همشهری‌آنلاین - بهروز رسایلی
تساوی غیرمنتظره برابر تیم تازه صعودکرده هوادار، بار دیگر تردیدها را در مورد پرسپولیس افزایش داد و این تیم را به سوژه اصلی بحث در محافل فوتبالی تبدیل کرد. آیا وضعیت پرسپولیس نگران‌کننده است؟ جواب دادن به این پرسش کار راحتی نیست، اما از چند منظر می‌توان به داستان نگاه کرد.
چرا نباید نگران باشیم؟
۱. شاید حضور در رتبه ششم جدول و قرار گرفتن در رتبه‌ای پایین‌تر از امثال مس رفسنجان و آلومینیوم اراک اتفاق بسیار عجیبی باشد، اما با همه این حرف و حدیث‌ها پرسپولیس همین امروز فقط ۳امتیاز با صدر جدول فاصله دارد. این یعنی اگر در همین هفته دهم استقلال و سپاهان مساوی کنند و پرسپولیس موفق به شکست پیکان شود، بخش زیادی از این فاصله جبران خواهد شد و سرخ‌ها حتی می‌توانند از رقیب سنتی سبقت بگیرند. بنابراین حرف زدن از بحران، دست‌کم با توجه به شرایط جدول و عبور کمتر از یک‌سوم مسابقات فصل، اندکی اغراق‌آمیز است. پرسپولیس در مسابقه اخیر برابر هوادار، با وجود از کف دادن ۲ امتیاز کلیدی، نمایش درخور توجهی داشت. بازیکنان این تیم به‌ویژه در نیمه نخست موفق به خلق موقعیت‌های زیادی شدند. بسیاری از تئوریسین‌های فوتبال عقیده دارند تعداد موقعیت از تعداد گل مهم‌تر است و تیمی که می‌تواند بخت‌های بیشتری برای گشودن دروازه رقبا درست کند، از نظر تاکتیکی وضعیت بهتری دارد. پس خیلی هم نباید نگران پرسپولیس باشیم. آنها نیم‌فصل اول فصل گذشته هم زیاد گل نمی‌زدند، اما رفته‌رفته شرایط بهتر شد.
۲. پرسپولیس قطعا در ادامه فصل تقویت خواهد شد. با تسویه طلب گابریل کالدرون، پنجره نقل‌وانتقالاتی سرخپوشان باز می‌شود و بلافاصله ۲ خرید تاجیکستانی این تیم قادر به حضور در میادین خواهند بود؛ ۲ بازیکنی که یحیی گل‌محمدی خیلی به آنها امید دارد. بین ۲ نیم‌فصل هم امکان جذب نفرات دیگری فراهم خواهد شد. این روزها شایعاتی در مورد بازگشت علی علیپور به پرسپولیس وجود دارد. حتی اگر این اتفاق هم رخ ندهد، آنها حتما یک مهاجم خواهند خرید، همانطور که به‌نظر می‌رسد کادرفنی در خط دفاعی و میانی هم گزینه‌هایی برای جذب دارد.
چرا باید نگران باشیم؟
۱. این‌درست که سطح کیفی لیگ ایران بالا نیست و هنوز می‌شود پرسپولیس را مدعی اصلی کسب عنوان قهرمانی دانست. با این حال نباید فراموش کنیم استقلال عطش زیادی برای فتح جام بعد از چیزی حدود یک دهه ناکامی دارد. سپاهان هم شرایط خوبی دارد. آنها فصل گذشته با محرم نویدکیا کسب تجربه کردند و به‌احتمال فراوان حجم اشتباهات‌شان در فصل جاری کمتر خواهد شد. اگر قرار باشد روند افتان و خیزان پرسپولیس ادامه بیابد، هیچ بعید نیست این تیم قهرمانی را از دست بدهد و شکوه و هیمنه‌اش را نزد سایر رقبا از دست بدهد. بخشی از فلسفه قهرمانی‌های پیاپی پرسپولیس، همین ترس رقبا بود که با پاره شدن این نوار، از بین خواهد رفت.
۲. ساختار دفاعی پرسپولیس به‌شدت آسیب‌پذیر است. شاید در فاز هجومی شاهد تنوع حرکات و موقعیت‌سازی در برخی مسابقات باشیم، اما در فاز دفاعی عادتی که ترک نمی‌شود، فرصت دادن به رقباست. پرسپولیس تنها در ۳ بازی این فصل کلین‌شیت کرده است. منهای داربی تهران که مطلقا بار فنی نداشت، در ۲ بازی دیگر هم مهاجمان حریف بی‌دقت بودند که از فرصت‌ها استفاده نکردند. جلال حسینی پا به سن گذاشته و همچنین بنا به برخی دلایل دیگر، کمتر بازی می‌کند. جانشینان او هم چنگی به دل نمی‌زنند. تیمی که قرار باشد به موفقیت برسد، حتما باید خط دفاع خوبی داشته باشد. فصول گذشته دیدیم که استقلال حتی با مهاجمان مهمی مثل شیخ دیاباته و مهدی قائدی هم قربانی ضعف دفاعی‌اش شد و جام نگرفت. آیا قرار است همین سناریو برای پرسپولیس هم تکرار شود؟
۳. نهایتا اینکه در این سال‌ها، کنار قهرمانی در لیگ که به عادت پرسپولیس تبدیل شده بود، این تیم چشم به موفقیت در آسیا هم داشت. فرم کنونی سرخ‌ها اما برای قهرمانی در قاره کهن اصلا نویدبخش نیست. آنها به سختی استقلال تاجیکستان را بردند، اما واقعیت فنی‌شان برابر الهلال عربستان کاملا روشن شد. پرسپولیس اگر هنوز به آسیا نگاه می‌کند، باید خیلی بهتر از اینها باشد. این تیم در لیگ قهرمانان به جایی نمی‌رسد.