به‌عقیده کارشناسان، در نتیجه تعمیق و گسترش همکاری مسکو و تهران در زمینه انرژی اتمی، اتحاد نیرومند سیاسی-نظامی‌بین 2کشور برقرار می‌شود. این برای واشنگتن یک کابوس است و از این‌رو غیرممکن نیست که غرب وادار به تصحیح سیاست خود در برابر روسیه و ایران شود.
طبق اطلاعات رسانه‌های انگلیس، کرملین این امکان را بررسی می‌کند که کارشناسان انرژی اتمی‌خود را به تهران اعزام کرده و دانشمندان ایرانی را برای ارتقای سطح به مسکو دعوت کند.
این روزنامه می‌نویسد که گسترش همکاری‌های هسته‌ای ایران و روسیه می‌تواند پاسخ متقارن روسیه به کمک مالی گسترده آمریکا به گرجستان و نیز حضور ناوهای آمریکا در دریای سیاه باشد.
کارشناسان تایید می‌کنند که اتحاد نظامی- سیاسی روسیه و ایران، یکی از موثرترین روش‌ها برای ضربه وارد ساختن به منافع کشورهای غربی است.
با توجه به این مطلب، پیش‌بینی‌ها در رابطه با گسترش همکاری‌های هسته‌ای بین 2کشور در آینده نزدیک می‌توانند تایید شوند.
اتحاد ایران و روسیه می‌تواند عاملی نیرومند در شرایط تغییر یافتن ترکیب کنونی نیروها در عرصه بین‌الملل باشد. مسکو و تهران از گسترش همکاری‌های خود در زمینه صلح‌آمیز سودی دوچندان خواهند داشت.
روسیه از آینده بسیار خوبی در بازار هسته‌ای ایران برخوردار است که در چند سال آینده به‌طور آشکار افزایش خواهد یافت و این می‌تواند برای فدراسیون روسیه بسیار سودآور باشد. ایران نیز به تجربه روسیه در این زمینه نیاز دارد.
مسکو می‌تواند در چارچوب سیاست نزدیک شدن ایران و روسیه، روند پذیرش ایران در سازمان همکاری‌های شانگهای را تسریع کند.
لئونید ایواشوف، رئیس آکادمی‌مشکلات ژئوپولیتیک روسیه در گفت‌وگویی خاطرنشان کرد: هدف روسیه این است که اجازه حمله به ایران را ندهد، از این‌رو برای آن بسیار مفید خواهد بود که تهران را زیر چتر فنی- نظامی‌کشورهای سازمان همکاری‌های شانگهای بگیرد.
پذیرش ایران در ترکیب سازمان، می‌تواند به نفع بسیاری از شرکت‌کنندگان در سازمان باشد. ایران می‌تواند منابعی بسیار و از جمله منابع مالی را از طریق سازمان کنفرانس اسلامی‌که ایران بازیگر کلیدی آن است به سمت سازمان همکاری‌های شانگهای سوق دهد.
امتیازهای نظامی - سیاسی و اقتصادی که مسکو و تهران در نتیجه اتحاد خود به‌دست خواهند آورد، نمی‌تواند غرب را نگران نکند. از این رو در آینده نزدیک باید در انتظار دسیسه‌های متعدد برای گسیخته کردن اتحاد ایران و روسیه بود.
فشار بر روسیه به احتمال زیاد، طبق معمول از طریق جذب اوکراین و گرجستان به برنامه عملکرد برای عضویت در ناتو دسیسه و مناقشه در قفقاز با حضور گرجستان، جذب آذربایجان و پس از آن ارمنستان به بلوک نظامی‌سیاسی و الی آخر خواهد بود.
ایران را نیز آمریکا و متفقینش می‌توانند با تحریمات اقتصادی و نیز شعله ور ساختن روحیه جدایی خواهی در بین ملیت‌های مختلف، از جمله در مرز با پاکستان تهدید کنند.
غیرممکن نیست که آمریکا اسرائیل را نیز به بمباران تاسیسات هسته‌ای در ایران تحریک کند. علاوه بر این، باید انتظار موج دیگر اخبار دروغین را در رسانه‌ها با هدف ایجاد اختلاف بین مسکو و تهران داشت.
ایرینا تسارگورودتسووا/ ریانووستی