ده سال پیش دانشمندان پیش بینی کردند که در حدود نیمی از ماده معمولی اتمهای گازهای پراکنده در ناحیه بین کهکشان‌هاست.
ماده به صورت ساختار بافت‌مانندی در سراسر جهان گسترش یافته است. گره‌های این بافت بزرگترین اجرام جهان یا همان خوشه‌های کهکشانی هستند.
اخترشناسان انتظار داشتند که گازهایی با چگالی کم در تارهای این بافت نفوذ کنند. اما تلاش‌های بسیاری در گذشته برای آشکار کردن این گازهای رقیق بی‌نتیجه ماند.
به گزارش ماهنامه نجوم، آنها با استفاده از حساسیت بسیار بالای ایکس ام ام نیوتون قسمتهای داغی را کشف کردند. این کشف آنها را در درک نحوه تکامل بافتهای کهکشانی کمک خواهد کرد. فقط در حدود 5 درصد جهان از ماده معمولی (باریونی) تشکیل شده است.
23 درصد را ماده تاریک و 72 درصد باقیماده را انرژی تاریک تشکیل می‌دهد. با این حال هنوز نیمی از ماده باریونی هنوز شناخته نشده است. تمام ستارگان، کهکشان‌ها و گازهای میان ستاره‌ای قابل رویت در جهان نیمی از ماده باریونی لازم را تشکیل می‌دهد. دانشمندان پیش‌بینی کردند که گاز در آن دمای بالا، پرتو ایکس با انرژی پایین ساطع می‌کند ولی آنقدر فراوانی آن کم است که رصد آن دشوار خواهد بود.
آنها با استفاده از ایکس ام ام نیوتون دو خوشه کهکشانی ابل 222 و ابل 223 را مورد بررسی قرار دادند. این زوج کهکشانی 2300 میلیون سال نوری از ما فاصله دارند. عکسها و طیفهای این دو کهکشان نشان داد که پلی از گازهای بسیار رقیق و داغ بین آن دو جریان دارد.
نوربرت وارنر سرپرست تیم می‌گوید: «گازی که ما توانستیم رصد کنیم به احتمال زیاد داغ‌ترین و پرچگال‌ترین گاز این بافت کهکشانی بوده است که بنا به اعتقاد ما این ماده‌ها می‌تواند نیمی از ماده باریونی جهان باشد.»
این نتایج ارزشمند با استفاده از ایکس ام ام نیوتون در حالی امکان‌پذیر بود که این ناحیه در خط دید آن قرار داشت.
نوربرت وارنر در نهایت افزود: « این ابتدای کار ما بود. برای درک نحوه توزیع ماده در بافت کیهانی باید سیستمهای بیشتری شبیه به این را رصد کنیم و سرانجام بتوانیم رصدخانه فضایی اختصاصی برای رصد بافتهای کیهانی با حساسیت بسیار بالا پرتاب کنیم. این کشف از آن جهت مفید است که پس از تلاش بسیار این گازها آشکار شد و مهم‌تر از آن، از این پس می‌دانیم که در کجای جهان باید به دنبال آن بگردیم.»