خدیجه نوروزی- همشهری‌آنلاین: در این گزارش فهرستی از شاخص ترین آسیب های اجتماعی که معتادان و پاتوق سازی های آنها به شهرها تحمیل می کنند را گردآوری کرده ایم :
امنیت اجتماعی بزرگترین قربانی
معتادان برای تامین مواد مخدر مصرفی خود دست به هر کاری می زنند. کارهایی چون سرقت، چاقوکشی، آدم ربایی و قتل بارها و بارها در محلات مختلف به خاطر تامین مواد مخدر از سوی معتادان اتفاق افتاده است. نبود امنیت روانی و جانی برای تردد زنان و دختران به ویژه در شب و صبح هنگام، افزایش آمار ابتلای زنان و دختران به مواد مخدر، تجاوز، قتل، سرقت، بیم از معتاد شدن نوجوانان و جوان منجر به کوچ اجباری بسیاری از خانواده ها از این محلات شده است.
تنزل شان اجتماعی محله
بسیاری از خانواده های با فرهنگ و اصیل که از گذشته های دور تا کنون ساکن این محلات هستند در آرزوی نقل مکان هستند و دلایل مختلفی چون فقر تاکنون آنها را پایبند کرده است. این خانواده ها زندگی در این محله ها را در شان خانوادگی خود نمی بینند. بسیاری از جوانان این محله ها به ویژه دختران از معرفی هویت محله ای خود خودداری می کنند و همین مسئله ضربه های زیادی را در زمینه های شغلی و ازدواج به آنها وارد آورده است. در واقع حضور معتادان متجاهر موجب کاهش شان و منزلت اجتماعی محله ها شده است.
تهدیدی برای کودکان، نوجوانان و جوانان
گفته می شود بیشترین سن اعتیاد در تهران ۱۸ تا ۲۵ سال است. البته کودکان نیز قربانیانی هستند که در زنجیره توزیع مواد به کار گرفته می شوند و بسیاری از آنها اعتیاد را از سنین بسیار پایین تجربه می کنند. در واقع نسل تازه پایی که می تواند هزاران استعداد را به شکوفایی برساند به دلیل نبود آگاهی و ناپختگی گرفتار افیونی ویرانگر می شود که مسیرش در ۹۵ درصد نابازگشت است.
تهدید سلامت محله و خانواده
اکثر معتادانان دارای عفونت های چرکی زیادی هستند و به دلیل رعایت نکردن بهداشت دارای انواع بیماری ها مانند ایدز، هپاتیت سی و اچ پی وی هستند که می توانند به راحتی به خانواده هایشان انتقال دهند. از همین رو حضور زنان و مردان معتاد تهدیدی برای خانواده های ساکن در این محلات محسوب می شود.
از بین رفتن قبح یک عمل
معتادان از این رو متجاهر نام گرفته اند که بی پرده و آشکار و کاملا وحیقانه و با بی شرمی در گوشه ای به استمعال دخانیات می پردازند اما به این موضوع بی توجه هستند که در حال ترویج این نوع رفتار در بین شهروندان هستند. آنها قبح عملی مانند سرقت را نیز از بین برده اند و آنقدر انجام این عمل زشت برایشان عادی که گویی متصورند رزق حلال به دست آورده اند. تصورش را بکنید چنین جوی با افزایش روزافزون معتادان بر فضای یک شهر کم کم ریشه بدواند. در چنین شرایطی باید در انتظار فجایع بی شماری بود که غیر قابل کنترل است.
الگوسازی کاذب
پاتوق های معتادان معمولا در محله هایی است که در آن فقر فرهنگی بیداد می کند. کودکان از زمانی که چشم باز می کنند افرادی را مقابل چشمان خود به نظاره می نشینند که در حال کشیدن مواد مخدر و یا تزریق آن هستند. همیشه خمارند و از تمام کشیدن فقط به گوشه نشینی و خواب آن بسنده کرده اند. از همین روست که این معتادان بدون اینکه بخواهند الگویی می شوند برای کودکان و نوجوانان، جوانانی که آرزوهای سرکوب شده دارند، بی خانمان ها، میانسالانی که آستانه تحمل شان به شدت پایین آمده، کسانی که شکست های مهلگی در زندگی شان تجربه کرده اند و تنها راه رسیدن به آرامش را پناه بردن به مواد مخدر می دانند.
تنزل سطح زندگی و مطالبه گری
افزایش پاتوق معتادان کیفیت زندگی در محله ها را نیز کاهش می دهد و سطح انتظارات و مطالبه مردم فقط معطوف به این می شود که معتادان متجاهر از محل شان جمع آوری شوند در حالی که اگر محلات از لوث وجود معتادان پاک باشند درخواست ها و مطالبات شکل بهتری به خود می گیرد و روی افزایش امکانات فرهنگی، علمی، اجتماعی و بهداشتی متمرکز می شود.
زشت شدن چهره محلات
معتادان خیابان گرد و بی خانمان و ساکن در پاتوق ها کارتن خواب هستند و یا از کهنه پارچه ها و پلاستیک ها برای خود آلونک هایی ساخته اند که چهره محلات را ناهمگون و زشت کرده است. اطرافشان معمولا پر از زباله ها و سرنگ هایی است که اگر ناخواسته در پای یک کودک برود خطرات جانی برای او در پی خواهد داشت. افزایش کارتن خواب های معتاد و زباله گردی نیز به عنوان یک معضلی که رو به افزایش است در جای خود قابل تامل است چرا که آنها با تفکیک پلاستیک ها، زباله سطل ها را در سطح محلات پخش می کنند و علاوه بر پخش آلودگی، چهره آن قسمت را زشت می کنند و بوی تعفن به راه می اندازند و موجب می شوند این زباله ها از سوی حیوانات بیشتر پخش شود. حضور معتادان متجاهر متکدی و غیر متکدی نیز که با اسفند دود کردن و تمیز کردن شیشه خودروها، پهن کردن بساط سرقتی خود و با گدایی به دنبال تهیه پول مواد هستند هم موجب می شود تا صحنه هایی نازیبا در شهر به تصویر کشیده شود.
باری روی دوش محلات دیگر
پاکسازی معتادان بدون اقدامات بعدی مانند درمان و بازگرداندن آنها به چرخه زندگی موجب شده تا این افراد در محله های دیگر پخش شوند و باری تحمیل شده بر دوش این محله ها باشند و همان آسیب های اجتماعی که در محله قبلی به وجود آوردند را به گونه ای جدید در این محله گسترش دهند و هزینه های جدید بر دوش مردم و ارگان ها بگذارند.
تزریق ناامیدی و فقر
کم کاری در جمع آوری معتادان و بازگرداندن آنها به چرخه زندگی موجب تزریق ناامیدی و فقر در سطح محلات می شود. حضور مداوم این افراد چهره محلات را خموده و بی روح می کند و این خمودگی زنجیره وار به افراد ساکن در محله به ویژه محله هایی که مردم ارتباطات بیشتری با هم دارند، سرایت می کند. افزایش فقر و اعتیاد موجب دامن زدن به اختلافات خانوادگی، انصراف از تحصیل، از دست دادن تمام انگیزه ها برای کار و تلاش می شود و افراد ناامید با کوچک ترین تلنگر از سوی سواستفاده گران به دامن اعتیاد پناه می آورند.