکنان این تیم است. انگار همین دیروز بود که آنها در جشن قهرمانی پوکر یا چهارگانه، قول قهرمانی پنجم را می‌دادند. این بار هم در قهرمانی پنجم، به دفعات از زبان بازیکنان، مربیان و مدیران این تیم شنیدیم که آنها دنبال قهرمانی ششم هستند. چنین پدیده‌ای در دنیای فوتبال کم‌سابقه است و غالبا تیم‌ها بعد از مدتی موفقیت، از نظر انگیزشی اشباع می‌شوند، اما به‌نظر می‌رسد قصه پرسپولیسی‌ها فرق دارد. آنها به دلایل متعدد به شکل وحشتناکی همچنان تشنه موفقیت هستند. شاید یکی از این دلایل، افت ۹ ساله قرمزها پیش از این سریال قهرمانی‌ها باشد و اینکه آنها نمی‌خواهند به آن روزگار برگردند. دلیل دوم هم کری‌خوانی و اتهام‌زنی‌های رقباست. درحقیقت حریفان با هر بار زیر سؤال بردن موفقیت پرسپولیس، این تیم را به پیمودن ادامه این مسیر ترغیب می‌کنند.
شخصیت تیمی، بالاتر از مجموع بازیکنان است
پرسپولیس امسال گاهی اوقات متزلزل ظاهر شد. زیاد پیش آمد که این تیم «خودش» نباشد. در نیم‌فصل اول حتی فقر مهره هم وجود داشت، اما این تیم در یک مقطع زمانی چند ماهه بدون مهاجم نوک ایده‌آل هم خودش را در کورس قهرمانی نگه داشت. آنها بازی‌ها را می‌بردند، حتی با وجود اینکه گاهی کاملا مستحق به‌نظر نمی‌رسیدند. این مسئله نشان می‌دهد شخصیت و روح تیمی چیزی بالاتر از مجموع همه بازیکنان تیم است. شاید شما ابزار یا شانس‌های کمتری نسبت به رقبا داشته باشید، اما وقتی باور کنید «می‌توانید»، شانس موفقیت‌تان بالا خواهد بود. این داستان پرسپولیس لیگ بیستم است؛ مخصوصا تیم خسته‌ای که نیم‌فصل اول به میدان رفت و خودش را در کورس نگه داشت. آنها به موفقیت معتاد شده‌اند و این بزرگ‌ترین سرمایه ممکن است.
دفاع خوب معجزه می‌کند
برای قهرمانی خیلی چیزها لازم است، اما خط دفاع خوب رسما جنبه «حیاتی» دارد. حتی بهترین تیم‌های دنیا هم با دفاع متزلزل به سختی می‌توانند فاتح عناوین مختلف شوند. پرسپولیس امسال هم مثل فصول گذشته همزمان با کسب عنوان قهرمانی، صاحب بهترین خط دفاع لیگ برتر نیز شد. آنها امسال ۱۴ گل خوردند و این درحالی است که از لیگ شانزدهم تا نوزدهم، به‌ترتیب ۱۴، ۱۵، ۱۴ و ۱۷ گل دریافت کرده بودند. در هر ۴ فصل سرخ‌ها صاحب مستحکم‌ترین دژ دفاعی بودند و بدون چنین عملکردی محال بود گلات کنند.
یحیی، بدون خارجی‌ها می‌تواند
بی‌گمان بخش بزرگی از موفقیت پرسپولیس در کسب عنوان قهرمانی لیگ بیستم را باید به نام یحیی گل‌محمدی نوشت. شروع سنت قهرمانی‌ها با برانکو ایوانکوویچ بود و بخشی از سهام قهرمانی در فصل گذشته هم به نام گابریل کالدرون ثبت شد. این بار اما یحیی خودش از صفر تا صد بالای سر کار بود و تیمش را به سمت قهرمانی هدایت کرد. او غیر از اینکه در کادر فنی همکار خارجی نداشت، در فهرست بازیکنان هم از مهره غیرایرانی شاخصی بهره نمی‌برد. بوژیدار رادوشوویچ تنها بازیکن خارجی این فصل سرخ‌هاست که او نیز چندان به بازی گرفته نشد.
محرم جنتلمن است
فصل تمام شد و محرم نویدکیا هرگز از جلد ادب و احترام بیرون نیامد. شاید بسیاری عقیده داشتند رفتار محترمانه نویدکیا در شروع فصل، بعد از ورود به کورس پرفراز و نشیب قهرمانی دچار تزلزل خواهد شد و او در هیجان رقابت، اصولش را زیر پا می‌گذارد. با این حال آنچه دیدیم، ثبات رفتاری اسطوره سپاهان بود. او همیشه و همه‌جا خودش را حفظ کرد، بعد از پیروزی‌ها غره نشد و پس از ناکامی‌ها هم یقه حریف و داور را نگرفت. نویدکیا در نخستین فصل سرمربیگری‌اش با بالاترین امتیاز تاریخ لیگ برتر نایب‌قهرمان شد، اما متین و آرام ماند. پرواضح است این نتایج نشان می‌دهد او از نظر فنی هم دست پری دارد و در آینده می‌تواند موفقیت‌های بیشتری به‌دست بیاورد.