رسول خطیبی در رابطه با دیدار با عربستان و سایر مسائل به سئوالات همشهری پاسخ داد.
- چرا زودتر عربستان را ترک کردید؟
دو هفته است به خاطر تیم‌ملی از باشگاه‌های‌مان دور بودیم به همین دلیل هم زودتر از سایرین عربستان را ترک کردم. ضمناً من حدوداً دو ماه پیش به طور جداگانه به خانه خدا مشرف شده بودم.
- چه تحلیلی از بازی مقابل عربستان داری؟
این درست که تیم ما در نیمه‌اول بازی خوبی را مقابل میزبان ارائه نکرد اما اگر بازی 10 دقیقه دیگر ادامه پیدا می‌کرد، ما حریف را در خانه‌اش شکست می‌دادیم. با این وجود فکر می‌کنم نتیجه مساوی هم در زمین حریف آن هم رقیب اصلی‌مان مطمئناً نتیجه بدی محسوب نمی‌شود. اما در حاشیه این بازی مهم و حساس یک حرف مهم هم دارم.
- چه حرفی؟
هواداران تیم‌ملی عربستان با تمام قدرت تیم‌ملی کشورشان را از ابتدا تا پایان بازی تشویق کردند حتی زمانی که گل مساوی را دریافت کردند و بازی‌شان واقعاً مقابل ما گره خورده بود. فکر می‌کنم تماشاگران ما در بازی‌های تیم‌ملی باید از فکر پرسپولیس و استقلال خارج شوند و فارغ از رنگ‌ها فقط تیم‌ملی را تشویق کنند چون تیم‌ملی و نتایج آن واقعاً مهمتر از تیم‌های باشگاهی است همانطور که تماشاگران عربستان هم در دیدار تیم‌ملی کشورشان از فکر الهلال و الشباب خارج شده بودند و فقط با پرچم کشورشان، تیم‌ملی عربستان را تشویق می‌کردند. تماشاگران ما به مراتب متعصب‌تر از هواداران عربستانی هستند فقط فکر می‌کنم که باید تیم باشگاهی مورد علاقه‌شان را در موقع بازی‌های ملی کنار بگذارند.
- قبول داری که تیم‌ملی در نیمه‌اول از عربستان ترسیده بود؟
نه، ما اصلاً از عربستان نترسیده بودیم. شاید شرایط میزبانی حریف روی عملکرد تیم ما تأثیر گذاشته بود وگرنه ما مشکل چندانی برابر میزبان نداشتیم.
- یعنی ما در نیمه اول شانس نیاوردیم. مثلاً در همان صحنه خطای غلام‌نژاد که پنالتی گرفته نشد، خوش‌شانس نبودیم؟
ما نیمه‌اول شانس آوردیم، عربستان نیمه دوم. احساسی حرف نمی‌زنم. عربستان سخت‌ترین حریف ما در این گروه محسوب می‌شود اما مطمئن باشید در ایران یکی از سخت‌ترین شکست‌های فوتبالی این کشور را به آنها تحمیل خواهیم کرد. این موضوع را در آینده در میدان ثابت می‌کنیم.
- نحوه قضاوت مارک شیلد استرالیایی به نفع تیم ایران نبود؟
اصلاً، مارک شیلد داور سخت‌گیری است و به اعتقاد من به نفع هیچ‌یک از دو تیم سوت نزد.
- از اینکه پیراهن شماره 10 را می‌پوشی چه احساسی داری؟
من در تیم‌ملی نوجوانان، جوانان و امید هم پیراهن شماره 10 را پوشیدم اما تا حالا نگفتم پیراهن شماره 10 را به من بدهید. شماره 10 تیم‌ملی را علی دایی به من داد و قبل از بازی با آذربایجان به من گفت پیراهن شماره 10 را بر تن کنم. باور کنید از زمانی که این پیراهن را می‌پوشم چندین برابر بیشتر احساس مسئولیت می‌کنم چون می‌دانم همه از بازیکنی که شماره 10 را بر تن کرده، توقع بیشتری دارند.
- قبول داری که در تیم‌ملی توقعات را برآورده نکردی؟
من فرصت می‌خواهم. البته به اعتماد به نفس بیشتری هم برای حضور موفق در تیم‌ملی نیاز دارم.
- یک فرصت گل 100درصد را هم مقابل عربستان از دست دادی.
واقعاً بدشانسی آوردم که توپم در چارچوب قرار نگرفت اما اگر به من بیشتر اعتماد شود، آن‌قدر انگیزه دارم که مطمئناً در بازی‌های بعدی برای تیم‌ملی گل خواهم زد چون هیچ‌وقت در تیم‌ملی این قدر انگیزه نداشته‌ام.
- برخی معتقدند به خاطر رابطه خوبت با کادر فنی به تیم‌ملی دعوت می‌شوی.
علی دایی در زمین فوتبال با هیچ بازیکنی شوخی و تعارف ندارد و هیچ بازیکنی را براساس رابطه به تیم‌ملی دعوت نمی‌کند و به او بازی نمی‌دهد. اگر ارتباط من با دایی غیرفوتبالی و براساس رابطه بود حتماً مرا در ترکیب ثابت قرار می‌داد نه اینکه فقط چند دقیقه برابر تیم عربستان بازی کنم.
- بهترین بازیکن دیدار ایران و عربستان از نظر تو؟
به اعتقاد من سیدمهدی رحمتی بهترین بازیکن تیم ما برابر عربستان بود.
- فکر نمی‌کنی اگر خوب بازی نکنی، تضمینی برای ادامه حضورت در تیم‌ملی وجود نداشته باشد؟
هیچ مربی‌ای برای حضور در تیم‌ملی به هیچ بازیکنی تضمین نمی‌دهد. علی دایی هم قطعاً چنین رویه حرفه‌ای را سرلوحه کارش قرار داده است اما مشکل من چیز دیگری است.
- شفاف‌تر توضیح می‌دهی؟
من مشکلی با علی دایی ندارم و مطمئنم سرمربی فعلی تیم‌ملی فقط به بهترین بازیکنان تیمش بازی می‌دهد. مطمئن هستم دایی فرصت لازم را به بازیکنان شایسته می‌دهد هرچند که از سال 76 به تیم‌ملی دعوت شدم اما در دوره‌های گذشته هیچگاه فرصت لازم به من داده نشد. مثلاً شاید برخی از بازیکنان تیم‌ملی در دوره‌های گذشته خوب هم بازی نمی‌کردند اما سرمربیان وقت تیم‌ملی فرصت لازم را به آنها می‌دادند. اما من هیچ وقت فرصت لازم را در اختیار نداشتم. اگر به من فرصت داده شود مطمئناً توانایی‌هایم را نشان می‌دهم.