به گزارش همشهری‌آنلاین، تحول این بازیکن به‌معنای واقعی کلمه باورنکردنی بود. او که پیش‌تر با گلزنی در داربی تهران و نیز گشودن دروازه رقبا در نیمه‌نهایی و فینال آسیا به خوبی کیفیت خودش را نشان داده بود، در نیم‌فصل اول لیگ بیستم وارد افت و رکودی شگفت‌انگیز شد.
عبدی بعد از درخشش در بازی رفت با استقلال و نیز گشودن دروازه فولاد، حدود ۴ماه موفق به گلزنی نشد. او در این بازه زمانی به ندرت توانست نظر منتقدان و هواداران را جلب کند و گاهی فرصت‌های خوب گلزنی را هم از دست داد و کار به جایی رسید که در فضای مجازی کم‌کم کمپین‌ها برای فروش این بازیکن هم درست شد، اما عبدی به موقع برگشت و جبران مافات کرد.
عملکرد بی‌نقص این بازیکن در نیم‌فصل دوم باعث شد او لیگ بیستم را با ۹ گل زده به پایان ببرد. بدون تردید اگر عبدی در دور رفت وارد آن بحران عجیب و غریب نمی‌شد، شانس این را داشت که برای آقای گل شدن بجنگد.
مهم‌تر از عملکرد فردی عبدی اما، سود تیمی پرسپولیس از احیای این بازیکن بود. به‌طور مشخص در ثلث یا یک‌سوم پایانی فصل بود که عبدی توانست خودش را پیدا کند و حتی به قیمت نیمکت‌نشین کردن مهاجمی مثل عیسی آل‌کثیر، به ترکیب اصلی برسد.
عبدی در ۱۰ بازی پایانی فصل سرخپوشان، موفق به ثبت ۷ گل شد. از این بین ۲ گل عبدی برابر ماشین‌سازی و تک گل او به پیکان تأثیری در نتیجه نهایی مسابقه نداشت، اما ۴ گل دیگر این مهاجم مازنی دقیقا ۶ امتیاز برای پرسپولیس به ارمغان آورد. این یعنی شما اگر گل‌های عبدی را حذف کنی، پرسپولیس ۶ امتیاز از دست می‌دهد و قهرمانی را به سپاهان واگذار می‌کند.
عبدی در جریان پیروزی ۲ بر یک پرسپولیس برابر ذوب‌آهن گل دوم تیمش را به ثمر رساند و بعد هم تنها گل بازی با مس رفسنجان را زد. او در برتری ۳ بر یک قرمزها برابر تراکتور هم ۲ گل زد و نقش بسیار مهمی در آن پیروزی سرنوشت‌ساز داشت. شاید اگر فقط در یکی از این مسابقات عبدی گل نمی‌زد، پرسپولیس در پایان فصل باید در حسرت پنجمین قهرمانی پیاپی می‌سوخت. او به موقع برگشت؛ خیلی به موقع.