مفاهیم: اجتناب از مدرسه چیست؟

و بسیاری از والدین ممکن است در طول روز تلفنی را از مدرسه دریافت کنند که کودکشان تصادفا دل‌درد گرفته است. برخی از والدین در شگفت می‌مانند: آیا مدرسه واقعا کودکان را مریض می‌کند؟

اصطلاح روانشناختی برای این بیماری ناشی از مدرسه که مربوط به تلاش برای طفره‌رفتن از مدرسه است، "اجتناب از مدرسه" (school avoidance) یا ترس از مدرسه است، گرچه این عارضه یک تشخیص رسمی روانپزشکی نیست.

این عارضه بر اساس مقاله‌ای در نشریه American Family Physician  در سال 2003 پسرها و دخترها را به یکسان به خصوص در سنین 5، 6، 10 و 11 گرفتار می‌کند.

علائم که اغلب پس از یک دوره تعطیلات ظاهر می‌شود، شامل دوره‌های گریه‌کردن، کج‌خلقی، حمله وحشت، تهوع، خستگی، سردرد و درد شکمی است. هرچه کودک مدت بیشتری دور از مدرسه بماند، بازگشت او به آن مشکل‌تر می‌شود.

با این حال به گفته لوری کرازبی، استادیار بیماری‌های اطفال در مرکز پزشکی بیمارستان کودکان سینسیناتی حتی اگر این کودکان، شروع به شکایت از دل‌درد و سایر ناخوشی‌ها کند،‌ والدین هنوز باید آنها را به مدرسه بفرستند، مگر اینکه کودکان‌شان علائمی از تب یا بیماری واگیردار داشته باشد.

او می‌افزاید:"ممکن است لازم باشد کودک را برای ویزیت به نزد متخصص اطفال ببرید، تا وجود یک مشکل "حقیقی‌" پزشکی رد شود.

آمار در آمریکا نشان می‌دهد که تا حدود 5 درصد از کودکان دچار عارضه "ترس از مدرسه" هستند. مقاله American Family Physician بیان می‌کند که ترس از مدرسه را هنگامی باید در نظر داشت که دانش‌آموز به مدرسه نمی‌رود یا در صورت رفتن به مدرسه دچار ناراحتی عاطفی با بروز علائم جسمی می‌شود.

کرازبی می‌گوید چندین دلیل وجود دارد که کودک ممکن است شروع به بروز دادن علائم ترس از مدرسه کند، از جمله مورد زورگویی یا در انزوا قرار گرفتن بوسیله سایر دانش‌آموزان،  اشکال در یادگیری، امتحانات یا ارائه مطالب به معلم، یا نگرانی درباره مشکلات خانوادگی.

بسیاری از کودکان کم سن همچنین ممکن است هنگامی که می‌فهمند باید مدت درازی را دور از خانواده و محیط آشنای خانه بگذرانند، دچار ترس از مدرسه شوند.

ترس از مدرسه غیرمعمول نیست، اما والدین در صورتی که بخواهند به کودک‌شان کمک کنند تا بر ترس‌هایش از حضور در مدرسه غلبه کند، باید به دنبال مشاوره حرفه‌ای باشند.

کرازبی می‌گوید:"مشاوره کوتاه‌مدت با یک روانشناس یا مددکار اجتماعی ممکن است سودمند باشد. به علاووه والدین باید با کارکنان مدرسه صحبت کنند. روانشناسان کاملا با چنین مواردی آشنا هستند و می‌توانند با اجرای طرحی برای برطرف کردن ترس کودک به او کمک کنند."

کرازبی می‌گوید که کودکان دچار ترس از مدرسه معمولا میان دوست و دوست نداشتن مدرسه نوسان می‌کنند.

او می‌گوید: "اغلب کودکان دچار ترس از مدرسه تاریخچه‌ای از دوره‌های دوست‌داشتن مدرسه و دوره‌های اجتناب از آن دارند. کودکان معمولا ابتدای سال تحصیلی را با چشم‌اندازی خوب از رفتن به مدرسه آغاز می‌کنند، و پس از دوره‌ای کوتاه از امیدواری و حضور مرتب در مدرسه که از چند روز تا چند ماه به طول می‌انجامد، به رفتارهای اجتناب از مدرسه که با شکایت کودک از ناخوشی‌های مختلف همراه است، بازمی‌گردند."

  کودکان ممکن است نتوانند در نهایت بر ترس از مدرسه غلبه کنند، اما کرازبی می‌گوید که والدین می‌توانند را با مداومت در بردن کودک به مدرسه و تبدیل کردن آن به صورتی عادتی منظم به حل این مشکل  کمک کنند.

او می‌گوید: "رفتن به مدرسه باید به صورت عادت صبحگاهی مداوم و پیش‌بینی‌شده‌ای درآید. اگر همه وسائل مدرسه کودک در شب قبل از خواب  آماده باشد تا از عجله صبح کاسته شود، کودک بهتر می‌تواند با رفتن به مدرسه سازگار شود."

او می‌افزاید والدین همچنین باید از اضطراب خودشان در رابطه با فرستادن کودک به مدرسه آگاه باشند، چرا که کودک نشانه‌های ظریف را درمی‌یابد و ممکن است از آنها به نفع خود استفاده کند. [درمان ترس از مدرسه]

LiveScience