به گزارش همشهری آنلاین به نقل از فارس، مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی نظر خود را درباره طرح تشکیل استان کرمان جنوبی اعلام کرد. در این گزارش با بیان اینکه طبق ماده واحده طرح حاضر، «استان کرمان جنوبی از شهرستانهای جیرفت، عنبرآباد، کهنوج، رودبار، قلعه گنج، منوجان و فاریاب تشکیل می‌شود» آمده است: به لحاظ حقوقی و قانونی، گذشته از مغایرت طرح حاضر با اصل هفتاد و پنجم (۷۵) قانون اساسی و بند «۱۰» اصل سوم (۳) قانون اساسی، محدوده پیشنهادی برای تشکیل استان کرمان جنوبی، براساس تبصره «۱» ماده (۹) قانون تعاریف و ضوابط تقسیمات کشوری (مصوب ۱۵/ ۰۴/ ۱۳۶۲)، از حداقل شرایط قانونی (یک میلیون نفر جمعیت برای هر استان) برخوردار نیست.
همچنین طرح حاضر مغایر بند «الف» ماده (۲۸) قانون برنامه ششم توسعه است که طبق آن حجم، اندازه و ساختار مجموع دستگاههای اجرایی در طول اجرای قانون برنامه، باید حداقل به میزان ۱۵ درصد نسبت به وضع موجود کاهش یابد. از آنجا که ایجاد استان جدید ضرورتاً سبب گسترش تشکیلات دولت و اندازه آن خواهد شد، از منظر سیاست‌های کلی نظام، طرح حاضر مغایر بند «۱۶» سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی که بر «صرفه جویی در هزینه های عمومی کشور با تأکید بر تحول اساسی در ساختارها، منطقی سازی اندازه دولت و حذف دستگاه های موازی و غیرضروری و هزینه های زائد» تأکید دارد و نیز بند «۱۰» سیاست‌های کلی نظام اداری است که بر «چابک سازی، متناسب سازی و منطقی ساختن تشکیلات نظام اداری» تأکید دارد.
بررسی تجربیات سایر کشورها در زمینه تغییر و اصلاح تقسیمات کشوری حاکی از این است که روند جهانی غالب گرایش به سمت «وسیعتر کردن و تجمیع استانها و کاهش سطوح و واحدهای تقسیمات کشوری» است. تصویب طرح حاضر پیامدهای منفی برای دولت دربردارد. ایجاد استان جدید به معنای بار مالی فزاینده بر دوش دولت است که به ویژه در شرایط کنونی اقتصادی کشور که دولت با تهدیدهای ناشی از مسائلی همچون تحریم ها، کاهش ارزش پول ملی، تورم، پیامدهای اقتصادی بحران کووید ـ ۱۹ و ... مواجه است، به لحاظ کارشناسی قابل توجیه نیست. شایان ذکر است که طبق برآوردهای سازمان اداری و استخدامی کشور و نیز برآورد سازمان برنامه و بودجه، با توجه به هزینه های فعلی مربوط به پرداختهای پرسنلی و بدون لحاظ کردن نهادهای نظامی، انتظامی، اطلاعاتی و دادگستری های استانی و نیز بدون درنظر گرفتن بودجه مورد نیاز برای ایجاد یا تکمیل مستحدثات و تجهیزات اداری و ... ، بار مالی برای پرداخت هزینه های پرسنلی ناشی از اضافه شدن یک استان جدید، حدود ۸۱۰ میلیارد تومان برای «یک سال» خواهد بود.
گذشته از بار مالی، تنش های احتمالی فرایند تفکیک استان کرمان و مطالبه سازی برای تفکیک سایر استانها برای تفکیک از دیگر پیامدهای منفی تصویب طرح حاضر است. شایان ذکر است که در حال حاضر حداقل ۲۶ مورد پیشنهاد برای ایجاد استان جدید در وزارت کشور موجود است. دلایل توجیهی ارائه شده در مقدمه طرح از وزن کافی برخوردار نیست و با استناد به آنها می توان تقسیم سایر استانها را نیز در کشور توجیه کرد.
مسائلی مانند تمرکز امور در مرکز استان، صرف هزینه برای مراجعه به مرکز استان برای پیگیری امورات و پیامدهای آن، توسعه نامتوازن ناحیه ای، مسافت میان شهرستانها به ویژه مسافت میان شهرستانها با مرکز استان و ... مختص استان کرمان نیست، بلکه مسئله ای همه گیر در کشور است که به ویژه مبتلابه استانهای وسیع است. راهکار اساسی برای رفع معضل های فوق الذکر، نه ایجاد استان جدید، بلکه «تمرکززدایی و تفویض اختیارات اداری ـ مالی» به سطوح و واحدهای زیرین تقسیمات کشوری در مجرای قانون (ازجمله جزء «۴» ذیل بند «الف» ماده (۲۶) قانون برنامه ششم توسعه) و به ویژه تفویض اختیارات استانداری ها به فرمانداریها و نیز توزیع متوازن بودجه، امکانات، زیرساختها و ... در شهرستانهای کشور، مطابق اصل چهل وهشتم (۴۸) و بندهای «۹» و «۱۲» اصل سوم (۳) قانون اساسی، به گونه ای است که رافع مسائل و مشکلات همه شهرستان ها در همه استان ها باشد و احساس نیاز و مطالبات پیدرپی برای ایجاد تغییرات در نظام تقسیماتی را در کل کشور کاهش دهد.
از منظر شاخصهای آمایش سرزمین، تقسیم استان کرمان با چالشهای متعدد ازجمله متوازن نبودن پراکندگی واحدهای تولیدی و زیرساختهای صنعتی در سطح استان؛ و چالشهای منتج از ضعف در منابع آب پایدار مواجه است. با عنایت به این موارد تشکیل استان کرمان جنوبی به لحاظ قانونی و کارشناسی قابل توجیه نیست، از این رو تصویب کلیات طرح حاضر توصیه نمی‌شود و شایسته است بحث تغییر و اصلاح تقسیمات کشوری به صورت کلان با هدف ایجاد یک سیستم جامع تقسیمات برای کل کشور مورد توجه و بررسی قرار گیرد.