هنوز یک هفته تا بازشدن مدرسه‌ها مانده بود که تقریباً هرروز لباس‌های فرممان را می‌پوشیدیم و خودمان را جلوی آینه برانداز می‌کردیم. یا دفتر و مداد و چیزهایی را که خریده بودیم با دقت و سلیقه، توی کیفمان جا می‌دادیم تا چیزی کم و کسر نباشد.
غروب سی و یکم شهریور، اگرچه به دل‌گیرترین غروب سال شهرت داشت، اما نمی‌شود انکار کرد، آب‌شدن قند در دل‌هایمان، وقتی به اول مهر و دیدار دوباره‌ی هم‌کلاسی‌ها فکر می‌کردیم. اما حالا دو سالی هست که همه‌ی این اتفاقات به بلاتکلیفی، نگرانی و دنبال‌کردن اخبار بازگشایی مدرسه‌ها تبدیل شده است.
حضوری یا مجازی؟مسئله این است!
بر اساس گزارش‌ها، آمار روزانه‌ی درگذشتگان کرونا در ایران تا امروز، هم‌چنان بالای ۵۰۰ نفر است و این درحالی است که وزارت آموزش و پرورش به بازگشایی مدرسه‌ها در این شرایط پافشاری می‌کند.
چند روز پیش «علیرضا کاظمی»، سرپرست وزارت آموزش و پرورش، درباره‌ی شروع سال تحصیلی جدید گفته بود: «آموزش‌ها امسال به‌صورت ترکیبی از آموزش حضوری و مجازی خواهد بود.»
صحبت‌های «علیرضا رییسی»، سخن‌گوی ستاد ملی مبارزه با کرونا هم باعث نگرانی بسیاری از والدین دانش‌آموزان شد. او درباره‌ی بازگشایی مدارس گفت: «از اول مهرماه، ۳۰ تا ۴۰درصد مدرسه‌ها و از اول آبان، تمامی مدرسه‌ها به‌صورت حضوری بازگشایی می‌شوند. ما سعی داریم که تمرکزمان روی آموزش حضوری باشد و واکسیناسیون معلمان، والدین، سرویس مدرسه‌ها و کادر درمان انجام شود.»
صحبت‌های مسئولین درباره‌ی بازگشایی مدرسه‌ها در سال تحصیلی جدید، واکنش‌های متفاوتی از سوی دانش‌آموزان داشته است.
آیدا، دانش‌آموز کلاس ششم درباره‌ی بازگشایی مدرسه‌ها و کلاس‌های حضوری می‌گوید: «بعید می‌دانم در چنین شرایطی، با توجه به این‌که هنوز خودم و پدر و مادرم واکسینه نشده‌ایم، والدینم به من اجازه بدهند به مدرسه بروم.»
پارسا، دانش‌آموز کلاس هشتم است. او درباره‌ی بازگشایی مدرسه‌ها نظر متفاوتی دارد و می‌گوید: «به عقیده‌ی من اگر شیوه‌نامه‌های بهداشتی به‌طور دقیق رعایت شوند، حضور در مدرسه اشکالی ندارد. در این دو سال به‌خاطر سرعت پایین اینترنت در هنگام درس‌خواندن، خیلی با مشکل مواجه شدم و الآن خوشحالم که بتوانم روزهایی را به‌صورت حضوری به مدرسه بروم.»
شور و شوقی برای خرید نداریم!
در کنار خوشحالی از خریدن نوشت‌افزار در آستانه‌ی بازگشایی مدرسه‌ها، تهیه‌ی لباس فرم نیز از مواردی بود که هرسال مورد توجه قرار می‌گرفت.
«نورعلی عباسپور»، مدیرکل دفتر انجمن اولیا و مربیان، درباره‌ی لباس فرم دانش‌آموزان به شرایط کرونایی اشاره کرد و گفت: «با توجه به این‌که هنوز هم روند بازگشایی مدرسه‌ها قطعی نشده، تصمیم‌گیری برای پوشش دانش‌آموزان با شورای مدرسه است و این شورا هم شامل نمایندگان اولیا و مربیان دانش‌آموزان است، بنابراین می‌تواند به تصمیم‌گیری کمک کند.
استفاده از لباس فرم سال‌های قبل مجاز است. اگر امسال هم مدرسه‌ها باز شوند، نظم و هماهنگی در لباس فرم مشکلی ندارد و حتی امسال هم می‌تواند شرایط پوشش دانش‌آموزان مانند سال قبل تکرار شود.»
با توجه به بلاتکلیفی وضعیت بازگشایی مدرسه‌ها و هم‌چنین اوضاع نه‌چندان مطلوب اقتصادی، به‌نظر می‌رسد بسیاری از دانش‌آموزان هم تمایلی به تهیه‌ی لباس فرم جدید ندارند.
تینا، دانش‌آموز کلاس نهم است و درباره‌ی تهیه‌ی لباس فرم می‌گوید: «پارسال هم در ابتدای سال تحصیلی که قرار بود مدرسه‌ها باز شود، من و خیلی از هم‌کلاسی‌هایم، لباس فرم تهیه کردیم که البته ارزان هم نبود. اما چند هفته‌ی بعد، دوباره آموزش‌ها، مجازی شد و لباس فرم در کمد ماند. من جزء کسانی هستم که امسال لباس فرم تهیه نمی‌کنم.»
علی، دانش‌آموز کلاس هفتم است. او درباره‌ی کم‌شدن شور و شوق دانش‌آموزان نسبت به سال های گذشته می‌گوید: «در این دو سال برای بازشدن مدرسه‌ها، شور و هیجان همیشگی را نداشتم. دیگر حتی طرح روی جلد دفتر ریاضی‌ام هم برایم مهم نبود. در کلاس‌های آنلاین، تفاوتی نمی‌کند تکلیف‌ها را در چه دفتری بنویسی. همین‌ها شور و شوق خریدن نوشت‌افزار جدید را هم به کلی از بین می‌برد.»
تکلیف سرویس مدرسه‌ها چه می‌شود؟
سرویس مدرسه هم از مواردی بود که فعالیتشان کاملاً تحت‌تأثیر غیرحضوری‌شدن تدریس قرار گرفت.مدیر کل دفتر انجمن اولیا و مربیان آموزش و پرورش درباره‌ی فعالیت سرویس‌ها گفت: «در شرایط کنونی، فعالیت سرویس مدرسه‌ها، مشروط به بازگشایی مدرسه‌هاست. اگر مدرسه‌ها باز شوند، سرویس‌ها هم فعالیتشان را آغاز می‌کنند.»
او ادامه داد: «البته در منطقه‌های روستایی، سازمان برنامه و بودجه اعتباری را برای تأمین امکانات در نظر می‌گیرد، اما در سایر منطقه‌ها، هزینه‌ی سرویس از طریق تصمیم‌گیری در شورای شهر هرشهرستان تعیین تکلیف می‌شود.»
به‌نظر می‌رسد تا زمانی که ویروس کرونا و جهش‌های عجیب و غریبش ادامه دارند، باید شاهد چنین چالش‌ها و بلاتکلیفی‌هایی در همه‌ی بخش‌های زندگی‌مان باشیم.تمام دنیا با سبک زندگی جدید و پُرچالشی مواجه است و به‌جز صبر و امیدواری و تلاش برای حفظ حال خوبمان، کاری از دست ما بر نمی‌آید. به امید روزهایی بهتر...