به گزارش همشهری آنلاین تایم در شرحی درباره این چهار دانشمند شامل کیزمیکیا کوربت، بری گراهام، کاتالینا کاریکو و درو وایزمن که آنها را «معجزه‌ِِ‌سازان» نامیده است، نوشت: «فقط این چهار دانشمند نبودند که برای ساختن واکسن کرونا تلاش کردند: دانشمندانی در سراسر جهان در تولید واکسن‌های کووید-۱۹ با استفاده از پلتفرم‌ها و فناوری‌های گوناگون نقش داشتند.
بسیاری از این واکسن‌ها مانند واکسن‌ها- مانند واکسن‌های آکسفورد- آسترازنکا و جانسون اند جانسون- با استفاده از روش‌های تثبیت‌شده‌تر ساخته شدند که به سرعت برای مبارزه با ویروس جدید تغییر داده شدند. اما، کوربرت، گراهام، کاریکو و وایزمن به پیشرفتی با اهمیتی یگانه دست یافتند و یک پلتفرم واکسن ابداعی و بسیار موثر را بر اساس mRNA ساختند که اثرات آن بر سلامت و بهزیستی انسان‌ها فراتر از این پاندمی است.»
خانم «کاتلین کریکو»، بیوشیمیست مجاری و استادیار دانشگاه پنسیلوانیا است که متخصص سازوکارهای مربوط به RNA است و به همراه «درو وایزمن» حق امتیاز کاربرد نوع خاصی از RNA را دارا است که اساس استفاده درمانی از mRNA است.
از سال ۲۰۱۳ به شرکت داروسازی آلمانی بیونتک پیوست و یکی از افراد کلیدی در ساخت واکسن کرونای ساخت این شرکت با استفاده از فناوری جدید mRNA بود که با همکاری شرکت فایزر به تولید انبوه رسد.
«درو وایزمن» پزشک و دانشمند و استاد پزشکی در دانشکده پزشکی پرلمن دانشگاه پنسیلوانیا است و به خاطر مشارکت‌هایش در شناخت زیست‌شناسی RNA شهرت دارد. او به همراه کاتلین کریکو برنده چندین جایزه معتبر پزشکی از جمله جایزه «لاسکر- دوبکی» شده است.
بارنی اس گراهام ایمنی‌شناس و ویروس‌شناسی آمریکایی است و در سال ۲۰۰۰ به «موسسه‌های ملی بهداشت» (NIH) در شهر بتسدا در ایالت مریلند آمریکا پیوست و ریاست «مرکز پزوهش واکسن» را در آنجا به عهده گرفت که بر ساختن واکسن برای سه رده ویروس‌های تنفسی متمرکز بودند. آزمایشگاه گراهام در جریان پاندمی کرونا با شرکت مدرنا برای ایجاد فناوری واکسن همکاری کردند. او عضوی از گروه پژوهشی بود که پروتئین گل‌میخی یا شاخکی یا S کروناویروس را به عنوان هدف واکسن انتخاب کردند.
خانم کیزمکیا کوربت، ایمنی‌شناسی آمریکا و استادیار دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه هاروارد است و قبلا شش سال در «مرکز پژوهش واکسن» NIH کار کرده بود. کوربت در آغاز پاندمی کرونا در حال کار کردن بر روی واکسنی برای محافظت در برابر بیماری‌های ناشی از خانواده کروناویروس‌ها مانند سارس (نشانگان حاد شدید تنفسی) بود. او و تیمش پس از اینکه معلوم شد کروناویروس جدید شبیه به کروناویروس عامل سارس است، از دانش قبلی درباره پروتئین شاخکی یا اسپایک (S) کروناویروس‌ها برای مقابله با ویروس جدید استفاده کردند.
پروتئین‌های شاخکی یا S که «تاجی» را در سطح ویروس تشکیل می‌دهد، برای اتصال ویروس به گیرنده‌های سلولی و ورود ویروس به درون سلول نقشی اساسی دارد.
در همین زمینه: