بعضی جاها این مشکل را به کمک یک مجموعه مجازیسازی حل کردهاند.
این مجموعه شامل یک نرمافزار مجازیسازی، یک کارت«پیسیآی» (PCI) و سه دستگاه دسترسی است.
شرکتی به نام «ان کامپیوتینگ» برای کاهش هزینههایی مانند خرید، نگه داری دستگاههای کامپیوتر، مصرف انرژی و خطر سرقت، این راه حل را ارائه کرده است. یک کامپیوتر مرکزی برای یک تا هفت دانشآموز با صفحه کلید، صفحه نمایش و «داده» برای هر کدام. در این تصویرها دانشآموزان را مشغول کار در آزمایشگاههای کامپیوتر شراکتی میبینی.
بنگلادش یکی دیگر از کشورهایی است که میکوشد هزینههای هر کاربر را پایین بیاورد. دسترسی به برق در این کشور بسیار گران است
در مقدونیه هم تلاش میشود تا همه دانشآموزان به کمک کامپیوتر شراکتی به اینترنت وصل شوند و با هم در ارتباط باشند
یک مرکز کانادایی- افغانی در قندهار افعانستان و دانشآموزانی که مشغول درسخواندن و کار با کامپیوترهای نیمه مجازی هستند