در این ماه خیلی از رفتارها تغییر می‌کند، چون آدم‌های این ماه سعی می‌کنند طور دیگری باشند. این ماه فرصتی ویژه است برای تمرین خوب بودن. روزه‌داری در بخش‌های مختلف ماجراهای متفاوتی را به همراه دارد. یک روزه‌دار در این ماه می‌داند که باید از خود مراقبت کند و کار اشتباهی انجام ندهد.
این که یک نفر برای ساعت‌های مشخص چیزی نخورد و نیاشامد، بخش اول ماجرای رمضان است. بخش دوم روزه رفتار آدم‌هاست. یک روزه‌دار واقعی همان‌طور که مراقب است چیزی نخورد و نیاشامد، باید مراقب گفتار و رفتارش هم باشد. روزه‌داری یعنی این که هر لحظه به یاد داشته باشی که دروغ یا حرف زشتی درباره دیگران، روزه را باطل می‌کند. به یاد داشته باشی که تهمت و یا قضاوت غلط درباره دیگران ممنوع است و تمسخر یا تحقیر دیگران به هر شکل مجاز نیست. این بخشی از مراقبت رفتاری است که بهترین هدیه ماه مبارک رمضان است. روزه‌داری تمرین خوب بودن و خوب ماندن است. این که مراقب رفتارت با دیگران باشی و این که مراقب زبانت باشی تا کسی آزرده نشود، بخشی از شخصیت پاک و راستین انسانی است که ماه رمضان به نمایش می‌گذارد و ما را به ادامه آن در تمامی فصل‌های زندگی دعوت می‌کند.
رمضان به ظاهر یک ماه است، اما داستانش نیاز همه ما به خوب بودن و خوب ماندن است.
ماه رمضان، همان‌طور که یادمان می‌دهد خوب بودن را؛ به یادمان می آورد که این خوب‌بودن باید برای ماه‌های بعد و حتی سال‌های بعد باشد.
ماهی را آغاز کرده‌ایم که می‌تواند برای هریک از ما، آغازی دوباره باشد. در این ماه، که نمایشگاهی است از ویژگی‌های خوب انسانی، هر روز هدیه‌ای آسمانی انتظارمان را می‌کشد. در این ماه احساسی جریان دارد که شبیه هیچ احساس دیگری نیست.