به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا، جواد هدایتی اظهار کرد: نوسازی ناوگان تجاری و بین المللی را باید از چند زاویه نگاه کرد، بخشی از آن به ناوگانی که با اروپایی‌ها در ارتباط هستند بر می‌گردد که اغلب کالاهای حیاتی، مواد اولیه و صنعتی مورد نیاز خط‌های تولید از این طریق تامین می‌شود و ضرورت جدی‌تری دارد چرا که کشورهای اروپایی با توجه به حساسیت‌هایی که روی مسائل زیست محیطی و حمل و نقل سبز دارند، برایشان مهم است که ناوگانی که به کشورشان وارد می‌شود، استانداردهای آلایندگی لازم را داشته باشد.
وی افزود: اگر کامیون‌های ایرانی نوسازی نشوند در آینده با مشکل مواجه خواهند شد و حتی ممکن است که در آینده امکان ورود به اروپا را نداشته باشند یا با جرایم سنگینی مواجه شوند. البته اروپایی‌ها در حال حاضر از این استانداردها نیز عبور کرده‌اند و در حال نوسازی ناوگان خود با خودروهای برقی هستند و به تدریج می‌خواهند برای حمل‌ونقل سبز خودروهای سوختی را حذف کنند.
هدایتی ادامه داد: بنابراین اگر نتوانیم شرایط آن‌ها را که در حالت حداقلی استاندارهای آلایندگی ناوگان حمل و نقل است، تامین کنیم قطعا ناوگان ما نمی‌تواند در آینده به مبادلاتشان با اروپایی‌ها ادامه دهند و مجبور خواهیم شد که از ناوگان کشورهای دیگر استفاده کنیم.
مدیرکل ترانزیت و حمل و نقل بین‌المللی سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای بیان کرد: نکته مهم دیگر در این زمینه این است که حمل‌ونقل جزو بخش‌های هزینه‌بر تجارت است بنابراین وقتی برای ناوگانی هزینه می‌شود باید بتوان با با کشورهای دیگر رقابت کرد و برای رسیدن به این مهم باید قیمت کامیون نیز منطقی‌تر شود.
ناکامی کامیون‌داران ایرانی در رقابت با همتایان ترک و روسی
هدایتی گفت: به عنوان مثال در موافقت نامه‌ای که با اوراسیا داریم محصولات کشاورزی باید با کامیون‌های یخچالی حمل و به بازار روسیه و اوراسیا ارسال شود اما با توجه به کمبودهایی که در این زمینه داریم این محصولات با کامیون‌های روسی و آذربایجانی حمل می‌شود که از تکنولوژی روز برخوردار بوده و از نظر هزینه حمل، رقابتی‌تر هستند چرا که قیمت ناوگان در کشور ما بسیار بالاتر از کشورهای دیگر است. بنابراین روش و چگونگی نوسازی ناوگان نیز بسیار مهم است و باید بتوان کامیون را با قیمت مناسب و رقابتی در اختیار کامیون‌دار قرار داد.
نوسازی گرانتر و سخت‌تر ناوگان در ایران
مدیرکل ترانزیت و حمل و نقل بین‌المللی سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای اضافه کرد: در حال حاضر برای بخش عمده کالاهایی که از اروپا می‌آید رقابتی بین ناوگان ایرانی و ناوگان ترک وجود دارد که بار را بگیرند اما در ترکیه کامیون نو را ۸۰ هزار دلار و کامیون دست دوم را حداکثر تا ۵۰ هزار دلار می‌خرند که اگر آن را با دلار ۲۵ هزار تومانیِ آزاد هم محاسبه کنیم حدود دو میلیارد تومان می‌شود. این در حالی است که با سه برابر این قیمت می‌توان در ایران کامیون خرید.
وی گفت: از سوی دیگر کامیون‌دار ترک همه ۸۰ هزار دلار را نقدی پرداخت نمی‌کند و نهایتا ۱۰ تا ۲۰ درصدش را نقدا می‌پردازد و بقیه آن را با سود بسیار پایین یا بدون سود از کرایه و کارکرد ماشین به صورت قسطی پرداخت می‌کند در صورتی که در ایران چنین امکانی وجود ندارد.