به گزارش همشهری آنلاین به نقل از هلث‌دی نیوز پاسخ بر مبنای یافته‌های این پژوهش جدید این است: دو روز پیش و سه روز پس از بروز علائم بیماری.
پژوهشگرانی که این بررسی را انجام داده‌اند، می‌گویند یافته‌هایشان بر اهمیت آزمایش سریع و قرنطینه کردن افرادی که احساس بیماری می‌کنند، تاکید می‌کند.
این پژوهشگران همچنین دریافتنند که افرادی که عفونت را از مورد اولیه‌ای (نخستین فرد دچار عفونت در یک شیوع) گرفته‌اند که بی‌علامت بوده است، با احتمال بیشتری ممکن است بی‌علامت باشند.
دکتر لئونادرو مارتینز، استادیار اپیدمیولوژی در دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه بوستون و یکی از سرپرستان این پژوهش گفت: «در بررسی‌های پیشین، بار ویروسی به عنوان معیار غیرمستقیم واگیری استفاده شده است.»
مارتینز افزود: «ما می‌خواستیم ببینیم که آیا می‌توانیم نتایج این بررسی‌های گذشته که نشان می‌دهند افراد دچار کووید در چند روز پیش و پس از شروع علائم بیشترین واگیری را دارند، را این بار با بررسی موارد ثانوی عفونت در میان افراد در تماس نزدیک با مورد اولیه بیماری ثابت کنیم یا نه.»
مارتینز و همکارانش در این بررسی داده‌های به دست آمده از حدود ۹۰۰۰ تماس نزدیک با موارد اولیه عفونت در ایالت ژجیانگ چین را از ژانویه ۲۰۲۰ تا اوت ۲۰۲۰ آنالیز کردند. در این هنگام هنوز سویه‌ی بسیار واگیر دلتا ظهور نکرده بود.
تماس‌های نزدیک به عنوان افرادی که در خانوار مشابه زندگی می‌کردند یا با هم غذا می‌خوردند، همکاران، افراد در محیط‌های بیمارستانی و سوارشوندگان بر وسائل نقلیه اشتراکی تعریف شده بودند. این افراد برای دست کم ۹۰ روز پس از نتایج مثبت اولیه آزمایش کووید-۱۹ تحت نظر قرار گرفته بودند.
در میان موارد اولیه عفونت، ۸۹ درصد علائم خفیف یا متوسط داشتند، ۱۱ درصد بی‌علامت بودند و هیچکدام از افراد علائم شدید نداشتند.
یافته‌های این بررسی نشان داد که افراد در تماس با موارد اولیه در خانوار و افرادی که برای چندین بار یا برای مدت طولانی‌تری از زمان در تماس با موارد اولیه عفونت بودند، نسبت به سایر موارد تماس‌های نزدیک به میزان‌های بالاتری دچار عفونت شده بودند.
اما بر اساس یافته‌های این بررسی که در ژورنال «پزشکی داخلی جاما» منتشر شده است، همه تماس‌های نزدیک با موارد اولیه عفونت که با احتمال بیشتری دچار عفونت شده بودند، مدت کوتاه پیش و پس از ظهور علائم در افراد با آنها در تماس بودند.
همچنین موارد اولیه دچار عفونت بی‌علامت در مقایسه با موارد اولیه با علائم خفیف و متوسط با احتمال بسیار کمتری باعث عفونت افراد در تماس نزدیک با خودشان شده بودند و در مواردی که این انتقال عفونت رخ داده بود، افراد در تماس با احتمال کمتری علائم واضح بیماری را داشتند.