به گزارش همشهری آنلاین به نقل از صدا و سیما، دیفن باخیا عضوی از خانواده بزرگ گیاهان Araceae است. به اتفاق گیاهانی مانند آگلونما، اسپاتی فیلوم و فیلودندرون این خانواده را تشکیل داده است. پس دور از انتظار نیست که بگوییم دیفن باخیا عاشق رطوبت است.
این گیاه متعلق به بخش‌های مرکزی و جنوبی آمریکاست، برگ‌های سبز رنگ آن با مخلوطی از رنگ سفید، آن را به یک گیاه خیره کننده تبدیل کرده است. دیفن باخیا یک تصفیه کننده خوب هوا هم هست، این گیاه آلودگی‌های هوا را جذب می‌کند و هوای پاکیزه‌تری را برای شما فراهم می‌کند.
دیفن باخیا در یک نگاه
نام علمی: Dieffenbachia Seguine
نام رایج: دیفن باخیا، برف گرمسیری
نوع گیاه: همیشه سبز چندساله / آپارتمانی
سمی بودن: برای انسان‌ها و حیوانات سمی است.
دشواری نگهداری: آسان و کم دردسر
شرایط نگهداری
نور
دیفن باخیا در فضایی تقریبا نورانی همراه با کمی سایه به خوبی رشد می‌کند. پس در هنگام قرار دادن آن در نقاط مختلف منزل، در نظر داشته باشید که به نور زیادی احتیاج ندارد. البته دیفن باخیا در صورت دریافت نور کامل خورشید نیز رشد نسبتا خوبی خواهد داشت.
حتی بعضی از انواع آن تحت نورهای مصنوعی نیز رشد می‌کنند. نور کامل خورشید موجب تیره و کدر شدن برگ‌های دیفن باخیا می‌شود. اما ماجرا برای دیفن باخیایی که در خارج از خانه نگهداری می‌شود فرق می‌کند. در این صورت دیفن باخیا پذیرای نور کامل و درخشان خورشید است، اما باید در برابر باد شدید و آفتاب تیز بعدازظهرهای تابستان در امان باشد. در غیر این صورت ظاهری بیمارگونه پیدا می‌کند.
در کل نور زیاد سبب سوختن برگ‌های دیفن باخیا می‌شود. در مقابل اگر رنگ برگ‌های گیاه شما خیلی زرد/سفید است، سایه زیاد ممکن است سبب رنگ پریدگی گیاه شود.
آبیاری
ابتدا آن را به خوبی آبیاری کنید. سپس اجازه دهید بین هر بار آبیاری، گیاه کاملا خشکی را احساس کند.
آبیاری دیفن باخیای آپارتمانی واقعا یک هنر است. هیچ زمان دقیقی برای تشخیص روز آبیاری آن وجود ندارد. شما باید شرایط آب و هوایی، زمانی از سال را که در آن هستید، نوع خاک، میزان نور دریافتی، میزان رطوبت و مکان گیاه را در نظر بگیرید و متناسب با برآیند تمام این عوامل، یک الگوی آبیاری صحیح برای دیفن باخیا خلق کنید. البته این موضوع برای سایر گیاهان نیز صدق می‌کند، هرگز نمی‌توان گفت یک گیاهی دقیقا چقدر به آبیاری نیاز دارد.
دیفن باخیا در طی ماه‌های تابستان، بیشتر از زمستان به آبیاری نیاز دارد. چرخه رشد این گیاه از اواخر اسفند آغاز شده و در میانه آبان به پایان می‌رسد.
آبیاری بیش از حد ممکن است باعث گوشتی شدن ریشه، ضعیف شدن رشد و در نهایت قارچی شدن ساقه شود. پس مطمئن شوید که گلدان دارای حفرات زه‌کشی متعددی باشد. مثل همیشه، زه‌کشی مناسب خاک نیز بسیار مهم است.
دما
دیفن باخیا در تمام طول سال بازه دمایی بین ۱۵ الی ۲۴ درجه سانتی‌گراد را ترجیح می‌دهد. در واقع بهترین رشد آن در این بازه دمایی صورت می‌گیرد. تمام ابعاد رشد این گیاه در دمای زیر ۱۵ درجه آرام‌تر صورت می‌گیرد.
بعضی از انواع دیفن باخیا در دمای زیر ۱۰ درجه، آثار آسیب دمایی ناشی از سرما را از خود نشان می‌دهند. در نتیجه سعی کنید آن را در محیطی با دمایی که گفته شد قرار داده و از قرار دادن آن در محیط سرد بپرهیزید.
خاک
خاک گلدان مخصوص گل بنفشه، برای گیاه دیفن باخیا مناسب است.
احتمالا بارها این ترکیب به گوشتان خورده است:
• یک سوم خاک رس چندمنظوره
• یک سوم خزه ذغال سنگ
• یک سوم سنگریزه و یا پرلیت.
اگر دیفن باخیا را در باغچه کاشته اید، در انتخاب ترکیب نهایی خاک آزادید. ترکیبی که در بالا ذکر کردیم می‌تواند برای آن بسیار مفید باشد.
اما اگر دیفن باخیای آپارتمانی دارید، حتما برای آن از خاک مخصوص گیاهان آپارتمانی استفاده کنید و یا ترکیب ایده‌آل را خودتان بسازید: دو قسمت خزه ذغال سنگ و یک قسمت پرلیت. به همین سادگی!
بهترین زمان برای تغییر خاک و یا انتقال گیاه به گلدان جدید، فصل بهار است. در این کار زیاده روی نکنید و گلدانی با حفرات زه‌کشی متعدد انتخاب کنید.
کوددهی
راحت‌ترین راه برای کوددهی دیفن باخیا، این است که هر یک بار در میان پس از آبیاری گیاه، به آن کمی کود مایع اضافه کنید. هرگز در زمستان به گیاه کود ندهید، در این فصل آبیاری به تنهایی برای گیاه کافی است.
یک کود متعادل حلال در آب انتخاب کنید و در حین آبیاری گیاه، آن را در نصف قدرت توصیه شده به گیاه اضافه کنید.
هنگامی که گیاه را به گلدان جدید منتقل کرده و یا خاک آن را عوض کردید، از کود جامد با رهایش طولانی مدت استفاده کنید. همیشه به دستور اصلی نوشته شده روی کود دقت کنید و طبق آن جلو بروید؛ بنابراین اگر دوست دارید، دیفن باخیا شما خوب رشد کند، کود دهی به آن را فراموش نکنید.
هرس کردن
لازم نیست بپرسید چه زمانی برای هرس کردن دیفن باخیا مناسب است، چون اصلا به این کار نیازی ندارد! برگ‌های قدیمی، خود به خود زرد می‌شوند و باید آن‌ها را جدا کنید. در غیر این صورت به هرس کردن قابل توجهی نیاز نخواهد داشت.