این منطقه با 9168 هکتار مساحت در سال 1361به‌عنوان پارک ملی شناخته شد. این پارک از تنوع زیستی بسیار بالا و اهمیت تحقیقاتی زیادی برخوردار است.بنه، بادام کوهی، ارس، زرشک، زالزالک، تنگرس، گون درمنه و شیرخشت برخی گونه‌های گیاهی این پارک ملی را تشکیل می‌دهند.
مهم‌ترین گونه‌های جانوری آن نیز عبارتنداز: قوچ و میش البرز، بز وپازن، گراز، پلنگ، کفتار، گربه پالاس، کاراکل، گرگ، کبک، تیهو؛ به‌ویژه این منطقه یکی از زیستگاه‌های آهو محسوب می‌شود. نزدیکی این پارک به کلانشهر تهران اهمیت آن را صد چندان کرده است به‌طوری که کارشناسان محیط‌زیست از سرخه حصار و خجیر به‌عنوان ریه‌های تنفسی تهران نام می‌برند.
با این همه این پارک طی سال‌های اخیر همواره مورد تعرض قرار گرفته و بخشی از آن دستخوش تخریب و ساخت‌و‌ساز شده است. گونه‌های جانوری سرخه‌حصار نیز به‌دلیل شکار غیرمجاز کاهش یافته است.
کارشناسان می‌گویند با توجه به اهمیت این پارک و همجواری آن با پایتخت، مسئولان محیط زیست باید در حفظ و صیانت آن تلاش بیشتری به خرج دهند؛ این درحالی است که مدیرکل اداره محیط زیست استان تهران، کمبود اعتبار و کم‌توجهی سازمان مرکزی محیط‌زیست به محیط‌زیست استان تهران را از تنگناهای این اداره برای رسیدگی به مشکلات زیست‌محیطی استان عنوان می‌کند.