تصمیم دونالد ترامپ در سال ۲۰۱۸ برای خروج از توافق هسته‌ای ایران چه‌بسا فاجعه‌بارترین تصمیم در سیاست خارجی آمریکا از زمان حمله به عراق در ۲۰۰۳ بوده است. تنها رقیب برای این افتخار مشکوک، توافق یکجانبه‌ای است که ترامپ با طالبان منعقد و بایدن آن را اجرا کرد.

به گزارش همشهری‌آنلاین به نقل از شفقنا، مکس بوت در واشنگتن پست نوشت: خروج ترامپ از برجام این اجازه را به ایران داد که برنامه هسته‌ای‌اش را احیا و تقویت کند. حتی مقامات امنیتی پیشین اسراییل هم که اغلبشان مخالف توافق هسته‌ای اوباما بودند، اکنون پذیرفته‌اند که خروج از این توافق پیامدهای معکوس به‌همراه داشته است.

برغم تلاش دولت بایدن برای احیای این توافق، ایران که از خروج ترامپ زخم‌خورده است، برای سازگاری تمایل چندانی نشان نمی‌دهد. این بدان معناست که آمریکا و اسراییل چه‌بسا به تصمیمی که مدت‌ها از اجرای آن هراس داشتند، نزدیکتر شوند: آیا این دو کشور ایران را بمباران خواهند کرد یا اجازه دسترسی به بمب هسته‌ای را به تهران خواهند داد؟ پیش از این، باور داشتم که بمباران ایران بهترین گزینه‌ی بد است، دیگر چنین باوری ندارم.

ایران با جمعیت ۸۵ میلیون نفری بسیار بزرگتر و قوی‌تر از دشمنانی است که آمریکا توانست آنها را در عراق و افغانستان شکست بدهد و برنامه هسته‌ای ایران هم در مقایسه با برنامه هسته‌ای عراق و سوریه‌ای که اسراییل در سال‌های ۱۹۸۱ و ۲۰۰۷ به تاسیسات هسته‌ای‌شان حمله کرد، بسیار پیشرفته‌تر است.

حتی حملات نظامی موفقیت‌آمیز علیه تاسیسات هسته‌ای ایران فقط برنامه هسته‌ای این کشور را به تاخیر می‌اندازد: می‌توانید تاسیسات هسته‌ای را از بین ببرید، اما دانش هسته ای را خیر. به‌علاوه این ریسک جدی وجود دارد که هرگونه حمله به ایران ماشه جنگی بزرگتر در خلیج فارس را بکشد. ایران علیه نیروهای آمریکایی مستقر در منطقه و علیه متحدان آمریکا دست به اقدام تلافی‌جویانه خواهد زد.

به عنوان مثال، حزب الله لبنان می تواند بارانی از ۱۰۰۰۰۰ موشک و راکت را روی اسرائیل فرو بریزد، که برای غلبه بر دفاع موشکی این کشور کافی است. (در جنگ ۲۰۰۶ لبنان، حزب الله تنها ۴۰۰۰ موشک کوتاه برد به سمت اسرائیل شلیک کرد). دلایل خوبی وجود دارد که هیچ یک از رهبران اسرائیل یا آمریکا – حتی تندروهایی مانند نتانیاهو، جورج دبلیو بوش و ترامپ – مایل به بمباران ایران نبوده اند. همانطور که در سال ۲۰۱۹ نوشتم، جنگ با ایران می تواند «مادر تمام باتلاق‌ها» باشد.

اگر ناگزیر باشیم، چه‌بسا اجازه دادن ایران به هسته‌ای شدن، گزینه‌ای باشد که کمتر خطرناک است. جنگ‌افزارهای هسته‌ای به ایران این امکان را می‌دهد تا از تهاجم ایالات متحده، که به هر حال قرار نیست اتفاق بیفتد، پیشگیری کند.

به علاوه، آمریکا با گسترش چتر هسته‌ای‌ خود نه تنها به اسراییل بلکه به عربستان، ترکیه و سایر کشورهای همجوار ایران می‌تواند در برابر تهران بازدارندگی بیشتری ایجاد کند.

دولت بایدن باید به تلاش برای توقف صلح آمیز برنامه هسته‌ای ایران ادامه دهد، اما چه‌بسا این کار به دلیل تصمیم فاجعه بار ترامپ برای خروج از توافق، دیگر ممکن نباشد. اگر این تلاش‌ها شکست بخورد باید به یاد داشته باشیم که ما با سلاح های هسته‌ای حکومت‌های دیگری مانند اتحاد جماهیر شوروی/روسیه، کره شمالی و چین کنار آمده‌ایم. اگر مجبور باشیم، می توانیم زندگی با ایران هسته‌ای را هم بیاموزیم.

برچسب‌ها