همشهری‌آنلاین - محمدرضا نصیری
سازمان لیگ برتر و فدراسیون فوتبال انگار بازی‌های لیگ را از سر رفع تکلیف برگزار می‌کنند. برگزاری همه مسابقات هفته در یک روز چه معنایی می‌دهد جز آنکه می‌خواهند این وظیفه ناخواسته را از روی دوش خود بردارند؟ کسی در فدراسیون و سازمان لیگ تلاشی برای بازگرداندن تماشاگران به ورزشگاه‌ها نمی‌کند. تبلیغات دور زمین هم که در برخی مسابقات به باشگاه‌ها سپرده شده و این دو نهاد در کنار وزارت ورزش سهم خودشان را از تلاش باشگاه‌ها برمی‌دارند.
بازی‌های لیگ هم انگار که هفته پایانی باشد و نتایج مسابقه‌ها بر سرنوشت تیم‌ها تأثیر مستقیم بگذارد، در یک روز برنامه‌ریزی می‌شود. همین لیگ برتر انگلیس که به باکسینگ‌دی رسیده و تیم‌ها در هر ۴۸ ساعت یا کمتر مجبور به بازی هستند، در هفته بیستم در ۲ روز یعنی امروز و فردا و در هفته ۲۱ در ۳ روز یعنی سه‌شنبه تا پنجشنبه در برنامه گنجانده شده است. آن‌وقت لیگ ما همه تیم‌ها همزمان در یک روز بازی می‌کنند. تازه این خوب است؛ بازی‌های استقلال و پرسپولیس در هفته دوازدهم لیگ ایران که چهارشنبه انجام می‌شود، با هم هم‌پوشانی دارند؛ پرسپولیس- سپاهان که الکلاسیکوی فوتبال ایران است ساعت ۱۶ آغاز می‌شود و ساعت ۱۷ بازی استقلال سوت می‌خورد. یعنی هوادارانی که دوست دارند بازی هر دو تیم پرطرفدار لیگ را تماشا کنند، یک نیمه از بازی یکی از آنها را از دست می‌دهند.
مگر دنبال‌تان گذاشته‌اند؟ این همه عجله برای چیست؟ در فوتبالی که حق پخش، فروش پیراهن، محصولات باشگاه و در کل کپی‌رایت و بلیت‌فروشی در ورزشگاه‌ها اهمیتی ندارد، طبیعی است که مسابقات را باری به هر جهت برگزار کنند. اگر همین امروز به فدراسیون و سازمان لیگ گفته شود شما مجازید لیگ را نیمه‌تمام رها کنید، همگی خوشحال می‌شوند. لیگ مثل استخوانی در گلوست یا طفلی سرراهی که سیر کردنش هم از عهده والدین آن برنمی‌آید. این والدین از خدایشان است که مثلا درس این طفل سرراهی تمام شود و او ۲ سال به خدمت سربازی برود. یک نان‌خور کمتر! اگر منافع بیشتری وجود داشت، به‌جای توزیع مسابقات لیگ در ۲ یا ۳ روز، بازی‌های هر هفته را در ۸ روز برگزار می‌کرد و حالا اگر به خودشان باشد بخشنامه می‌دهند که هر بازی فقط ۴۵ دقیقه باشد و بیشترش حوصله آدم را سر می‌برد!