همشهری‌آنلاین - بهروز رسایلی
فرشید اسماعیلی که در لیگ شانزدهم با حضور غیرمنتظره در ترکیب استقلال و گشودن دروازه سپاهان نامی برای خودش دست و پا کرده بود، در ادامه راه موفق به حفظ این موقعیت نشد. آن زمان اسماعیلی ۲۲ ساله بود و صاحب عنوان جوان اول استقلال شد، اما حالا در ۲۷ سالگی باشگاه رغبتی برای ادامه همکاری با او ندارد و حاضر است این بازیکن را به‌طور رایگان به هر تیمی – حتی رقیب سنتی- واگذار کند. صد البته تغییر موضع در فصل نقل‌وانتقالات امری عادی است و شاید اسماعیلی نهایتا باز هم در استقلال ماندگار شود، اما همین که کار او به اینجا رسیده، نشان می‌دهد این بازیکن مسیر را درست نپیموده است. او یک «بازنده» بزرگ است که نتوانست از پتانسیل خودش به درستی استفاده کند.
قاتل ۳ جام
حسن روشن یکی از منتقدان سرسخت اسماعیلی است. او که به صراحت لهجه شهرت دارد می‌گوید: «فرشید اسماعیلی‌ها را از این تیم بیرون کنید. این آقا به تنهایی ۲ جام را از استقلال گرفته است.» این همان اشتباهی است که سایر هواداران استقلال هم مرتکب می‌شوند. آنها تصور می‌کنند تنها لطمات فرشید به تیم، همان پنالتی چیپ معروف در داربی لیگ هجدهم و از دست دادن پنالتی در فینال جام حذفی اخیر برابر فولاد است، اما در حقیقت اسماعیلی پنالتی دیگری را هم از دست داده که منجر به از کف رفتن یک جام شده است. حرف از جام حذفی فصل هجدهم و بازی با سایپاست؛ شبی که پنالتی فرشید اسماعیلی خراب شد و استقلال در مقابل تیم دایی سپر انداخت. آن شب مهدی قائدی و مهدی ترابی هم ضربات‌شان را از دست دادند، اما نهایتا این نارنجی‌پوشان بودند که به مرحله بعد رسیدند. صد البته خراب شدن پنالتی برای بزرگ‌ترین بازیکنان دنیا هم رخ می‌دهد، اما توالی این اتفاقات تنها برای یک نفر و همزمان شدن آن با افت کیفی و فنی او، طبیعتا نمی‌تواند قابل‌قبول باشد.
خلاق، اما سهل‌انگار
فرشید اسماعیلی توانایی‌های فنی غیرقابل انکاری دارد. گاهی به راحتی می‌توان رگه‌هایی از این مهارت را در پاس‌های عمقی این بازیکن، ارسال‌ها یا گلزنی‌هایش دید. با این حال مشکل آنجاست که اسماعیلی به اندازه کافی روی خدمت‌رسانی به تیم تمرکز نمی‌کند. او اضافه‌کاری زیاد دارد، خیلی با توپ ور می‌رود، بیش از حد روی جنبه‌های نمایشی کار متمرکز است و مجموعه این مسایل باعث شده اثرگذاری کافی نداشته باشد. اسماعیلی طی ۵ فصل کلا در لیگ برتر ۱۳ گل برای استقلال زده که اصلا آمار قابل‌قبولی نیست. او در بهترین فصل فوتبالی‌اش تنها ۵ گل به ثمر رسانده که شبیه آمار جلال حسینی، مدافع ۴۰ ساله پرسپولیس در فصل گذشته است! به علاوه فرشید هرگز بین بهترین پاسورهای فوتبال ایران نبوده و مطلوب‌ترین عملکردش در این زمینه به لیگ‌های هفدهم و هجدهم مربوط می‌شود که تنها چهارپنج پاس گل فرستاده است. با این آمار، کادرفنی چرا باید مشتاق ادامه همکاری با چنین بازیکنی باشد.
انضباطی؟ غیرقابل‌قبول
شاید همه اینها را می‌شد تحمل کرد، اگر اسماعیلی آداب و اخلاق حرفه‌ای را به جا می‌آورد. با این حال عملکرد او در این زمینه هم تعریفی ندارد. فرشید پیش از شروع لیگ بیستم دریافتی ۲ میلیاردی از اسپانسر باشگاه را به نام «هدیه» جا زد و حاضر به برگرداندن آن نشد! او در همین راستا به‌شدت و به‌طور علنی، با بدترین لحن ممکن به مدیران استقلال تاخت. در لیگ قهرمانان آسیا هم اسماعیلی در اعتراض به تصمیم مجیدی برای تنبیه محمد دانشگر، بعد از گلزنی پیراهن این بازیکن را به دوربین‌ها نشان داد. شما یک نقطه مثبت نشان بدهید تا کادر فنی و مدیریتی استقلال برای تمدید با اسماعیلی ترغیب شوند!