همشهری‌آنلاین - بهروز رسایلی
با پایان مسابقات لیگ بیستم، محمدحسین کنعانی‌زادگان از پرسپولیس جدا شد و قراردادش را به‌طور رسمی با الاهلی قطر امضا کرد. پس از اعلام این خبر، عمده هواداران واکنش آرام و مثبتی به جدایی این بازیکن نشان دادند. با وجود آنکه کنعانی قبلا سابقه بازی در استقلال را هم داشته، مدارای زیادی با او شد و خیلی‌ها ضمن تشکر از زحمات این مدافع، برای او در تیم جدیدش آرزوی موفقیت کردند. این در حالی است که سال گذشته خبر انتقال دیگر مدافع قرمزها یعنی شجاع خلیل‌زاده به الریان قطر، یک الم‌شنگه درست و حسابی به پا کرد. در آن زمان انتقادهای بسیار تندی از شجاع به عمل آمد که بعضا هنوز هم ادامه دارد. اینکه چرا فضای بعد از جدایی کنعانی با خلیل‌زاده فرق داشت، چند دلیل مهم دارد.
زمان و شرایط جدایی
بی‌گمان بزرگ‌ترین اشکال جدایی شجاع خلیل‌زاده از پرسپولیس، زمان آن بود. این بازیکن پیش از بازی فینال لیگ قهرمانان آسیا از جمع قرمزها رفت و شانس این تیم را برای کسب نخستین قهرمانی تاریخش در این تورنمنت کاهش داد. جالب است که حتی بشار رسن عراقی هم با وجود تمایلش برای جدایی صبر کرد و بعد از فینال رفت به همان لیگی که شجاع رفته بود، اما خلیل‌زاده این نکته را رعایت نکرد. الان اما کنعانی‌زادگان در شرایطی جدا می‌شود که خبر خاصی نیست و بازی سرنوشت‌سازی انتظار سرخ‌ها را نمی‌کشد. بنابراین طبیعی است که نوع واکنش‌ها به خبر رفتن او شبیه جدایی شجاع نباشد.
لاف عشق و تعصب
آنچه جدایی شجاع خلیل‌زاده از پرسپولیس را غیرقابل باور می‌کرد، لاف عشق و تعصب بی‌نهایتی بود که این بازیکن می‌زد. مدافع سابق سرخ‌ها بارها و بارها مدعی شد از پرسپولیس نمی‌رود، مگر اینکه بیرونش کنند. او پیام‌های سوزناک اینستاگرامی منتشر می‌کرد که مثلا: «من خانواده فقیرم را به پول نمی‌فروشم» و... اما نه‌تنها این کار را کرد، بلکه بعد از پیوستن به الریان لوگوی این تیم را هم بوسید! ماجرای کنعانی اما ساده‌تر از این حرف‌ها بود. صد البته آنقدر ساده و خام نیستیم که به اخلاق و رفتار این بازیکن نمره قبولی بدهیم، اما او هیچ‌وقت از این حرف‌ها نزد. تا زمانی که بود، به کارش ادامه داد و انصافا انرژی خوبی هم گذاشت، موقع رفتن هم اصل مطلب را گفت و اعلام کرد دنبال پول بیشتر است.
دنبال مقصر نبود
شجاع خلیل‌زاده نهایت تلاشش را کرد تا مسئولیت تصمیمی را که گرفته بود، نپذیرد. او به در و دیوار کوبید و نهایتا مهدی رسول‌پناه، مدیرعامل وقت باشگاه را به‌عنوان مقصر معرفی کرد. مردم نه‌تنها از این استدلال قانع نشدند، بلکه در یک اتفاق نادر بعضا به سود رسول‌پناه موضع گرفتند! آنها انتقادات زیادی از مدیریت وقت داشتند، اما آشکار بود که نماندن شجاع با تصمیم خودش اتفاق افتاده و او تنها در حال پیدا کردن یک قربانی یا شریک جرم است. در نقطه مقابل اما محمدحسین کنعانی‌زادگان بدون اینکه کاسه و کوزه‌ها را سر کسی بشکند، صاف و ساده تصمیمش را گرفت و مسئولیت آن را پذیرفت.
هواداران عادت کردند
در این میان اما نکته دیگری هم وجود دارد؛ اینکه هواداران پرسپولیس در این سال‌ها آنقدر از این رفت‌وآمدها دیده‌اند که دیگر عادت کرده‌اند. در فاصله بین جدایی شجاع و کنعانی، بشار رسن رفت و مهدی ترابی هم پرسپولیس را به مقصد همین لیگ ستارگان ترک کرد، هرچند ترابی بعد از مدتی برگشت. به هر حال هواداران هم فهمیده‌اند که با توجه به قیمت بالای ارز و ناتوانی باشگاه‌های ایرانی در رقابت با خارجی‌ها، به زور نمی‌شود بازیکنان را نگه داشت. بنابراین کمتر غر می‌زنند.