همشهری‌آنلاین - بهروز رسایلی
فعلا حتی خرافات و توسل به نشانه‌ها هم به‌کار پرسپولیس نیامده است. یحیی گل‌محمدی بعد از باخت هفته گذشته به آلومینیوم گفته بود: «پارسال هم در اراک باختیم، اما درنهایت قهرمان شدیم.» با این حال پرسپولیس فعلی با تیم فصل قبل تفاوت‌های زیادی دارد و این موضوع در بازی با گل‌گهر هم ثابت شد. سرخپوشان با ارائه یک نمایش کم‌رمق و سردرگم دیگر، ۲ امتیاز مهم را در خانه از دست دادند تا معلوم شود امسال برای تکرار قهرمانی‌ها کار بسیار سختی دارند. با احتساب دیدار با الهلال، پرسپولیس از ۵ بازی رسمی‌اش در این فصل فقط ۲ تا را برده و خیلی کم پیش آمده که سبک بازی این تیم باعث رضایت هواداران شود. با نگاهی گذرا به آنچه در زمین می‌بینیم، فرمول ناکامی پرسپولیس کاملا مشخص به‌نظر می‌رسد؛ آنها در کارهای تهاجمی ضعیف‌تر ظاهر شده‌اند و موقعیت‌های گلزنی کمتری می‌سازند، اما در فاز دفاعی دست و دلبازی بیشتری پیدا کرده‌اند و آسان‌تر به رقبا فرصت گلزنی می‌دهند. همین فرمول برای زمین خوردن هر تیمی کافی است.
وقتی اسم «مسلمان» مطرح می‌شود!
حتی بیننده‌های عام و غیرمتخصص فوتبال هم به روشنی درمی‌یابند پرسپولیس در فاز بازیسازی دچار مشکل است؛ انگار که مهره‌ای گمشده در میانه میدان دارد. پیمان یوسفی هم که گزارش بازی این تیم برابر گل‌گهر را برعهده داشت به درستی به همین مسئله اشاره کرد. آش آنقدر شور شده که برخی هواداران خواهان بازگشت محسن مسلمان به این تیم هستند! همزمان انتقادها از یحیی گل‌محمدی به‌خاطر عدم‌تمایل به جذب سروش رفیعی بالا گرفته است. هافبک سپاهان ابتدای فصل بازیکن آزاد بود و برای بازگشت به جع سرخپوشان چراغ سبز نشان داد، اما گل‌محمدی او را نخواست. فعلا اما هیچ‌کدام از اینها برای پرسپولیس نان و آب نمی‌شود. این تیم در خلق سازمان‌مند موقعیت ناموفق است و اگر این اوضاع به همین منوال ادامه بیابد، سرخپوشان به‌طور جدی به مشکل خواهند خورد.
ترابی؛ ستاره‌ای که گم شده
با توجه به فقر پلی‌میکر و یک طراح خوش‌ذوق مثل بشار رسن، پرسپولیس بیش از همیشه به درخشش ستاره‌های کلیدی نیاز دارد. بدشانسی دوم سرخ‌ها اما همین است؛ اینکه کارگشاترین مهره هجومی آنها فعلا به شکل غریبی افت کرده است. مهدی ترابی که همیشه جزو خوب‌های پرسپولیس بوده و خیلی مواقع گره‌های کور را برای تیمش باز کرده، فعلا روی دور افول است. از یک طرف رقبا با وسواس بیشتری او را بسته‌اند و از سوی دیگر خود مهدی شرایط خوبی ندارد. به هر حال این فراز و فرودها برای هر بازیکنی پیش می‌آید. یحیی گل‌محمدی قبلا می‌گفت ترابی به‌خاطر بازی نکردن در تیم ملی از فرم ایده‌آل دور شده، اما حالا روشن است که او مشکلات جدی‌تری دارد.
جای خالی شهریار
شاید شهریار مغانلو فعلا در سپاهان عملکرد فوق‌العاده‌ای ارائه نداده باشد، اما قطعا جای خالی او در پرسپولیس حس می‌شود. مغانلو حلقه ارتباطی خط میانی و خط حمله پرسپولیس بود. او پشت محوطه جریمه توپ می‌گرفت، می‌جنگید، روی بازی اثر می‌گذاشت و موقعیت‌های خوبی برای دیگر نفرات به‌وجود می‌آورد. با جدایی مغانلو اما میانه زمین پرسپولیس بیش از پیش خالی شده است.
ساختار دفاعی؛ آسیب‌پذیرتر از همیشه
در عین حال اما خط دفاع پرسپولیس هم سهل‌انگارتر از همیشه به‌نظر می‌رسد. این ساختار با جدایی احمد نوراللهی، نمایش‌های کمتر از انتظار رضا اسدی و غیبت مجهول کمال کامیابی‌نیا تضعیف شده است. به علاوه سن جلال حسینی هم بالاتر رفته و مدافعان کنار او هم از سطح ملی‌پوشانی همچون محمدحسین کنعانی‌زادگان و شجاع خلیل‌زاده به رده فرشاد فرجی و لابد علی نعمتی و علیرضا ابراهیمی تنزل کرده است. همه اینها باعث شده پرسپولیس آسان‌تر از قبل در موقعیت خطر قرار بگیرد. فراموش نکنید این تیم در ۵ بازی گذشته کلین‌شیت نکرده است.