به گزارش همشهری آنلاین به نقل از نیو اطلس این دانشمندان دانشگاه ساوث‌همپتون می‌گویند این فناوری جدید می‌تواند موارد مصرف متعددی از ذخیره اطلاعات موزه‌ها و کتابخانه‌ها تا نگهداری داده‌های مربوط به DNA یک شخص پیدا کند.
این فناوری که دیسک نوری پنج‌بعدی یا 5D نام دارد، که برای نخستین بار در سال ۲۰۱۳ به نمایش در آمد، داده‌ها را با استفاده از لیزر فمتوثانیه (که دارای پالس‌ها یبسیار کوتاه اما پرقدرت نور است) ساختارهای ریزی در مقیاس نانو روی شیشه ایجاد می‌کند. این ساختارها علاوه بر سه بعد فضایی‌شان حاوی اطلاعات بر اساس شدت و قطبش (پولاریزاسیون) پرتوی لیزر هستند و برای همین دانشمندان این فناوری را ذخیره داده‌های پنج‌بعدی می‌نامند.
دیسک‌های مورد استفاده در این فناوری بر خلاف حافظه‌های هارد درایو معمول که به دماهای بالا، رطوبت، میدان‌های مغناطیسی و نقایص مکانیکی حساس هستند، پایداری دمایی فوق‌العاده‌ای دارند و در دمای اتاق می‌توانند عمر تقریبا نامحدودی داشته باشند.
اما مشکلی که برای استفاه از این فناوری تا به حال وجود داشت، توانایی نوشتن داده‌ها با سرعت کافی و با تراکم بالای کافی برای استفاده در جهان واقعی بود. اکنون دانشمندان می‌گویند با استفاده از یک پدیده نوری به نام «تشدید میدان نزدیک» توانسته‌اند این مشکل را حل کنند و به جای نوشتن به طور مستقیم با لیزر فمتوثانیه چند پالس نور ضعیف را به کار ببرند. به این ترتیب داده‌ها را می‌توان با سرعت ۱۰۰۰۰۰۰ «وکسل» در ثانیه که معادل ۲۳۰ کیلوبایت در ثانیه یا بیش از ۱۰۰ صفحه متنی در ثانیه است، ثبت کرد.
به گفته این دانشمندان به این ترتیب سرعت ثبت‌داده‌ها به میزانی عملی می‌رسد و می‌تواند گیگابایت‌ها داده را در زمانی معقول ذخیره کرد. ساختارهای نانوی دقیق و کاملا مکان‌یابی‌شده اجازه ثبت ظرفیت بالاتر داده‌ها را می‌دهند، چرا که وکسل‌های بیشتری در واحد حجم نوشته می‌شوند. به علاوه، استفاده از پالس‌های نور انرژی لازم برای نوشتن را کاهش می‌دهد.
این پژوهشگران نشان دادند که با این فناوری می‌توان ۵ گیگابایت داده متنی را روی یک یک شیشه سیلیکای به اندازه یک سی‌دی معمولی با دقت ۱۰۰ درصد هنگام بازخوانی ثبت کرد، اما به گفته آنها میزان ذخیره داده‌ها در چنین دیسکی می‌تواند تا ۵۰۰ تترابایت هم رساند که تراکم اطلاعات در آن ۱۰۰۰۰ برابر یک دیسک بلو-ری است. این پژوهشگران معتقدند این فناوری جدید می‌تواند برای نگهداری اطلاعات عظیم مربوط به DNA یک شخص یا حفظ درازمدت داده‌ها برای بایگانی‌های ملی، موزه‌ها و موارد مشابه به کار رود. البته آنها هنوز باید روش‌های سریعتری برای خواندن این داده‌ها پس از ثبت به این روش پیدا کنند.