به گزارش همشهری‌آنلاین به نقل از انتخاب، اکونومیست نوشت: پهپادها به سرعت در حال تبدیل شدن به سلاح مورد علاقه ایران برای جنگ نامتقارن هستند که دشمنان را عصبی می‌کند و تهدیدی برای تغییر موازنه قدرت در منطقه به شمار می‌رود. پهپادهایی که اخیراً در عراق مورد استفاده قرار گرفته است، ماشین‌های پیچیده‌ای مانند پرداتور یا ریپر که توسط آمریکا اداره می‌شود، نیستند. آن‌ها به پهپادهای جنگی اسرائیل و ترکیه که سال گذشته به آذربایجان اجازه دادند نیروهای ارمنی را در قره باغ کوهستانی شکست دهد هم شباهتی ندارند.
در ادامه این مطلب آمده است: آرون استاین از مؤسسه تحقیقات سیاست خارجی در فیلادلفیا توضیح می‌دهد که آن‌ها اغلب نسخه‌های بی‌سابقه‌ای هستند که با اجزای تجاری موجود ساخته شده‌اند. باید توجه داشت که ایران در حال بهبود توانایی خود در ساخت هواپیماهای بدون سرنشین با استفاده از مهندسی معکوس هواپیماهای بدون سرنشین ضبط شده مانند RQ-۱۷۰ آمریکا است.
دولت ایران به دلیل نداشتن نیروی هوایی مدرن (جت‌های ایران به زمان شاه قبل از سرنگونی او در سال ۱۹۷۹ می‌رسد) سرمایه‌گذاری زیادی روی موشک‌های بالستیک، موشک‌های کروز و هواپیماهای بدون سرنشین انجام داده است. مانند هواپیماهای بدون سرنشین کشورهای پیشرفته، هواپیماهای ایرانی هم برای نظارت و هم برای حمله به ویژه علیه کشتی‌ها استفاده می‌شوند. برخلاف نمونه‌های خارجی، پهپادهای ایرانی معمولاً مهمات هدایت شونده دقیق حمل نمی‌کنند.
در عوض، پهپاد خود یک بمب هدایت‌شده است که به سمت هدف پرواز می‌کند و مانند یک کامیکاز رباتیک منفجر می‌شود. ایران از پیوندهای ماهواره‌ای که به نیروهای غربی اجازه می‌دهد پهپادها را از آن سوی جهان کنترل کنند، صرف نظر کرده است. در عوض، پهپادهای آن معمولاً از طریق کنترل‌های رادیویی خط دید کار می‌کنند یا می‌توانند خود را با دستگاه‌های GPS هدایت کنند.
ایران با توزیع پهپادها یا تکنیک‌های ساخت آن‌ها در میان متحدان خود در سراسر خاورمیانه به برد بزرگی دست می‌یابد و از این طریق اهدافی از دریای مدیترانه تا خلیج فارس را تهدید می‌کند. آقای استاین خاطرنشان می‌کند که پهپادها اغلب در داخل کیت تحویل داده می‌شوند و به صورت محلی با کمترین کمک ایران مونتاژ می‌شوند.
ماه گذشته یک پایگاه آمریکایی در تنف سوریه مورد اصابت پنج پهپاد هدایت شونده GPS قرار گرفت. در این حملات به کسی آسیب نرسید، زیرا ظاهراً به آمریکایی‌ها هشدار داده شده بود و از منطقه خطر خارج شدند، اما مقامات آمریکایی بعداً ایران را مقصر دانستند. در این ارتباط، دولت بایدن تحریم‌هایی را علیه افراد و شرکت‌های مرتبط با برنامه هواپیماهای بدون سرنشین ایران اعمال کرد.
یک منبع ارشد نظامی آمریکایی می‌گوید: اگرچه آمریکایی‌ها به برتری در آسمان عادت کرده بودند اما دیگر برتری هوایی نداریم. علاوه بر این، پهپادها آسیب‌پذیری تاسیسات حیاتی را در سراسر منطقه آشکار می‌کنند. در سال ۲۰۱۹ چندین پهپاد به تاسیسات نفتی عربستان سعودی در بقیق و خریص حمله کردند و حدود نیمی از تولید نفت این کشور را برای مدتی قطع کردند.
شبه‌نظامیان حوثی در یمن که متحد ایران هستند و از سال ۲۰۱۵ علیه ائتلاف تحت رهبری عربستان سعودی می‌جنگند، مسئولیت آن را بر عهده گرفتند. اما منابع نظامی غربی بر این باورند که پهپادها از عراق یا شاید حتی از ایران اعزام شده اند.
اسرائیل به نوبه خود از سال ۲۰۰۴ با هواپیماهای بدون سرنشین دست و پنجه نرم می‌کند، زمانی که یک پهپاد ساخت ایران بدون رهگیری بر فراز این کشور پرواز کرد.
حزب الله، یک شبه نظامی شیعه، بعداً تصاویری از این رویداد را پخش کرد. از آن زمان اسرائیل حدود دوازده پهپاد را رهگیری کرده است، از جمله پهپادی که به نظر می‌رسید در سال ۲۰۱۲ به سمت رآکتور هسته‌ای اسرائیل در دیمونا می‌رفت. همچنین تل آویو از طریق حملات هوایی، پهپادهای ایرانی و سیستم‌های کنترل آن‌ها را در سوریه در سال ۲۰۱۸ منهدم کرد.
اسرائیل به‌عنوان دولتی که در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ در استفاده از پهپادهای یکبار مصرف و انتحاری برای از بین بردن پدافند هوایی اعراب پیشگام بود، یکی از کشورهایی است که سخت‌ترین تلاش را برای دفاع در برابر آن‌ها می‌کند.
این کشور به همه چیز از جنگنده‌های F-۱۶ تا سیستم ضد موشکی گنبد آهنین متوسل شده است، اما به دنبال پاسخی بهتر است. شناسایی پهپادها دشوار است زیرا اغلب کوچک هستند، در ارتفاع پایین و آهسته پرواز می‌کنند و ممکن است هیچ سیگنالی پخش نکنند. یکی از مقامات در صنایع هوافضای اسرائیل، یک شرکت دولتی که سیستم‌های ضد پهپاد را توسعه می‌دهد، می‌گوید: پهپادها در شلوغی گم می‌شوند. از سوی دیگر، سرنگونی هواپیماهای بدون سرنشین می‌تواند باعث آسیب بر روی زمین، به‌ویژه در مناطق مسکونی شود.
همچنین پارازیت سیگنال‌های رادیویی و GPS زندگی غیرنظامیان را مختل می‌کند، این در حالی است که سیستم‌های مبتنی بر لیزر هنوز در حال توسعه هستند.
این مقام می‌گوید: دفاع از هواپیماهای بدون سرنشین یک تجارت گران است، زیرا کشورها باید امکانات زیادی برای محافظت داشته باشند. او به گسترش شبکه‌های تلفن همراه ۵G اشاره می‌کند که ممکن است به مهاجمان آینده این امکان را بدهد که پهپادها را از راه دور کنترل کنند، مشابه داشتن پیوندهای ماهواره ای. این یک مسابقه تسلیحاتی دیوانه کننده است، زیرا امکانات فناوری برای استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین همچنان در حال افزایش است.