همشهری‌آنلاین - محسن محمودصفری
محمدرضا گرایی در توکیو جزو کشتی‌گیرانی بود که شانس مدال محسوب می‌شد اما در بهترین حالت برای او مدال برنز را کنار گذاشته بودند. در واقع کمتر کسی فکر می‌کرد که این کشتی‌گیر جوان روی سکوی نخست المپیک قرار بگیرد. اما او با خونسردی رقبایش را یکی پس از دیگری شکست داد و توانست تنها طلایی کشتی در رشته آزاد و فرنگی باشد. قهرمان المپیک توکیو در گفت‌وگوی اختصاصی با همشهری از این موفقیت بزرگ می‌گوید.
*این همه خونسردی در کشتی‌هایت از کجا می‌آید؟
این‌طور نیست که اصلا استرس نداشته باشم ولی سعی می‌کنم روی خودم مسلط باشم تا برنامه‌هایی که از قبل دارم را روی حریفم پیاده کنم. استرس داشتن بد نیست ولی استرس بیش از حد روی کارم تأثیر منفی می‌گذارد. از این گذشته، چهره‌ام طوری است که استرس در آن مشخص نمی‌شود (با خنده)
*فکرش را می‌کردی اینقدر راحت طلای المپیک را به‌دست بیاوری؟
راحت که نبود ولی فکرش را می‌کردم. از روزی که کشتی را شروع کردم طلای المپیک را می‌خواستم و تمام تلاشم را کردم. برای همین است که می‌گویم آسان نبود؛ تمرینات سنگین، رژیم گرفتن، اردوهای شبانه‌روزی و دوری از خانواده اتفاقاتی است که برای رسیدن به مدال باید آنها را تحمل کرد. حالا امکان دارد در این مسیر مصدومیت هم پیش بیاید که زحمت آدم را دوچندان می‌کند.
*سال گذشته برای مسابقات جهانی قزاقستان محمد بنا اسم تو را به‌خاطر مصدومیت خط زد ولی یک‌ماه بعد در امیدهای جهان طلا گرفتی. واقعا مصدوم بودی؟
از ناحیه دنده آسیب‌دیده بودم و آن زمان ترجیح دادند که من به مسابقات بزرگسالان اعزام نشوم. حدود یک‌ماه بعد به امیدهای جهان در مجارستان رفتم و توانستم طلا بگیرم.
*پس از نظر روحی خوب توانستی خودت را جمع‌وجور کنی. خیلی‌ها با یک خط خوردن ورزش برایشان تمام می‌شود.
من مدال طلای المپیک را می‌خواستم و برای هدفم باید می‌جنگیدم. نخستین کار کسب سهمیه بود که در قزاقستان به‌دست آمد. بعد از کسب سهمیه بیشتر به این باور رسیدم که می‌توانم در المپیک طلا بگیرم که خدا را شکر این اتفاق برایم رخ داد.
*در توکیو هر چقدر مدال گرفتن تو شیرین بود، مدال نگرفتن محمدعلی گرایی تلخ بود. نظر خودت چیست؟
حق علی واقعا مدال بود. او ۲ مدال جهانی دارد و سال‌ها در سطح اول کشتی دنیا مطرح است ولی مصدومیت بدموقع باعث شد نتواند به مدال برسد. او در عین شایستگی مدال را از دست داد که این مسئله واقعا ناراحت‌کننده بود. من دوست داشتم با هم مدال بگیریم ولی فرصت داریم و امیدوارم این اتفاق در پاریس برایمان بیفتد.
*خیلی‌ها دلیل مدال نگرفتن برادرت را این می‌دانند که در روز مسابقه رده‌بندی‌اش دائما کنار تو بود، درصورتی که می‌توانست در هتل باشد. به‌نظرت این حضور و استرسی که کشیده در کارش تأثیر داشته است؟
بدون تأثیر که نبوده است. می‌دانم دلش طاقت نیاورد به هتل برود. من به علی گفتم ولی می‌گفت چطور تو را ول کنم بروم هتل، آنجا سخت‌تر می‌گذرد. با این حال به‌نظرم دلیل اصلی مدال نگرفتن علی بدشانسی و مصدومیتش قبل از المپیک بود وگرنه او شایستگی مدال طلا را داشت.
*اگر محمدعلی بعد از تو کشتی داشت تو هم همینطور کنارش بودی؟ حتی به قیمت از دست رفتن مدالت؟
صددرصد! مگر می‌شود برادرم را رها کنم؟ ما سال‌هاست که تمرینات‌مان با هم است و شیرینی مدالمان وقتی کامل می‌شود که هر دو مدال بگیریم. امیدوارم این اتفاق در المپیک پاریس رخ دهد.
*برای حضور در جهانی نروژ آماده هستی؟
فاصله مسابقات کم است و چند روز پس از بازگشت به ایران مجددا به خانه کشتی آمدیم تا برای حضور در مسابقات جهانی آماده شویم. سخت است ولی برای موفقیت باید تلاش کنیم. من تمام سعی‌ام را می‌کنم تا از نروژ دست پر برگردم، باقی‌اش دیگر دست خداست.
*می‌دانی که دیگر کارت سخت شده و همه بیشتر تلاش می‌کنند قهرمان المپیک را شکست دهند؟
دقیقا همینطور است. همه جلوی قهرمان المپیک انگیزه بیشتری دارند. خود من هم همیشه همینطور بودم. مطمئن باشید هیچ‌وقت روی تشک کم نمی‌گذارم و من هم فقط برای برد روی تشک می‌روم. باید از حالا به بعد بیشتر تلاش کنم تا با آمادگی بیشتر از قبل در مسابقات حاضر شوم.